خواص ذکر لا فتی الا علی لا سیف الا ذوالفقار چیست همراه با طریقه ختم

ذکر لا فتی الا علی لا سیف الا ذوالفقار

جوانمردی ها و از خودگذشتگی های مولای متقیان حضرت علی (ع) است که تیم آلامتو را بر آن داشت تا در سالروز ولادت آن امام همام به داستان ذکر لا فتی الا علی لا سیف الا ذوالفقار چیست پرداخته و حاصل آن را تقدیم حضور پر مهرتان نماید. امید است با مطالعه این مطلب ارزشمند در ثواب آن که تقدیم به روح مطهر شهدای اسلام است سهیم باشید.

حضزت علی (ع) امام اول شیعیان و امام تمام جوانمردان عالم است. زیرا در جنگ های متعدد با رشادت و شجاعتی بی مانند شـمـشـیـر زده و از وجود مقدّس پیامبر اسلام مقابل حملات پی در پی سپاهیان دشمن حراست می نمود.

در جنگ احد زمانی که اکثر یاران پیامبر پا به فرار گذاشتند، فشار گروههای مختلف از سپاهیان دشمن به جانب پیامبر بالا گرفت. گروههایی از قبیله “بنى کنانه” و گروهى از قبیله “بى عبد مناه” که در بین لشگریان آنها چهار جنگجوى متبحر نیز به چشم مى‏ خورد، به طرف پیامبر یورش بردند. پیامبر که خود را در میان بسیاری از دشمنان یافت به امیرمومنان دستور حمله داد؛ حضرت علی به تنهایی از چپ و راست شمشیر می زد و سپاهیان دشمن را از پای در می آورد. تا زمانی که به کلی سپاه دشمن را متفرق ساخت. ولیکن آنها چند بار دیگر گرد هم آمده و به پیامبر و حضرت علی حمله کردند. مجددا على (ع) یورش آنان را دفع نمودد. در این حملات پی در پی، چهار نفر از جنگجویان نامور و ده نفر دیگر کهاسامی آنها در تاریخ نیامده است، به دستان قدرتمند حضرت على (ع) به هلاکت رسیدند.

همچنین بخوانید: خواص خواندن ذکر یا ودود

در آن زمان بود که فرشته وحی نازل شده و به حضرت محمد (ص) فرمودند: این رشادت ها نهایت فداکاری علی برای تو است.

رسول خدا (ص) فرمودند: علی از من، و من از علی هستم.

و ناگهان در این زمان صدای جبرئیل طنین انداز شده و در آسمان پیچید که؛ “لا فَتی اِلاّ عَلِی، لا سَیفَ اِلاّ ذُو الفَقار”

جوانمرد شجاعی، چون علی (ع) و شمشیری چون ذوالفقار نخواهد بود.

جنگاوری حضرت علی (ع) تابع فتوت اوست، چراکه آن زمان بسیاری از افراد در جنگاوری زبانزد خاص و عام بودند ولی در هم آمیختن این دو و تقدم داشتن فتوت بر ذوالفقار بسیار مهم است چون شمشیر ابزار است، ابزاری که می تواند در راستای حقیقت یا باطل استفاده شود؛ شمشیر به خودی خود نه بد است و نه خوب ولی اگر دست معاویه بیفتد بد است و اگر دست علی(ع) باشد، خوب.

هنگامی که اعمال جنگاوری همراه با فضیلت نباشد از ارزش تهی خواهد بود. حضرت علی (ع) جنگاوری جوانمرد بود. زمانی که شخصی در یکی از غزوه ها از علی سوال کرد که چند نفر را به هلاکت رسانده ای؟ امیرالمومنین پاسخ دادند: سه نفر. آن شخص بر این پاسخ تعجب کرد. حضرت پاسخ دادند: من مانند شما نمی کُشم، ابتدا حساب و کتاب کرده و بر اساس جوانمردی می جنگم نه آنکه هر کسی نزد من بیاید وی را از پای در آورم.

اینجاست که مولای متقیان جوانمردی خویش را در میدان نبرد نشان می دهد. ولیکن واقعیت اینجاست که این فتوت و جوانمردی ریشه ای به بلندای تاریخ دارد.

در روایات بسیاری آمده است؛ نود جراحت تنها در جنگ احد بر بدن مبارک حضرت امیر (ع) وارد آمد. و علی کسی بود که مهلک ترین ضربه ها را به دشمنان اسلام وارد آورد. همواره این رویارویی ها باعث می شد بیشترین زخم ها را بدن شریفش بردارد.

پس از ظهور اسلام نیز جوانمردترین جوانمردان حضرت علی (ع) بود؛ چرا که حضرت در جنگ صفین زمانی که عمروعاص لباس خویش را از تن بیرون می کشد، امام علی (ع) برای حفظ حیثیت خویش از کشتن او صرف نظر می کند.

فتوت امیرالمومینن (ع) به قدری بود که بر بالین اشخاصی که در جنگ با ایشان زخمی شده بودند؛ می رفت. همانطور که در جنگ جمل بر کنار بالین زبیر و طلحه رفتند.

همچنین بخوانید: نماز استغاثه به امام زمان

نکته مهم اینجاست که چوانمردی و فتوت در مسلک حضرت علی (ع) تنها مختص مسلمین نیست. بلکه از مسلک جوانمردی است که قابل الگو برداری و احترام برای پیروان کلیه ادیان است. چطور که زمانی شنیدند دشمنان به خانه زنی یهودی حمله کرده و زیورآلات وی را به تاراج برده اند، فرمودند: “شنیده‌ ام دشمنان از پای دختر یهود، خلخال کنده‌ و به یغما برده اند. اگر مردی مسلمان به خاطر چنین اتفاقی از غصه دق کرده و بمیرد کار بسیار ارزشمندی انجام داده است.”