سیّد احمد حُکمآبادی (زادهٔ ۸ مهر ۱۲۶۹ در تبریز – درگذشتهٔ ۲۰ اسفند ۱۳۲۴ در تهران) که بعدها نام خانوادگی کَسرَوی را برگزید، تاریخنگار، زبانشناس، پژوهشگر، حقوقدان و اندیشمند ایرانی بود. وی استاد ملیگرای رشتهٔ حقوق در دانشگاه تهران و وکیل دعاوی در تهران بود.
احمد کسروی در حوزههای مختلفی همچون تاریخ، زبانشناسی، ادبیات، علوم دینی، روزنامهنگاری، وکالت، قضاوت و سیاست فعالیت داشت.
وی بنیانگذار جنبشی سیاسی-اجتماعی با هدف ساختن یک «هویت ایرانیِ سکولار» در جامعهٔ ایران، موسوم به جنبش «پاکدینی» بود که در دورهای از حکومت پهلوی شکل گرفت.
سخنان ناب و جملات ماندگار از احمد کسروی
هر چیزی که اجازه نقد شدنش داده نشود، شک بر انگیز است.
پراکندگی برای یک توده مرگست.
کسانی نیکی را تنها از بهر گفتن می خواهند؛ تو هر چه می خواهی بگوی. تا نیکی نکنی نیک نخواهی بودن.
یک کار درست که صد تن دست بهم داده به انجام رسانند بهتر از صد کار ناانجامی است که هر کدام به یکی برخیزند.
فزونی سخن دلیل کمی خرد است. در هر کجا خرد کمتر سخن آنجا فراوان تر.
از شگفتی های زمان ما فزونی بی اندازهی سخن است؛ هیچ زمانی مردم به این اندازه پرگو نبوده اند.
برای یک مردمی آسیبی بدتر از آن نیست که خودشان را خوار گیرند.
سخن راست به سوگند نیاز ندارد.
نه هر که نام خدا را بر زبان میدارد خداشناس است.
سرگذشت هر مردمی و پیشرفت ایشان بیش از همه نتیجهی حال و رفتار آنان است.