اگر افسردگی و اضطراب را تجربه کرده باشید متوجه خواهید شد که این حس، یک احساس واقعی است. در این میان اضطراب مدرسه یکی از مواردی است که در میان کودکان رواج دارد.
با اینکه برخی از افراد ممکن است از این حس برای نرفتن به مدرسه و انجام ندادن تکالیف درسی استفاده کنند، اما چنین شرایطی از لحاظ جسمانی و فیزیکی بسیار آسیب زننده خواهد بود.
اگر فردی واقعا از اضطراب یا یکی از اختلالات موجود رنج ببرد، شرایط سخت و دشواری خواهد داشت. در این مقاله قصد داریم در مورد اضطراب مدرسه در کودکان صحبت کنیم. پس همراه ما باشید.
آیا چنین حسی فقط اضطراب است یا شرایط عصبی است؟
والدین چگونه میتوانند تفاوت بین این دو مورد را تشخیص دهند؟ زمانی که کودکان به تازگی وارد مدرسه میشوند، دوست پیدا کردن، درس خواندن و ارتباط برقرار کردن با معلمان ممکن است کمی آنها را عصبی کند.
زمانی که کودک شما در مورد محیط اطراف خود نگران است مشکل بزرگی نخواهد بود. برای اینکه کودک بتواند خود را با محیط اطراف خود سازگار کند به زمان نیاز خواهد داشت.
بعد از گذشت مدت زمان کوتاهی چنین شرایطی بهبود پیدا میکند. در مقابل اضطراب چندین هفته یا چندین ماه به طول میانجامد. زمانی که کودک شما در مورد همه چیز نگران است، دوست ندارد به مدرسه برود، قادر نیست بر روی فعالیتهای خود تمرکز کند یا از شرایط موجود لذت ببرد ، چنین ترس و نگرانیهایی بر روی فعالیتهای زندگی روزمره او تاثیرگذار خواهد بود.
در چنین شرایطی باید به فکر راه حل باشید. معلم او را از این شرایط آگاه کنید و از او بخواهید رفتارهای کودک را زیر نظر بگیرد. اگر خودتان نیز اضطراب دارید، ممکن است متوجه نشانههای آن در فرزندتان شده باشید.
اجازه ندهید کودکتان در مورد نگرانیها و اضطرابهای شما چیزی بداند. او را تشویق کنید عقاید و نظراتش را بیان کند و در مورد احساساتش سخن بگوید.
اگر اضطراب داشت مراحلی را برای درمان او طی کنید. در ادامه چند نکته در این مورد بیان خواهیم کرد که استفاده از آن میتواند مفید و کارساز باشد.
- احساسات کودک خود را با صحبت کردن و گوش دادن به حرفهایش به رسمیت بشناسید: به خاطر داشته باشید که هیچ احساسی اشتباه نیست. همه ما در زندگی خود احساسات مختلفی داریم و چیزی که ما را آزرده خاطر میکند ممکن است برای فرد دیگری ناراحت کننده نباشد. سعی کنید با بیان جملات منفی بر احساس بد او اضافه نکنید. در عوض او را تشویق کنید جنبههای مثبت مدرسه را ببیند.
- سعی کنید کودک خود را در برنامه ریزی و زمانبندی مدرسه درگیر کنید: اگر برایتان ممکن بود به او حق انتخاب بدهید. کودکان دوست دارند بر روی زندگی خود کنترلی داشته باشند.
- او را برای موقعیتهای احتمالی آماده کنید: شما باید بتوانید کودک خود را برای موقعیتهای احتمالی آماده کنید. در چنین شرایطی دانستن مواردی که کودک را ناراحت میکند یا اضطرابش را بدتر میکند میتواند بسیار مفید باشد. استراتژیهایی را به او بیاموزید تا بتواند با موقعیتهای اضطراب زا کنار بیاید. تنفس عمیق و تجسم بصری دو مورد از کارهایی است که او می تواند انجام دهد.
- به جای اینکه به شکستهای گذشته فکر کنید، به فرصتهای جدید بیندیشید: همیشه از کودک خود انتظارات بالایی داشته باشید اما زمانی که به موفقیت دست پیدا نکرد انعطاف پذیر باشید و به انتقاد تند نپردازید.
- کودک را تشویق کنید تواناییهای خود را توسعه دهد: با اشاره کردن به موفقیتهای موجود سعی کنید او را به توسعه و تقویت تواناییها و استقلالش تشویق کنید. در چنین شرایطی کودک شما میتواند مهارتهای خود را به خوبی نشان دهد.
هر فردی ممکن است در زندگی خود عصبی شود اما اگر عصبی شدن به اضطراب تبدیل شود شرایط بدتر خواهد شد. با کودکانی که چنین شرایطی دارند صبور باشید. به کودک خود اجازه ندهید در منزل بماند.
در عوض بدون اینکه او را اذیت کنید نقش حمایتی داشته باشید. در نهایت معلم و مدیر را در جریان بگذارید و از راهنماییهای آنها کمک بگیرید. آنها ممکن است تجربه ای در این زمینه داشته باشند و از تکنیکهای مناسبی برای کمک به بهبود شرایط استفاده کنند.
تربیت فرزند پسر و 8 چیزی که باید به او یاد دهید
برخورد صحیح با فرزند نوجوان در رابطه با جنس مخالف
نشانه های باهوش بودن کودک در سنین مختلف
چگونه بفهمیم نوزاد باهوشی داریم؟