انشاء وصفی با موضوع مادر
مزه عشق و مهربانی را احساس میکنم، نامش را که به زبان می آورم، او که در زلالیِ چشمان اش دریایی از مهر و محبت موج میزند؛ قلب با صفایش آکنده از شمیم معرفت و یگانه روشنایی زندگی است، پناهگاهیست که مرا از هجوم سیاهی و تاریکی در امان میدارد. اما من همیشه با نگاهی کودکانه همه چیز را به بازی میگیرم و او چه صبور و بردبار در برابر کردار من مانند یک دوست در تنهایی ها دستم را میگیرد.
فرشته ای است که خداوند بال هایش را گرفته و او را به شکل انسان به زمین فرستاده تا من هیچگاه احساس تنهایی نکنم. فرشته ای که هروقت اشک روی صورتم جاری شد آن ها را پاک کرد و وقتی بیمار شدم پروانه وار به دورم چرخید و از من پرستاری کرد.
کلمه مادر در زندگی بهترین نغمه و صدایی است که در کل جهان همه دیوانه وار عاشق او هستند.
نام مادر که می آید غنچه شکوفا می شود تا لحظه‌اي عطرش رابه خود بگیرد؛ ستاره می‌درخشد تا دمی افق چشمانش رابه سوی خود بکشد. باران فرو می‌ریزد تا قطرات اشکش را در خود گم کند. آری دنیا برایش آفریده شد تا بیافریند زیبایی‌هایش را.
تا اگر قابل بداند خاک زیر پایش شوند، تا لحظه‌ای از لطفش را جبران کنند. اما نمی شود، او ان قدر بزرگ و با عظمت است که اگر هفت آسمان هم جمع شوند، نمی توانند به بلندای نامی به اسم مادر شوند.
نمیدانم چگونه ستایش جان‌سوزی‌هاي وی را کنم، نمی دانم چگونه شب‌هایي راکه در خواب ناز بودم و او بیدار ماند را جبران کنم، نمی دانم چگونه بر درد‌هاي زندگی او دوایی باشم.
آن هنگام که درخشندگی چشمانش را در آسمان زندگی‌ام می بینم؛ آن هنگام که جوشش چشمه چشمش را در سراشیبی صورت زیبایش برانداز میکنم؛ زمانی که به یاد می‌آورم چگونه در جستجوی آغوش پرمهرش حجم خالی فضا را لمس می کردم و با بی‌تابی نامش را بر زبان می‌آوردم؛ دلم چون کودکی بازیگوش و بهانه‌گیر در کنج قفس سینه سر بر دیوار می‌کوبد و اشک در چشمانم حلقه می زند.
عزیز بودن مادر را خدا دانست او که بهشت را زیر پای مادر نهاد و وی را بزرگ و گرامی داشت تمام وجودم از مهر مادر لبریز، تصویر زیبایش در پس پرده دیده‌ام ناب ترین تصویر است از خدا می خواهم حتی برای لحظه‌اي ذره‌اي غم در دلش نیندازد هرچند می دانم دردهایم را در قلب خودش جای می دهد تا از زخمشان اذيت نبینم. نام مقدس مادر را بر قلبم نوشتم تا همیشه آرام جانم باشد.
گاه دست‌هایم روی موج احساس میلرزد و باران اشک در چشمانم به غم مینشیند. چرا که مادر، جوانیِ خود رابه پای من ریخت تا جوانم کند، تا روزی کنارش بنشینم و سرم را بر زانویش بگذارم و نوازش دست‌هایش را روی صورتم احساس کنم؛ تا روزی تکیه‌گاه و انیس تنهایی اش شوم.
من با واژگانم که لبریز از عشق است همه ی جا می نویسم که مادر دوستت دارم و وی را در ایمن‌ترین و زیباترین عضو بدنم جای داده‌ام و قلبم هر لحظه و با هر تپش نام زیبای مادر را زمزمه میکند.
همچنین بخوانید: روز مادر چه روزی است
اگر از ما بپرسند، زیباترین واژه هستی چیست، احتمالاً پاسخ بسیاری از ما «مادر» خواهد بود. «مادر» یک واژه و دنیایی از معناست، واژه‌ای که تداعی‌کننده عشق و عاطفه و محبت بی‌کران است، واژه‌ای چندحرفی که یکی از بهترین جلوه‌های مهر خداوند به بندگان است که در محبت بی‌دریغ مادر به فرزند نمایان می‌شود.
اسطوره مادر
بشر از دیرباز به نقش ویژه و یگانه مادر و مادرانگی در هستی پی برده و آن را تکریم کرده است. در فرهنگ‌های کهن و اساطیری، حضور ایزد بانوان، یعنی خدایانی از جنس زن، بسیار مشهود است. همچنین، باور به مادر، خدایانی که مظهر مهرورزی و زایش بودند. نکته جالب آن است که در بسیاری از آیین‌های کهن، از جمله در آیین زرتشت، از زن و زمین به عنوان دو مظهر زایش و رویش ستایش شده است.
این تشابه و اشتراک میان زن و زمین موجب رواج تعابیری چون سرزمین مادری، مام میهن، مادر طبیعت و زبان مادری در زبان‌ها و فرهنگ‌های گوناگون شده است. زمین به عنوان منشأ موجودات زنده و زن به عنوان منشأ استمرار نسل بشر روی زمین همواره تقدیس شده‌اند.
پیدایی نظام‌های مادرسالاری و مادرشاهی در ادوار قدیم نیز بی‌ارتباط با این باور تقدس‌آمیز به زن و مادر نبوده است. ادیان الهی هم تأکیدی فراوان بر اهمیت جایگاه مادر در نظام هستی دارند و پیروان خود را به رعایت حقوق والدین، خصوصاً مادر فرمان داده‌اند.
بیشتر بخوانید: مهر مادری چیست
زوال مادری
حال بازگردیم به دنیای معاصر و ببینیم که مناسبات جهان مدرن چه تأثیری بر مفهوم و مصداق مادری بر جای نهاده است. واقعیت آن است که تحولات جدید جهان بر تمامی عرصه‌های فردی و اجتماعی تأثیر گذاشته و مناسبات پیشین را تغییر داده است.
گسترش شهرنشینی و افزایش حضور زنان در عرصه‌های مختلف اجتماعی، اعم از آموزش و اشتغال و مدیریت، ایفای نقش مادری را دشوارتر کرده است. روشن است که امروزه مادرشدن برای زن شاغل بسیار دشوارتر از مادرشدن زن خانه‌دار است؛ بنابراین، زنان شاغل ناگزیرند که به شیوه‌ای کاملاً سنجیده تجربه مادری را از سر بگذرانند تا در وضعیت شغلی‌شان خلل کم‌تری وارد شود.
درست به همین علت است که رابطه مادر و فرزندی شکل طبیعی خود را از دست داده و بسیاری از وظایف مادری مثل شیردادن و مراقبت، بر عهدهٔ دیگران، اطرافیان و مهد کودک، نهاده شده که خود می‌تواند آثاری منفی بر تربیت اولیه کودک بر جای نهد.
روشن است که بازگشت به دنیای پیشامدرن و دعوت همه زنان به خانه‌داری چارهٔ کار نیست؛ چرا که نه ممکن است و نه مطلوب. چارهٔ کار، ساماندهی امور زنان شاغل به گونه‌ای است که ایفای نقش مقدس مادری برای‌شان آسان‌تر شود.
این بر عهده مدیریت کلان جامعه است که در سیاست‌گذاری‌ها و برنامه‌ریزی‌های اجتماعی، اهمیت شأن و منزلت مادران را در نظر آورد؛ به گونه‌ای که زنان شاغل با کم‌ترین دغدغه، قادر به ایفای نقش مادری در کنار نقش اجتماعی خویش باشند و یکی را فدای دیگری نکنند.
اما این همه ماجرا نیست. جهان معاصر با پدیده‌های شگفت‌آورتری هم روبه‌روست که آثار منفی آن بر موضوع مادری انکارناپذیر است؛ برای مثال، افزایش تمایلات فردگرایانه و استقلال‌طلبانه در میان برخی از زنان، حتی متأهل و نیز رشد گرایش‌های افراطی فمینیستی که درصدد بازتعریف هویت زنانه منهای نقش مادری است، سبب شده که پاره‌ای از زنان به ایفای نقش مادری بی‌میل شوند و هویت فردی و اجتماعی خود را، بدون این مفهوم، به دست آورند؛ در نتیجه، تعجبی ندارد که ببینیم امروزه برخی از زنان تمایل به ازدواج نداشته باشند یا در صورت ازدواج علاقه‌ای به بچه‌دارشدن نشان ندهند و حتی در صورت قبول این موضوع، از ایفای تمام و کمال نقش مادری، مثل شیردادن و نگهداری نوزاد، سر باز زنند تا خللی در برنامه‌ها و اولویت‌های‌شان در زندگی پدید نیاید.
جای نگرانی است که فرزندان مادرانی از این قبیل که از ابتدا با محرومیت از مهر مادری رشد می‌کنند، در آینده دچار اختلالات روانی و رفتاری متعددی شوند.
درباره این گرایش که آثار آن به تدریج در جامعه خودمان نیز در حال گسترش است. باید هشیار بود که مبادا سوءتفسیر از مفاهیم صحیحی مثل استقلال زنان یا استیفای حقوق زنان موجب زوال تدریج مفهوم زیبا و مصداق دل‌انگیز مادری در جامعه شود. به خاطر داشته باشیم که تحولات عینی و ذهنی جامعهٔ بشری اگر برای اعتلای ارزش‌های اصیل زندگی نباشد، بسا که سیر طبیعی زندگی بشر را برهم‌زند و او را از وضعیت آرمانی دورتر کند.
آیا صحنه‌ای زیباتر از مادری که فرزندش را در آغوش گرفته و نوازشش میکند به خاطر دارید؟ حال، آیا تأسف نمی‌خورید که ببینید مادری به جای آنکه مهربانانه دست کودک نوپای خود را بگیرد و صبورانه با او گام‌به‌گام پیش رود ریسمانی شبیه قلاده به او بسته باشد و طفل نوپا را به دنبال خود بکشاند؟ آیا نباید نگران گسترش چنین رفتارهای سرد و عاری از عاطفه‌ای میان مادران و فرزندان در جامعه بود و آن را تهدیدی علیه مفهوم مقدس مادری دانست؟ بازگردیم به کلام تأمل‌برانگیز کریستیان بوبن در مورد تقدس مادران. «هیچ تقدسی عظیم‌تر از تقدس مادرانی نیست که شستن کهنه‌ها و گرم‌کردن فرنی و حمام‌کردن کودک آنان را از رمق انداخته است.
مردان دنیا را در دست دارند و مادران جاودانگی را که آن خود دنیا را و مردان را [در دست دارد].»(رفیق علی، ص ۲۴). بهراسیم از روزگاری که جلوه‌های زیبای مادرانگی را که پرتویی از رحمت بی‌کران الهی است، فقط در افسانه‌ها و روایت‌های کهن بجوییم.
بهترین مادر دنیا کیست؟
حضور مادر بهترین نعمتی است که خداوند به هر فرزندی می‌دهد و همه مادران بهترین‌اند اما موارد زیر نشان‌دهنده داشتن باحال‌ترین مادر دنیاست.
بیشتر مادران دوست دارند بدانند وظایف خود را به عنوان یک مادر درست انجام می دهند یا خیر. آن ها از قضاوت شدن می ترسند و همیشه دوست دارند بهترین کارها را برای فرزندان خود انجام دهند. به همین خاطر قصد داریم در این مقاله برخی از ویژگی های یک مادر خوب را با هم مرور کنیم.