عوارض نوشیدن آب معدنی برای بدن

به گزارش آلامتو به نقل از abresantehran.ir؛ بطری‌ های پلا ستیکی آب معدنی که در فروشگاه‌ های عرضه مواد غذایی، در معرض تابش نور آفتاب نگهداری می‌شوند، غیر قابل استفاده و سرطان زا هستند

آفتاب، آب‌های بطری شده را سرطان‌زا می‌کند

برخی فروشندگان برای بازارگرمی، آب معدنی‌ها را پشت شیشه مغازه و زیر نور آفتاب می‌چینند که این کار به شدت بر کیفیت آب معدنی تأثیر منفی می‌گذارد.وقتی بطری‌های پلاستیکی برای مدت طولانی در معرض نور خورشید می‌مانند، مشتقات نفتی پلاستیک جدا شده و وارد آب می‌شود.این مواد نفتی افراد را دچـار بیماری‌های خطرناکی مانند سرطان می‌کنند. ترکیبات شیـمیایی موجـود در بطری‌های پلاستیکی، بیشترین تأثیر خود را بر غدد چربی و لنفاوی می‌گذارد و در برخی بافت‌های بدن، باعث بروز تومور می‌شوند.اگر این آب معدنی‌ها در معرض حرارت یا نور آفتاب نباشد، مصرف آن‌ها تا یک سال مشکلی ندارد، ولی غیر از این باشد، خیلی زود غیر قابل استفاده می‌شوند.

نگذارید بطری‌های پلاستیکی یخ بزنند

در هوای گرم تابستان، برخی افراد بطری‌های آب معدنی را در فریزر می‌گذارند تا یخ بزند. سپس هنگام بیرون رفتن از منزل آن را برمی دارند تا بتوانند آب خنک بنوشند. در حالی که این کار برای سلامتی بدن ضرر دارد.
طراحی اولیه بطری‌های پلاستیکی به نحوی است که در صورت انجماد آب در آن‌ها، در اثر بروز تغییراتی در پلیمرهای این ظروف، مواد مضری وارد آن‌ها می‌شود. لذا باید از انجماد آب‌ها در این بطری‌ها خودداری کرد. این ظروف صرفاً برای نگهداری آب در درجه حرارت یخچال (0 تا 4 درجه سانتی‌گراد) طراحی شده‌اند؛ به عبارتی طراحی آن‌ها برای شرایط سرد و خنک است، نه انجماد.

بطری‌های پلاستیکی را نجوشانید

تحقیقات جدید نشان می‌دهد اگر بطری‌های پلاستیکی در معرض آب جوش قرار گیرند، مواد شیمیایی مضر آن 55 برابر حالت معمولی آزاد می‌شوند.
(BPA)یا بیسفنولA که ماده اصلی و ساختاری بطری‌های پلاستیکی آب، شیشه شیر کودکان و سایر بسته‌بندی‌های نوشیدنی و خوراکی محسوب می‌شود می‌تواند باعث اختلال در عملکرد غدد داخلی بدن شود. این ماده می‌تواند مانند هورمون زنانه یعنی استروژن عمل کند
بسیاری از دانشمندان نگرانند که مواجهه با این ماده شیمیایی ممکن است موجب تولد نوزادانی با ناتوانی‌ها و مشکلات پیشرفته شود.
تنها تماس مستقیم با این ماده نیست که باعث ایجاد مشکلات می‌شود، بلکه پس از آزاد شدن این ماده شیمیایی، اگر در معرض غذا یا نوشیدنی‌های آلوده به آن قرار گیرید نیز در خطر هستید.
تحقیقات قبلی نشان داده بود اگر بطری‌ها و شیشه‌های شیر کودک را به دفعات زیاد شسته، جوشانده و یا بسابید، به احتمال زیاد ماده شیمیایی BPA آزاد خواهد شد و این ماده از شیشه به داخل آب منتقل می‌شود.
ولی تحقیقات جدید نشان می‌دهد میزان ماده مضر آزاد شده ارتباطی به جدید و یا کهنه بودن شیشه پلی کربناتی ندارد و در هر صورت در مواجهه با آب جوش 55 بار بیش از گذشته آزاد می‌شود.
محققان موسسه سلامت ملی امریکا معتقدند، حتی بدون جوشاندن این بطری‌های پلاستیکی، پس از مدتی مقادیر جزیی و اندک از ماده شیمیاییBPA آزاد می‌شود. پس بهتر است هنگام استفاده از بطری‌های پلاستیکی دقت بیشتری داشته باشید.

نوشیدن آب از بطری‌های پلاستیکی خطر دارد

هر چند که این بطری‌ها در شرایط مناسب نگهداری، ضرری ندارند، ولی سعی کنید در مواقعی که به شیشه آب دسترسی ندارید (مثل بیرون منزل) و در مواقع ضرورت، از این بطری‌های پلاستیکی استفاده کنید. استفاده مداوم و همیشگی از بطری‌ها توصیه نمی‌شود، زیرا متخصصان هشدار دادند نوشیدن آب از بطری‌های پلاستیکی، خطر داخل شدن مواد شیمیایی سمی به درون بدن را تا 70 درصد افزایش می‌دهد.

در یک پژوهش جدید که با تلاش محققان دانشگاه هاروارد و کارشناسان مرکز کنترل و پیشگیری امراض آمریکا صورت گرفته، معلوم شد که نوشیدن آب از بطری‌های پلاستیکی که از ماده شیمیایی و البته سمی بیسفنول A یا BPA ساخته شده‌اند، میزان مواد شیمیایی سمی موجود در ادرار را تا حدود 70 درصد افزایش می‌دهد که بدون شک تهدید مهمی برای سلامت کل بدن است.
این پژوهش روی 77 دانشجوی داوطلب انجام گرفت و نشان داد که ماده شیمیایی بیسفنول، سیستم هورمونی این افراد را مختل می‌کند و در نتیجه روی اندام‌ها و توانایی‌های تولید مثلی تأثیر نامطلوب دارد. همچنین به مغز آسیب می‌رساند و سبب بروز بیماری‌های قلبی، سرطان، چاقی و دیابت می‌شود

اساسا”سه نوع آب بطری ای وجود دارد :

آب معدنی طبیعی : این نوع آب باید از یک منبع زیرزمینی و محفوظ از هر گونه آلودگی بوده و توسط مقامات مسئول ثبت شده باشد ،استانداردهای مختلف میکروب شناسی را دارا باشد، به طور مداوم تست شود، هیچ چگونه عمل دیگری بجز تصفیه با دی اکسید کربنیا تصفیه عادی رویش انجام نشود و در همان منبع آب مربوطه داخل بطری ریخته شود. بعلاوه این آب باید دارای ترکیبات خاص شیمیایی باشد. آب های معدنی طبیعی در مقایسه با انواع دیگر آب های بطری دارای بهترین کیفیت هستند

آب چشمه : از یک منبع زیر زمینی مشخص می آید.

این آب نیز باید در همان محل داخل بطری ریخته شده و با استانداردهای شیمیایی و میکروب شناسی سازگار باشد. تنها عملی که می تواند روی این آب انجام شود تصفیه با دی اکسید کربن یا تصفیه عادی است.
لزومی ندارد آب چشمه ترکیبات شیمیایی خاص داشته باشد و یا قبل از اینکه وارد بازار شود توسط مقامات مسئول شناسایی و ثبت شود.

آب آشامیدنی (Table Water): به هر آبی که داخل بطری ریخته شده باشد گفته می شود.

ممکن است از هر منبع آبی باشد و چه بسا این منبع زیرزمینی هم نباشد. حتی می تواند از آب های معمول لوله کشی بوده و یا از منبع اصلی توسط تانکر به کارخانه پرکننده بطری فرستاده شود. ممکن است روی این آب اعمالی از قبیل تغییر ترکیبات شیمیایی یا کاهش تعداد میکروب ها، انجام دهند حتی برخی از کارخانه ها به منظور اینکه طعم این آب شبیه آب چشمه معدنی شود، نمک معدنی به آن اضافه می کنند.

در سال های اخیر خرید آب آشامیدنی در بطری گسترش یافته. اینکه چرا آب آشامیدنی در بطری خریداری می شود دلایل گوناگون دارد. از سوئی خوب نبودن کیفیت آب لوله کشی در برخی از کشورها و مناطق دلیل اینکار است و از سوی دیگر نا آگاهی در مورد آب و خواص آن در کنار رفع عطش و دلیل آخر سوء استفاده تولید کنندگان آب در بطری از نا آگاهی عموم. به علاوه برخی خواصی را برای آب آشامیدنی (معدنی) بر می شمارند که یا اساسا ناصحیح است و یا صحت علمی آن ها هیچگاه به اثبات نرسیده.
چنانچه در صورت فقدان مواد مضر در آب میزان مواد سالم معدنی موجود در آب را به عنوان معیار مفید بودن آن در نظر بگیریم، به سهولت می توان بر اساس مقایسه میزان موادی که روی بطری ها نوشته شده با میزان املاح سالم در آب لوله کشی به این نتیجه رسید که میزان املاح در آب لوله کشی همان اندازه و یا در غالب موارد بیشتر است. هر فرد می تواند با تماس با سازمان آب محل خود از میزان املاح آب لوله محل خود اطلاع پیدا کند.

آن چه مسلم است این که چنانچه بخواهیم نیاز املاح بدن خود را از طریق نوشیدن آب (معدنی) بر طرف کنیم این روشی غیر ممکن است، زیرا که در این صورت انسان می بایست روزانه تا حدود 20 لیترآب بنوشد. ضمن این که برخی از متخصصین امور تغذیه بر این باورند که چون املاح موجود در آب منشاء معدنی دارند، بیش از 5% آنها جذب بدن نمی شوند. به این دلایل تبلیغ مصرف آب معدنی جهت تامین املاح مورد نیاز انسان از این طریق بیشتر جنبهٔ اقتصادی دارد.

آب های بسته بندی شده همواره سالم نیستند

آب لوله کشی می بایست بر اساس قوانین سازمان بهداشت جهانی و کشوری همه روزه مورد آزمایش قرار گرفته و در صورت سالم نبودن، به ویژه هنگامی که مقدار باکتری ها بیش از حد مجاز در آن وجود داشته باشند، موارد از طریق رسانه ها به اطلاع عموم برسند. بر اساس اطلاع این امردر ایران هم رعایت شده و روزانه علاوه بر آزمایش های متعدد در تصفیه خانه چندین نمونه از نقاط مختلف شهر نیز مورد آزمایش قرار می گیرند.
بر خلاف قوانین آب لوله کشی در مورد آب های معدنی و غیره در بطری قوانین جدی کنترل مواد آن وجود ندارد و به استناد نشریه سازمان یونسکو(the new Courier No.3, 2002) نه تنها قوانین جدی در مورد این آب ها وجود ندارد بلکه تولید کنندگان قادر به آنالیز روزانه همه مواد در آب نبوده و حتی در کشورهای صنعتی نیز دولت آن ها را کنترل جدی نمی کنند؛ به عنوان مثال تولید کننده ها در کشورهای صنعتی موطفند تنها سالی یک بار آب را مورد آزمایش محدود قرار دهند؛ آن هم نه آب پر شده در بطری و هنگام مصرف را بلکه آب را قبل از پر کردن آن در ظرف.

هرچند که آب آشامیدنی مهم ترین ماده غذائی به شمار می رود اما بر خلاف همه مواد غذائی بسته بندی شده، تولید کنندگان آب در بطری موظف به ذکر تاریخ مصرف روی بسته بندی ها نیستند. هفته نامه معروف آلمان «اشترن» در سال 2003 چندین آب معدنی معروف و گران قیمت را در آلمان مورد آزمایش قرار داده و به این نتیجه رسید که در برخی از آنها باکتری و مواد مضر وجود دارد، از جانب دیگر حلال های شیمیائی موجود و مضر در ظروف پلاستیک در آب حل می شوند. در بطری های پلاستیک ماده شیمیائی استآلدهید ( Acetaldehyd) وارد آب می شود که مزه آب را عوض می کند. مؤسسه بررسی محصولات در آلمان ( 2008, Stiftung Warentest) در یک بررسی اعلام کرد نیمی از آب ها در بازار یا مزه استآلدهید یا پلاستیک یا مقوا و یا مزه های عجیب می دادند.

آزمایش های دیگری در آلمان در سال 2007 نشان دادند که در بطری های پلاستیکی ای که چند بار مورد مصرف قرار می گیرند انواع و اقسام مواد از جمله روغن مشاهده می شوند و در یک مورد شناخته شده نوزادی دچار مسمومیت شده . بر اساس همان گزارش سازمان یونسکو در بالا، حدود یک چهارم آب ها ی به اصطلاح معدنی در بطری ها در آمریکا توسط تولید کننده مستقیما از شیر آب لوله کشی پر شده بودند.

آنچه که اخیرا مورد توجه قرار گرفته و از اهمیت زیادی برخوردار است مسئله مواد رادیو اکتیو (اورانیوم، رادیوم و ایزوتوپ سرب) در آب ها است. این مواد که سلامت انسان را بیش از مواد دیگر مورد تهدید قرار داده و سرطان زا هستند در بسیاری از آب ها (بیش از همه اورانیوم) اعم از آب لوله کشی و معدنی وجود دارند که منشاء طبیعی دارند، لیکن غلظت آن ها در آب ها مختلف است. جالب توجه آن که آزمایش ها تا کنون نشان می دهند که در مجموع غلظت اورانیوم در آب های معدنی بیش از آب لوله کشی است اما تا کنون قانونی در مورد میزان مجاز آن وجود نداشته و شرکت ها هم موظف به ذکر غلظت اورانیوم بر روی بطری ها نیستند. تنها قانونی که اکنون رعایت آن الزامی است این که چنانچه غلظت اورانیوم بیش از 2 میکروگرم در لیتر باشد، فروشندگان نباید روی بطری ها ذکر کنند “قابل استفاده برای کودکان”.

نتیجه آزمایش گسترده ای که در سال 2007 میلادی در سوئیس بر روی آب های معدنی و لوله کشی پیرامون غلظت اورانیوم به عمل آمد نشان می دهد که از بین 25 آب معدنی در 11 عدد از آنها میزان غلظت اورانیوم به مراتب بیش از 2 میکروگرم، در حالی که به ندرت در آب های لوله کشی از این حد بیش تر بوده .

از جمله آلاینده های دیگر آب آشامیدنی فلورید و بورات در آب است. سازمان بهداشت جهانی غلظتی برای فلورید به میزان حداکثر یک و نیم میلی گرم و برای بورات یک میلی گرم را در آب آشامیدنی توصیه می کند. تحقیقات چندی نشان می دهند در کشورهای گرم سیر که انسان بیشتر آب می نوشد این غلظت ها می بایست کمتر باشند. به این خاطر به عنوان نمونه برای شیلی غلظتی مابین0,5 – 0,6 برای آفریقای جنوبی غلظتی مابین 0,5 – 0,7 و برای عربستان غلظتی معادل 0,75 میلی گرم توصیه می کنند.
همچنین تحقیقات بسیاری نشان می دهند که غلظت فلورید و بورات در بسیاری از آب های زیر زمینی و معدنی بیش از این مقادیر است. شرکت ها در آلمان موظفند طبق قانون آب های معدنی این کشور تنها در صورتی که غلظت فلورید بیش از یک و نیم میلی گرم باشند میزان آن را روی بطری ها ذکر کنند.

بطور خلاصه و نمونه، چنانچه روزانه بیش از بیست میلی گرم فلورید وارد بدن شود از سوئی لکه های سفید و یا قهوه ای روی دندان ها ظاهر می شوند که مقاومت دندان را کاهش می دهند و از سوی دیگر انعطاف استخوان ها کم شده و امکان شکستگی آن ها بیشتر می شود.

تا اینجا می توان به سادگی به این نتیجه رسید که تامین آب آشامیدنی در ظروف روشی است که از نظر اقتصاد ملی غیر قابل توجیه و از نظر سلامتی افراد نا مطمئن. اما بر همهٔ معایبی که برای آب آشامیدنی در بطری برشمرده شد، تاثیر زیست محیطی‌ این طریق آب رسانی نیز بیش از اندازه حائز اهمیت است.

مشکلات مبرم زیست محیطی تامین آب آشامیدنی در بطری

این مشکلات برای کشورهای کم آب به مراتب بیش تر است، زیرا از یک سو با استخرج بیش از اندازهٔ یک منبع آب در یک جا توازن زیست محیطی‌ آنجا بر هم خورده و میتواند به مرور آن ناحیه را لم یزرع کند.

از سوی دیگر برای ارزیابی زیست محیطی‌ یک محصول می بایست تمامی‌ مراحل تولید و مصرف آن را از آغاز تا امحای زباله آن در نظر گرفت. جهت ارزیابی تاثیر زیست محیطی‌ آب در بطری تصور کنید که فرد جهت بر طرف کردن تنها یک بار عطش خود، یک بطری خالی‌ به جای می‌گذارد. حال جهت تولید یک بطری می بایست مواد اولیه را فراهم آورد و با مصرف انرژی و آب آن را تبدیل به بطری کرده و باز هم با مصرف انرژی آن را پر کرده و گند زدائی کرد و در مرحلهٔ بعد باز هم با صرف انرژی آن را بسته بندی (با مصرف ماده اولیه و انرژی) کرد و به دست مصرف کننده رساند. گاهی آب در بطری صدها و هزارها کیلومتر راه پشت سر می‌گذارد. و در آخر امر بطری و بسته بندی تبدیل به زباله شده و امحای آن با صرف انرژی جهت حمل و نابودی آن همراه است. با این دقت مشاهده می‌کنیم که میزان مصرف انرژی، مواد خام و آلودگی هوا توسط این محصول به هیچ وجه تناسب با مورد مصرف آن ندارد.

حال چنانچه ۷۰ میلیون انسان بخواهند آب آشامیدنی خودرا این گونه تامین کنند میتوان تا حدودی حدس زد که این کار چه تاثیرات مخرب و غیر قابل بازگشتی برای سلامت انسان و آب و هوا بر جای گذارده که باز دولت و مصرف کننده باید این هزینه‌ها را بپردازند. تنها این تولید کننده آب در بطری است که از این جریان سود برده و عهده دار هیچ مسئولیت دیگری نیست ؛ اما آن چه که مسلم است این کار نه توجیه عقلانی دارد و نه با توسعه پایدار سر آشتی‌ خواهد داشت.

به خاطر مصائبی که برای آب در بطری برشمردیم وزارت محیط زیست انگلستان مصرف آب در بطری را در این وزارت خانه سال قبل ممنوع کرد تا این کار الگوی مصرفی برای دیگران شود. جهت بهینه کردن الگوی مصرف نباید صرفا منافع یک اقلیت کوچک را مد نظر قرار داد.

در جهان صنعتی امروزه جهت تولید یک کالری مادهٔ غذایی ده کالری انرژی مصرف میشود. امری که با توجه به کاهش منابع انرژی از یک سو و آلودگی هوا از سوی دیگر قابل دفاع نیست. کارشناسان بر این باورند که چناچه این فرایند ادامه پیدا کند نابودی بشریت در مدت کوتاهی عملی‌ خواهد شد (Michael C. Ruppert). حال چنانچه این روش را برای آب رسانی هم گسترش دهیم طبعا آتیهٔ خوبی‌ در انتظار ما نیست.

راه حل ها

کارشناسان در کشورهای صنعتی به این باور رسیده‌اند که راه حل‌های اصولی و پایدار تولید و مصرف را در شرایط کنونی می بایست بر اساس تغییر پارادایم‌های تولید و مصرفی که از دو قرن پیش رایج گشته جستجو کرد.

طبیعی‌ است که در یک نوشتار کوتاه به صورت کوتاه میتوان راه حل‌ها را در مورد آب بر شمرد. در حال حاضر نظام آب رسانی بر اساس تصفیه خانه‌های مرکزی و پخش سراسری آب انجام می‌گیرد. این راه حل زمانی‌ اتخاذ شده که شهرهای بزرگ جمعیت زیادی نداشتند و شبکه‌ها محدود بودند. صرف نظر از عواقبی که این روش برای محیط زیست دارد، با گسترش شهرها طول شبکه ها چندین برابر و همپای آن نگهداری از آن بسیار دشوار شده. در حال حاضر در شهرهای بزرگ ۸۰ % هزینهٔ آ ب رسانی مصروف نگهداری شبکه و تنها۲۰ % خرج تصفیه آب میشود. در مورد تصفیهٔ فاضلاب نیز این امر صحت دارد.

با این توضیح مختصر میتوان نتیجه گرفت که از نظر کلی‌ راه حل‌های آتی می بایست بر محور غیر متمرکز آب رسانی استوار شده و هرچه این عدم تمرکز بیشتر شود فرایند بهتری خواهد داشت. البته این راه حل دراز مدت است.

برای کوتاه مدت باید گفت که تجربه نشان می دهد که در بسیاری از موارد آب های لوله کشی‌ به مراتب سالم تر و مطمئن تر از آب در بطری بوده و نیازی به خرید آب در بطری نیست. ضمن این که برای اطمینان بیشتر شهروندان البته می بایست دولت دستگاه های آزمایش پیشرفته را برای تصفیه خانه‌ها تعبیه کند، حتی چنانچه بهای آب کمی‌ بیشتر شود. در بالا اشاره شد که آگاهی عموم در مورد آب و خواص و مشکلات آن بسیار ناچیز است. یک همه پرسی‌ در سال قبل در آلمان موید این نظر است. رسانه‌ها می توانند با دادن آگاهی‌ لازم به شهروندان کمک زیادی در زمینه صرفه جوئئ و حفاظت محیط زیست کنند.

مشکل کنونی آب لوله کشی برای شرب در حال حاضر این است که در غالب کشورها جهت پیش گیری از رشد باکتری در لوله ها مقداری کلر وارد آب می کنند، اما کلر در کنار ضدعفونی کردن از یک سو سالم نبوده و باکتری های مفید موجود در روده بزرگ (Lactobacteria ) را می کشد. از سوی دیگر کلر با مواد آلی موجود در آب نیز ترکیب شده و ترکیباتی بوجود می آورد که آن ها هم مضر هستند. اما از آنجا که کلر و ترکیبات آن است فرار هستند جوشاندن آب به مدت پنج الی ده دقیقه آن ها را از آب خارج می کند. توصیه می شود که به ویژه برای نوزادان و بیماران حتما از این آب استفاده کنید.

موضوع دیگر آن که هنگام جوشاندن آب لوله کشی‌ در بسیاری از اوقات در آب گرم کن رسوب ایجاد می شود. بسیاری این رسوبات را دلیل آلودگی آب قلمداد می‌‌کنند. این تصور درستی نیست. این رسوبات چیزی جز املاح کلسیوم و منیزیوم نیستند که بر خلاف تصور نه تنها آلاینده نبوده بلکه املاح مفید برای انسان هستند.

نکات استفاده از بطری های آب معدنی:

یخ بستن آب درون بطری موجب ایجاد ترکیبات سرطان‌زا می‌شود و نباید درجه خنک کردن بطری تا میزان یخ بستن آب آن کاهش پیدا کند.
پر کردن مجدد بطری‌‌های آب معدنی با آب‌‌های شهری یا موادی مثل آب‌غوره، آب‌لیمو به دلیل ایجاد واکنش دیواره بطری با این مواد خطرآفرین و سرطان‌زاست.
گرما و تابش مستقیم نور آفتاب، واکنش بین محتویات بطری(مثل آب، آبمیوه، مایع شربت و …) و دیواره آن را افزایش می‌دهد که ‌این امر موجب انتقال ترکیبات دیواره بطری به درون مواد داخل آن و در نتیجه افت کیفیت و فساد مایعات می گردد.
نوع بسته‌بندی این محصولات نیز می‌تواند به دو صورت زیر سلامتی افراد را تهدید کند:

1. استفاده از بطری‌‌های نامرغوب و غیراستاندارد
2. وارد شدن ترکیبات پُلیمری مورد استفاده در ساخت ظروف پلاستیکی PVC و PET به داخل آب که می‌تواند سرطان‌زا باشد. در دمای بالاتر ورود این مواد به داخل آب شدت بیشتری پیدا می‌کند و هرچه از زمان تولید محصول بیشتر گذشته باشد، میزان بیشتری از این مواد در آن حل خواهد شد.

بنابراین در صورت نیاز به خرید آب معدنی توصیه می شود به زمان تولید و ترکیبات آن دقت کرده و آب معدنی را در محل مناسبی نگهداری کنید.

اول از همه باید بین آب بطری‌ و آب معدنی فرق بگذاریم. گروهی از آب‌های داخل بطری به «آب معدنی» معروفند اما درباره محتویات داخل آنها کلی حرف و حدیث وجود دارد و صحبت‌های ضد و نقیضی درباره معدنی بودن یا نبودن آنها مطرح است
همشهری تندرستی : اول از همه باید بین آب بطری‌ و آب معدنی فرق بگذاریم. گروهی از آب‌های داخل بطری به «آب معدنی» معروفند اما درباره محتویات داخل آنها کلی حرف و حدیث وجود دارد و صحبت‌های ضد و نقیضی درباره معدنی بودن یا نبودن آنها مطرح است.

بعضی از متخصصان معتقدند آب معدنی می‌تواند برای سلامت ما ضررهایی به همراه داشته باشد چون مواد استفاده شده برای پلاستیک بطری‌ها طی واکنش‌هایی وارد آب شده و مشکلاتی را ایجاد می‌کنند یا حتی ممکن است سرطان‌زا باشند. اما این ادعا فعلا تاثیری ندارد و این محصولات همچنان در میان مردم طرفدار دارند و به فروش می‌رسند. د رعین حال بعضی آب‌ها در بطری‌های پلاستیکی هستند که ادعایی در مورد«معدنی» بودن ندارند و خیلی‌ صادقانه به شما می‌گویند که فقط آب بهداشتی و سالم است.

طعم و مزه بهتری دارند؟

بعضی از مصرف‌کنندگان بر این باورند که آب بطری بعضاً نسبت به آب لوله‌کشی طعم بهتری دارد. این مساله می‌تواند به دلیل املاح و نوع فرایند تولید آنها باشد. سبک بودن این ظروف و حمل و نقل آسان آنها هم از جمله مزایای آب‌های داخل بطری به شمار می‌رود. برای ضدعفونی کردن این آب‌ها از روش کلرزنی استفاده نمی‌شود، بلکه با کمک اشعه مادون قرمز، فیلتراسیون یا با کمک گاز ازن ضدعفونی آب‌ها انجام می‌شود. در نتیجه بدون ایجاد طعم خاصی در آب، میکروب‌ها و عوامل بیماری‌زا نابود می‌شوند. بطری‌های آب معدنی املاح مفیدی دارند که البته رو ی مزه آنها تاثیری ندارد. کلسیم و منیزیم از جمله این املاح هستند که آب معدنی‌ها بخش کوچکی از نیاز بدن را تامین می‌کنند.

یخ بسته‌بندی ‌شده نخرید!

یکی از مشکلاتی که در فصل گرما در ارتباط با بطری‌های آب وجود دارد، قرار دادن این بطری‌ها داخل فریزر است. خیلی از ما دلمان می‌خواهد آب معدنی خنک بنوشیم اما متخصصان بر این باورند که ظروف آب معدنی برای نگهداری آب در دمای صفر تا 40درجه سانتی‌گراد طراحی شده‌اند. به عبارت دیگر آنها را فقط باید در یخچال قرار دهید نه در فریزر. هر وقت هم در سوپر مارکت‌ها متوجه شدید که آب معدنی داخل فریزر قرار دارد، از خریدشان خودداری کنید. این احتمال وجود دارد (و البته هنوز کاملا اثبات نشده) که در دمای خیلی پایین ترکیبات مضر از پلاستیک بطری‌ها وارد آب می‌شود.

چرا نباید آب معدنی مانده زیر نور آفتاب را بخریم؟

آب‌های معدنی حاوی مواد معدنی هستند؛ بنابراین با قرار گرفتن بطری‌ها زیر نور آفتاب دو خطر جدی، آب داخل آنها را تهدید می‌کند؛ اول اینکه مواد معدنی داخل آن تجزیه می‌شوند. این مساله باعث ایجاد ترکیب‌های نامطلوب می‌شود. دوم به دلیل نور آفتاب مواد پلاستیکی بطری به داخل آب مهاجرت می‌کنند. این مساله زمینه‌ساز ابتلا به سرطان است.
یکی از مهم‌ترین مشکلات بطری‌های آب معدنی، شفاف بودن آنها است. از سوی دیگر، روش نگهداری این بطری‌هاست که عموما در برابر نور آفتاب قرار می‌گیرند. گرما و نور دو عامل منفی تاثیرگذار روی کیفیت آب‌های معدنی هستند. بنابراین اگر به سلامت آب لوله‌کشی شهری‌تان مطمئن هستید، بهتر است از آن به جای آب بطری استفاده کنید.
اگر درصد آهن و آلومینیوم در آب معدنی زیاد باشد، مزه آن گس است. اگر مقدار منیزیم آن زیاد باشد، تلخ است. اگر در آب معدنی میزان سیلیس آن زیاد باشد، غلیظ بوده و اگر میزان ترکیب‌های قلیایی آن زیاد باشد، طعم صابونی می‌دهد. آبی که اسیدی است، ترش مزه است. بهترین حرارت نگهداری آب معدنی 5 تا 15 درجه سانتی‌گراد است.
چطور متوجه شویم آب معدنی در برابر آفتاب قرار گرفته است؟
بطری‌ای که می‌خواهید بخرید در برابر نور بگیرید، اگر در شرایط مناسب نگهداری شده باشد و نه در برابر نور آفتاب، باید شفاف باشد و کدورتی در آن دیده نشود. در غیراین صورت در شرایط نامناسب نگهداری شده است و نباید آن را استفاده کنید.

آیا مصرف آن به صرفه است؟

اگر بخواهیم کمی اقتصادی باشیم باید بگوییم خرید آب معدنی کمی هزینه‌بر است. در ایران باید برای خرید هر بطری به طور متوسط 500 تومان کنار بگذارید. در خارج از کشور هم بطری‌های آب معدنی به طور متوسط 5/1دلار قیمت دارند که با توجه به سیر صعودی دلار اگر در یک سفر تفریحی چند روزه بخواهید چند بار در روز آب معدنی بخرید، برای خودش رقمی می‌شود. در رستوران یا مراکز تفریحی هم همین آب‌های داخل بطری با قیمت‌های بالاتری به فروش می‌رسند که شاید پرداخت این مبلغ برای بعضی از ما منطقی به نظر نرسد و پیش خودمان فکر کنیم وقتی آب شیر به راحتی در دسترس است و قیمتی ندارد، چرا باید برای خرید آب پول پرداخت کنیم؟ ضمن اینکه این روزها با کمک فیلترهای مخصوص، آب شیر کیفیت قابل‌قبولی پیدا می‌کند.

آب معدنی؛ محصول چشمه شیر بقالی سرکوچه؟

بسیاری از برندهای مشهور جهانی آب معدنی هم تولید می‌کنند که البته تبلیغات در فروش محصولات‌شان بی‌تاثیر نیست. گروهی از این تبلیغات به شما می‌گویند آب‌های داخل بطری از آب چشمه‌ها تامین می‌شود و املاح معدنی موجود در آنها برای سلامتی خواص خوبی به همراه دارد. بعضی از تبلیغات هم روی خالص و شفاف بودن آب معدنی تاکید می‌کنند.
بعضی‌ها هم شعارهایی دارند که سال‌هاست در ذهن افراد مانده‌اند. با این وجود، فرقی نمی‌کند برندهای مختلف تا چه حد روی یک محصول تبلیغ می‌کنند. به هر حال، این آب‌ها هم شبیه آب شیر هستند و قرار نیست معجزه کنند! تنها تفاوت در مزه آنهاست. علاوه بر این در بعضی از نقاط دنیا آب شیر به خوبی تصفیه نمی‌شود و قابل نوشیدن نیست. در نتیجه آب‌های داخل بطری از این نظر ارزشمندتر می‌شوند. گاهی اوقات هم طعم آب‌های داخل بطری به دلیل وجود املاح معدنی طعم متفاوت‌تری دارد و همین موضوع معدنی بودن آب‌های داخل بطری را تایید می‌کن