مونوفوبیا یا ترس از تنها شدن اصطلاحی است که برای چندین نوع ترس متفاوت به کار گرفته می شود. برخی افراد از جدا شدن از یک شخص خاص می ترسند.
برخی دیگر از تنها زندگی کردن ، تنها بودن در خانه و یا اینکه خود را به یک جمع خاص معرفی نمایند هراس دارند. این ترس ها ممکن است علت مشترکی داشته باشد یا اینکه ریشه در علل متفاوتی داشته باشند.
یکی از بررسی های جهانی انجام شده در زمینه بهداشت روانی نشان داد که مشقات دوران کودکی و ایراد آسیب روحی به فرد در طول زندگی عوامل مهمی هستند که باعث بروز چنین اضطراب هایی می شوند.
درک فوبیای تنها بودن
ترس از تنها بودن انواع مختلفی دارد که هر کدام از انها ممکن است دلایل روانی متفاوتی داشته باشند.
ترس از تنها بودن در جامعه ممکن است با شرایطی از قبیل هراس اجتماعی یا آگورافوبیا مرتبط باشد. این امر ممکن است در اثر احساس تنهایی و چالش هایی که فرد تجربه می کند به وجود اید.
در صورت بروز شرایط اضطراری ، ممکن است این امر با خاطرات آسیب زایی همراه باشد و یا باعث شود که فرد تصور کند در موقعیت خطرناکی قرار دارد یا احساس عدم کفایت کند ، نگرانی مشترک بسیاری از افرادی که به این اختلال مبتلا هستند این است که از تنها بودن در خانه می ترسند.
ممکن است دلایل موجهی برای احساس چنین ترسی وجود داشته باشد ، به عنوان مثال ممکن است در محله ای زندگی کنید که در ان میزان ارتکاب جرم بالا است. عموماً این ترس ها نباید شیوه زندگی شما را تغییر دهند اما بهتر است اقدامات احتیاطی لازم را انجام دهید.
بیشتر افراد به دلیل وجود چنین ترسی در درونشان افرادی را به دور خود جمع می کنند و یک سیستم پشتیبانی قوی را به دور خود تشکیل می دهند لکن در هنگام نبود این افراد احساس ترس دوباره به سراغشان خواهد امد. بیشتر اوقات ، این احساسات خفیف و نسبتاً کوتاه مدت هستند.
پریشانی طولانی مدت ممکن است نشانه احساس نا امنی باشد و در موارد شدید ممکن است نشانه ای از وجود یک اختلال اضطرابی را نشان دهد.
این ترس در کودکان کوچک بسیار متداول است و به طور کلی یک بخش عادی از رشد محسوب می شود و لذا به عنوان بیماری اضطرابی مانند اضطراب جدایی در نظر گرفته نمی شود ، مگر اینکه بعدها و با بزرگ تر شدن کودک همچنان ادامه پیدا کند.
مقابله با هراس
صرف نظر از این که مونوفوبیا چه شکلی داشته باشد، ممکن است بتوانید از چند استراتژی اساسی برای تسکین ان استفاده نمایید ابتدا مطمئن شوید که می توانید کاری را انجام دهید تا خطراتی را که زمینه ترستان را فراهم می کنند کاهش دهید.
حتی اگر پاسخ شما متناسب با اوضاع نباشد ، ممکن است باعث شود که نسبت به خطرات موجود در محیط هشیارتر عمل کنید. پس از انجام این کار ، اگر پاسخ شما به ترس هنوز هم باعث پریشانی تان می شود ، بهترین کاری که می توانید انجام دهید کار روی توانایی خود و کنترل حضورتان در محیط است.
بسیاری از افراد می دانند که تمرینات آرامش بخش سطح اضطرابشان را پایین می آورد و حتی می تواند از افزایش هراسشان جلوگیری کند. تنفس ارام ، مدیتیشن و آروماتراپی هدفمند کارهایی هستند که در هر جایی قابل انجامند و می توانند به شما ارامش دهند.
اگر این امر مؤثر نبود و ترس به طور قابل توجهی بر روی زندگی شما تأثیر گذاشت ، ممکن است سر و صداهای پس زمینه به پرت کردن حواس شما کمک کند. حمل یک اسباب بازی تحریک کننده نیز می تواند به کاهش اضطرابتان کمک نماید ، یک کتاب یا فیلم نیز می تواند چنین تاثیری داشته باشد.
مراقب باشید که این گزینه دوم راهی برای جلوگیری از پرداختن به دلایل اساسی ترس شما نباشد. اگر به تنهایی قادر به انجام این کار نیستید ، از سیستم پشتیبانی خود کمک بخواهید. صحبت کردن از طریق تلفن یا به صورت آنلاین معمولاً برای بهبود پریشانی به صورت انی کافی است.
برخی از خانواده ها برای احترام گذاشتن به روابط خود با اینکه از هم دور هستند ، مراسماتی مانند یک جشن شام را برگزار می کنند یا نامه های ویژه الکترونیکی ای را هر شب برای هم ارسال می نمایند که می توانند برای تسکین این نوع اختلال موثر باشند.
کلام اخر
اگر ترس شما از تنها بودن انقدر شدید است که بر زندگی روزمره شما تأثیر می گذارد ، بهترین راه حل این است که به دنبال درمان حرفه ای باشید.
مانند همه فوبیاها ، برای ترس از تنهایی نیز گزینه های درمانی زیادی وجود دارد. برخی اوقات مونوفوبیا وابسته به ترس های دیگر است و درمانگر شما باید یک برنامه درمانی اختصاصی را به شما ارائه کند که تمام نگرانی های شما را برطرف نماید.
استرس عاشقی و 10 راه برای کاهش آن
چگونه صبر خود را زیاد کنیم؟
چگونه بر خجالت و کمرویی خود غلبه کنیم؟
یک مرد عاشق چگونه رفتار میکند؟