دلیل تاخیر و بدقولی چیست؟

چرا بعضی اشخاص در بیشتر کارهای خود تاخیر دارند و دیر سر قرارها حاضر می شوند؟

دلیل تاخیر و بدقولی چیست

در خصوص به موقع رسیدن چقدر وسواس دارید؟ آیا شما را به عنوان یک شخص بدقول میشناسند؟

چرا برخی از افراد همیشه دیر می کنند؟

در همین ابتدا اجازه بدهید اعتراف کنم: من هم اغلب اوقات دیرتر از وقت تعیین شده به جایی که قرار ملاقات دارم، می رسم، البته سعی می کنم این اتفاق کمتر بیفتد، اما راستش را بخواهید نوشتن و تحویل همین مطلب هم به تاخیر افتاده و من را شرمنده کرده است. می دانم، می دانم ممکن است شما هم مثل من باشید، حقیقت این است که تعداد افرادی که اغلب برای رسیدن به جایی یا انجام کاری دیر می کنند بسیار زیاد است.

حقیقت این است که دیر کردن و دیگران را منتظر گذاشتن می تواند آدم را بسیار شرمنده و دیگران را بسیار عصبانی کند. آیا می دانستید مطالعات انجام شده در این زمینه نشان داده انند که تاخیر در انجام کار یا دیر رسیدن به جایی، تاحدودی محصول ناکارآمدی ذهن است؟ اما نگران نباشید برای تغییر در این زمینه راه های گوناگونی وجود دارد. در این مطلب از مجله آلامتو می خواهیم به حقایقی پیرامون تاخیر و وقت نشناسی بپردازیم. لطفا در این مطلب مفید تا انتها با ما همراه شوید.


نه، افرادی که دیر می کنند، افرادی تنبل یا بی ادب نیستند

معمولا افراد نسبت به فردی که وقت شناس نیست و اغلب دیر می رسد، ذهنیتی منفی دارند و آن ها را افرادی تنبل قلمداد می کنند.

Harriet Mellotte، درمانگر رفتار شناختی و روانشناس بالینی در لندن، می گوید: ” دسته بندی کردن افراد وقت نشناس به عنوان افرادی بی ادب، شلخته و بی توجه به دیگران، اغلب کار راحتی است.”

اما واقعا این طور نیست، بسیاری از این افراد اغلب از دیر کردن خود ناراحت می شوند و نسبت به آسیب‌هایی که تاخیر آن‌ها می‌تواند به روابط، اعتبار، شغل و امور مالی آن‌ها بزند، احساس شرمندگی می‌کنند.

Diana DeLonzor نویسنده کتاب “دیگر هرگز دیر نکن” می گوید: ” اگرچه افرادی هستند که از قصد دیر می کنند و این جزئی از سیاست رفتاری آن هاست، اما اگر شما فردی هستید که از روی قصد دیر نمی کنید، قطعا از این تاخیر ناراحت می شوید.”


بهانه، بهانه و باز هم بهانه …

برخی از بهانه ها، مثل تصادف یا بیماری، به ویژه برای تأخیرهای طولانی مدت، کاملاً مورد قبول دیگران واقع می شود. اما پذیرش برخی دیگر از بهانه ها برای دیگران به این راحتی نیست. برخی از افراد وقت نشناس ادعا می کننند که کارهایی به مراتب مهم تر از توجه به زمان دارند و موقع انجام این کارها کاملا کنترل زمان را از دست می دهند. به هر حال هر فرد وقت نشناسی برای توجیه این وقت شناس نبودن بهانه ای مخصوص به خود دارد.

گاهی اوقات دیر رسیدن افراد وقت نشناس واقعا تقصیر خودشان نیست. برخی از متخصصان معتقدند که اغلب افراد وقت نشناس، ابعاد شخصیتی مشابهی، همچون خوش بین بودن، تسلط بر نفس پایین، اضطراب و … دارند و همین تفاوت در ابعاد شخصیتی می تواند برداشت افراد از گذشت زمان را به کلی تغییر دهد.

در سال 2001، Jeff Conte، استاد روانشناسی در دانشگاه ایالتی سن دیگو مطالعه ای را انجام داد که در آن شرکت کنندگان را به دو دسته A (بلند پرواز و اهل رقابت) و B (خلاق، متفکر و اهل اکتشاف) تقسیم کرد. او از آنها خواست بدون نگاه کردن به ساعت، حدس بزنند كه مدت زمان يك دقيقه چقدر طول می کشد. افراد گروه A با گذشت 58 ثانیه از زمان، احساس کردند یک دقیقه گذشته و افراد گروه B با گذشت 77 ثانیه از زمان تخمین زدند که یک دقیقه طول کشیده است.


بدترین دشمن تو خودت هستی!

دلیل تاخیر و بدقولی

Tim Urban، سخنران TED در سال 2015 در جایی گفته بود که ” اغلب افراد وقت نشناس علاقه عجیبی به ضربه زدن به خودشان دارند.”

البته درست است که ممکن است تاخیرهای ما دلایل بسیار زیاد دیگری هم داشته باشند اما در خیلی از مواقع مقصر این اتفاق فقط و فقط خودمان هستیم. به عنوان مثال، گاهی به دلیل توجه بیش از اندازه به جزئیات دیر می کنیم.

Mellotte می گوید: “تاخیر در برخی از افراد نتیجه وجود مشکلات روحی یا وضعیت عصبی آن هاست.”

طبق گفته او، کسانی که افراد مضطربی هستید معمولا حاضر به روبرو شدن با برخی از مسائل نیستند. افرادی که عزت نفس کافی ندارند معمولا به توانایی هایشان توجه لازم را ندارند و همین موضوع باعث می شود که وقت بیشتری صرف انجام کارهایشان کنند و در نتیجه گاهی افراد وقت نشناسی باشند. یا افرادی که افسردگی دارند معمولا انرژی کافی ندارند و در نتیجه انگیزه لازم برای حرکت کردن و رسیدگی به کارهایشان را در اختیار ندارند.

آیا کلید وقت شناس بودن در مغز است؟

دکتر لیندا ساپادین، ​​روانشناس و نویسنده کتاب “چگونه می توانیم بر تعلل در عصر دیجیتال غلبه کنیم؟” معتقد است که دلیل برخی از تأخیرهای مداوم نوعی وسواس فکری است.

به گفته دکتر ساپادین، معمولا دلیل به تعویق انداختن یک کار، ترس مربوط به آن کار است. شخصی که از انجام کاری هراس دارد به جای عبور از آن ترس و انجام آن ترجیح می دهد با بهانه تراشی انجام آن را به تعویق بیندازد و با گفتن “اما” این تعلل را توجیه می کند. به عنوان مثال ممکن است بگوید: میخواستم به آن جلسه بیایم، اما نمی دانستم چه لباسی را بپوشم.

ساپادین می گوید: “آنچه بعد از” اما “می آید مهم است. او به مردم می گوید که کلمه “اما” را به “و” تغییر دهند. “اما” نشان دهنده مخالفت است در حالی که “و” نشان دهنده اتصال و حل و فصل است، بنابراین کار کمتر دلهره آور به نظر می رسد.

دلونزور با شناسایی همان چیزی که به نظر می رسید دلیل همیشگی او برای دیر کردن باشد، مسیر خود را به سمت وقت شناسی آغاز کرد. او می گوید تا پیش از آن، همه تلاش هایش برای به موقع رسیدن با شکست مواجه می شده، تا این که بالاخره متوجه شد که هرگاه مجبور می شود برای کاری عجله کند هیجان زده می شود و همین هیجان دلیل دیر کردن او می شد.

خانم دلونزور می گوید: “همانطور که برای رسیدن به هدفم، یعنی وقت شناس بودن، تلاش می کردم، اهمیت قابل اعتماد بودن را مشاهده کردم و از آن به بعد پرورش این ویژگی برایم به یک اولویت تبدیل شد.”

در این بین افرادی که همیشه در ارتباط با افراد وقت نشناس هستند، نیز حق دارند از این بی نظمی و مدام در انتظار بودن ناراحت شوند. اگر شما هم یکی از افرادی هستید که با افراد وقت نشناس در ارتباط هستید، بهتر است خط قرمزهای خود را مشخص کرده و به او نشان دهید که وقت‌ نشناسی عواقب نامطلوبی در پی خواهد داشت.

او می گوید: “به جای عصبانی شدن یا ناراحتی، می توانید موضع بگیرید و آستانه تحمل را تعیین کنید و در مورد این که اگر دوباره این تاخیرهای مداوم تکرار شود چه خواهید کرد با او صحبت کنید.” به عنوان مثال، به دوست خود بگویید که اگر بیش از ده دقیقه تأخیر داشته باشد بدون او وارد سینما خواهید شد، یا به آن همکار خود که هرگز بخشی از پروژه خود را به موقع تحویل نمی دهد بگویید که این دفعه رئیس را از این موضوع مطلع خواهید کرد.

در نهایت نقطه عطف زندگی من آنجا بود که قرار بود با دوستم برای پیاده روی و دویدن به پارک برویم و من با تاخیر یک ساعته رسیدم. دوستم رو به من گفت که صبرش لبریز شده و دیگر با من قرار نخواهد گذاشت. این حرف او تلنگر مهمی برای من بود و به پاسخگویی و شناسایی و رسیدگی به مشکلات اساسی که منجر به تأخیر دائمی من می شد، منجر شد.


و اما سخن پایانی…

اگر شما هم از نظر دیگران فردی وقت نشناس هستید و در اغلب قرارهایتان دیر می کنید، وقت آن رسیده که با شناسایی مشکلاتی که سبب این تاخیر همیشگی می شوند، این مشکل را حل کنید. همیشه به یاد داشته باشید همان قدر که وقت برای شما باارزش است، برای دوست یا همکاری که باید منتظر تاخیر شما بماند نیز ارزشمند است، پس به وقتی که دیگران برایتان صرف می کنند احترام بگذارید و به موقع در جایی که باید باشید حاضر شوید.


نظر خود را بیان کنید