هفت عادت بد در حرف زدن که باید فوراً ترک کنید

عادت بد حرف زدن

کلمات، ماهیت قدرتمندی دارند و به شما توانایی تغییر دنیا را می‌دهند، اما قدرت تخریب کامل شما را هم دارند. بدتر از همه، گاهی کلمات از دهان‌تان می‌پرند و هرکسی که دوروبر فرد گوینده است تشخیص‌شان می‌دهد غیر از خود گوینده! عادات بد سخن گفتن، به هرشکلی می‌توانند باشند و اگر می‌خواهید این عادات را ترک کنید، مهم است که به‌هر طریقی شناسایی‌‌شان کنید.

متاسفانه، این عادت تنها به چیزهایی که می‌گویید برنمی‌گردد بلکه چگونگی بیان و دریافت کلمات هم می‌تواند به آنها مفهوم منفی بدهد. گفتگو درباره کسی که حضور ندارد، هرچقدرهم که بد و منفی نباشد، می‌تواند تبدیل به غیبت، شایعه یا حرف مفت شود و تقریبا همیشه نیشش به شما برمی‌گردد.

وقتی درمورد کسی حرف می‌زنید که برای دفاع از خودش حضور ندارد، دچار قضاوت کوته‌فکرانه خواهید شد. عادت کنید به پخش عقاید و اطلاعات خوب درمورد دیگران وقتی که حضور ندارند، بنابراین کلمات‌تان توسط دیگران تحریف نخواهند شد.

همچنین باید از شکایت کردن یا بهانه آوردن اجتناب کنید و مسئولیت اعمال و رفتارتان را بپذیرید. وقتی دیگران را بابت ضعف‌های خودتان، مورد سرزنش قرار می‌دهید از بزرگواری خودتان کاسته و وجهه کاذبی از خود ارائه می‌دهید.

حتی وقتی که رفتار بدی انجام می‌دهید، صادق بودن با خودتان و دیگران، تنها راهی است که می‌توانید رشد کنید و تنها راهی است که دیگران بابت این رشد، تحسین‌تان خواهند کرد.

غیبت کردن

بد حرف زدن درباره دیگران، واکنش زنجیره‌ای دربر دارد. اگر وارد غیبت کردن شوید، وجهه بدی از خود بروز می‌دهید و دیگران را تشویق به غیبت کردن و شایعه‌سازی درباره خودتان می‌کنید.

قضاوت کردن

اگر حرف‌های‌تان پر از قضاوت درباره دیگران باشد، فرد مقابلی که درحال صحبت با او هستید، ناخودآگاه خودش را قضاوت خواهد کرد و می‌ترسد به شما نزدیک شده و صمیمی شود و ممکن است کلا ساکت شود.

منفی بودن

اگر خوش‌بینی و مثبت اندیشی را انتخاب کنید، بیشتر این احتمال وجود دارد که دیگران از صحبت با شما لذت ببرند، ضمنا به نفع سلامتی‌تان است.

شکایت کردن

غرولند کردن به راحتی تبدیل به یک عادت می‌شود و پیش ازآن‌که بدانید تبدیل به کسی خواهید شد که از آب و هوا، کار، اخبار و هرچیز دیگری شکایت دارد؛ به این حالت، بدبختی ویروسی می‌گویند.

بهانه آوردن

بعضی‌ها وقتی درچیزی شکست می‌خورند، هرچیز و هرکس را مقصر دانسته و ملامت می‌کنند جز خودشان. دیگران چون عذر و بهانه‌های مکرر را نادیده گرفته و اهمیتی به آنها نمی‌دهند، یک روان آگاهی ثابت در آنها به‌وجود خواهد آمد که شما مسئولیت اعمال و رفتارتان را به‌عهده نمی‌گیرید.

اغراق و گزافه‌گویی

مبالغه، زبان‌مان را سبک می‌کند. افزودن بار دراماتیک دراصل نوعی دروغگویی محسوب می‌شود. ما دوست نداریم به حرف کسانی گوش دهیم که می‌دانیم به ما دروغ می‌گویند.