متن و خواص ختم سوره نسا

سوره نسا یکی از سوره های قرآن کریم است که امور و احکام زنان اشاره دارد. در ادامه متن و خواص ختم سوره نسا برای ازدواج، آشتی و بازگشت معشوق را ارائه می کنیم.

سوره نسا

سوره نسا چهارمین سوره از قرآن کریم است که دارای 176 می باشد. این سوره در جزء چهار تا ششم واقع است و از سوره های مدنی قرآن می باشد. محتوای اصلی این سوره به احکام فقهی زنان می پردازد و درباره احکام زناشویی و قوانین ارث نکاتی را بیان می کند. علت نامگذاری این سوره به نام نساء نیز همین است.

دیگر مطالب ارائه شده در این سوره درباره احکام نماز، جهاد و شهادت است. همچنین در بخش هایی از آن به سرگذشت پیشنیان اشاره دارد و درباره منافقان به آنها هشدار داده شده است.

درباره خواندن سوره نسا امام علی (ع) فرمودند: اگر فردی این سوره را در روزهای جمعه بخوانید از فشار قبر در امام خواهد بود. همچنین از حضرت محمد (ص) روایت شده است: هر که سوره نساء را بخواند مثل این است که تمام دارای خویش را در راه خداوند به نیازمندان صدقه داده است و همچنین پاداش آن به اندازه آزاد کردن بنده ای است در راه خدا”.

برای آشنایی بیشتر با خواص ختم سوره نسا و تاثیر آن بر آشتی، بازگشت معشوق و رفع کدورت، این مطلب را تا انتها بخوانید.

همچنین بخوانید: طریقه ختم سوره واقعه

متن سوره نسا با معنی

یَٰٓأَیُّهَا ٱلنَّاسُ ٱتَّقُوا۟ رَبَّکُمُ ٱلَّذِى خَلَقَکُم مِّن نَّفْسٍۢ وَٰحِدَهٍۢ وَخَلَقَ مِنْهَا زَوْجَهَا وَبَثَّ مِنْهُمَا رِجَالًۭا کَثِیرًۭا وَنِسَآءًۭ ۚ وَٱتَّقُوا۟ ٱللَّهَ ٱلَّذِى تَسَآءَلُونَ بِهِۦ وَٱلْأَرْحَامَ ۚ إِنَّ ٱللَّهَ کَانَ عَلَیْکُمْ رَقِیبًۭا ۱

ای مردم! از (مخالفت) پروردگارتان بپرهیزید! همان کسی که همه شما را از یک انسان آفرید؛ و همسر او را (نیز) از جنس او خلق کرد؛ و از آن دو، مردان و زنان فراوانی (در روی زمین) منتشر ساخت. و از خدایی بپرهیزید که (همگی به عظمت او معترفید؛ و) هنگامی که چیزی از یکدیگر می‌خواهید، نام او را می‌برید! (و نیز) (از قطع رابطه با) خویشاوندان خود، پرهیز کنید! زیرا خداوند، مراقب شماست.

وَءَاتُوا۟ ٱلْیَتَٰمَىٰٓ أَمْوَٰلَهُمْ ۖ وَلَا تَتَبَدَّلُوا۟ ٱلْخَبِیثَ بِٱلطَّیِّبِ ۖ وَلَا تَأْکُلُوٓا۟ أَمْوَٰلَهُمْ إِلَىٰٓ أَمْوَٰلِکُمْ ۚ إِنَّهُۥ کَانَ حُوبًۭا کَبِیرًۭا ۲

و اموال یتیمان را (هنگامی که به حد رشد رسیدند) به آنها بدهید! و اموال بد (خود) را، با اموال خوب (آنها) عوض نکنید! و اموال آنان را همراه اموال خودتان (با مخلوط کردن یا تبدیل نمودن) نخورید، زیرا این گناه بزرگی است!

وَإِنْ خِفْتُمْ أَلَّا تُقْسِطُوا۟ فِى ٱلْیَتَٰمَىٰ فَٱنکِحُوا۟ مَا طَابَ لَکُم مِّنَ ٱلنِّسَآءِ مَثْنَىٰ وَثُلَٰثَ وَرُبَٰعَ ۖ فَإِنْ خِفْتُمْ أَلَّا تَعْدِلُوا۟ فَوَٰحِدَهً أَوْ مَا مَلَکَتْ أَیْمَٰنُکُمْ ۚ ذَٰلِکَ أَدْنَىٰٓ أَلَّا تَعُولُوا۟ ۳

و اگر می‌ترسید که (بهنگام ازدواج با دختران یتیم،) عدالت را رعایت نکنید، (از ازدواج با آنان، چشم‌پوشی کنید و) با زنان پاک (دیگر) ازدواج نمائید، دو یا سه یا چهار همسر و اگر می‌ترسید عدالت را (درباره همسران متعدد) رعایت نکنید، تنها یک همسر بگیرید، و یا از زنانی که مالک آنهائید استفاده کنید، این کار، از ظلم و ستم بهتر جلوگیری می‌کند.

وَءَاتُوا۟ ٱلنِّسَآءَ صَدُقَٰتِهِنَّ نِحْلَهًۭ ۚ فَإِن طِبْنَ لَکُمْ عَن شَىْءٍۢ مِّنْهُ نَفْسًۭا فَکُلُوهُ هَنِیٓـًۭٔا مَّرِیٓـًۭٔا ۴

و مهر زنان را (بطور کامل) بعنوان یک بدهی (یا عطیه،) به آنان بپردازید! (ولی) اگر آنها چیزی از آن را با رضایت خاطر به شما ببخشند، حلال و گوارا مصرف کنید!

وَلَا تُؤْتُوا۟ ٱلسُّفَهَآءَ أَمْوَٰلَکُمُ ٱلَّتِى جَعَلَ ٱللَّهُ لَکُمْ قِیَٰمًۭا وَٱرْزُقُوهُمْ فِیهَا وَٱکْسُوهُمْ وَقُولُوا۟ لَهُمْ قَوْلًۭا مَّعْرُوفًۭا ۵

اموال خود را، که خداوند وسیله قوام زندگی شما قرار داده، به دست سفیهان نسپارید و از آن، به آنها روزی دهید! و لباس بر آنان بپوشانید و با آنها سخن شایسته بگویید!

وَٱبْتَلُوا۟ ٱلْیَتَٰمَىٰ حَتَّىٰٓ إِذَا بَلَغُوا۟ ٱلنِّکَاحَ فَإِنْ ءَانَسْتُم مِّنْهُمْ رُشْدًۭا فَٱدْفَعُوٓا۟ إِلَیْهِمْ أَمْوَٰلَهُمْ ۖ وَلَا تَأْکُلُوهَآ إِسْرَافًۭا وَبِدَارًا أَن یَکْبَرُوا۟ ۚ وَمَن کَانَ غَنِیًّۭا فَلْیَسْتَعْفِفْ ۖ وَمَن کَانَ فَقِیرًۭا فَلْیَأْکُلْ بِٱلْمَعْرُوفِ ۚ فَإِذَا دَفَعْتُمْ إِلَیْهِمْ أَمْوَٰلَهُمْ فَأَشْهِدُوا۟ عَلَیْهِمْ ۚ وَکَفَىٰ بِٱللَّهِ حَسِیبًۭا ۶

و یتیمان را چون به حدبلوغ برسند، بیازمایید! اگر در آنها رشد (کافی) یافتید، اموالشان را به آنها بدهید! و پیش از آنکه بزرگ شوند، اموالشان را از روی اسراف نخورید! هر کس که بی‌نیاز است، (از برداشت حق الزحمه) خودداری کند؛ و آن کس که نیازمند است، به طور شایسته (و مطابق زحمتی که می‌کشد،) از آن بخورد. و هنگامی که اموالشان را به آنها بازمی‌گردانید، شاهد بگیرید! اگر چه خداوند برای محاسبه کافی است.

لِّلرِّجَالِ نَصِیبٌۭ مِّمَّا تَرَکَ ٱلْوَٰلِدَانِ وَٱلْأَقْرَبُونَ وَلِلنِّسَآءِ نَصِیبٌۭ مِّمَّا تَرَکَ ٱلْوَٰلِدَانِ وَٱلْأَقْرَبُونَ مِمَّا قَلَّ مِنْهُ أَوْ کَثُرَ ۚ نَصِیبًۭا مَّفْرُوضًۭا ۷

برای مردان، از آنچه پدر و مادر و خویشاوندان از خود بر جای می‌گذارند، سهمی است؛ و برای زنان نیز، از آنچه پدر و مادر و خویشاوندان می‌گذارند، سهمی؛ خواه آن مال، کم باشد یا زیاد؛ این سهمی است تعیین شده و پرداختنی.

وَإِذَا حَضَرَ ٱلْقِسْمَهَ أُو۟لُوا۟ ٱلْقُرْبَىٰ وَٱلْیَتَٰمَىٰ وَٱلْمَسَٰکِینُ فَٱرْزُقُوهُم مِّنْهُ وَقُولُوا۟ لَهُمْ قَوْلًۭا مَّعْرُوفًۭا ۸

و اگر بهنگام تقسیم (ارث)، خویشاوندان (و طبقه‌ای که ارث نمی‌برند) و یتیمان و مستمندان، حضور داشته باشند، چیزی از آن اموال را به آنها بدهید! و با آنان به طور شایسته سخن بگویید!

وَلْیَخْشَ ٱلَّذِینَ لَوْ تَرَکُوا۟ مِنْ خَلْفِهِمْ ذُرِّیَّهًۭ ضِعَٰفًا خَافُوا۟ عَلَیْهِمْ فَلْیَتَّقُوا۟ ٱللَّهَ وَلْیَقُولُوا۟ قَوْلًۭا سَدِیدًا ۹

کسانی که اگر فرزندان ناتوانی از خود بیادگار بگذارند از آینده آنان می‌ترسند، باید (از ستم درباره یتیمان مردم) بترسند! از (مخالفت) خدا بپرهیزند، و سخنی استوار بگویند.

إِنَّ ٱلَّذِینَ یَأْکُلُونَ أَمْوَٰلَ ٱلْیَتَٰمَىٰ ظُلْمًا إِنَّمَا یَأْکُلُونَ فِى بُطُونِهِمْ نَارًۭا ۖ وَسَیَصْلَوْنَ سَعِیرًۭا ۱۰

کسانی که اموال یتیمان را به ظلم و ستم می‌خورند، (در حقیقت،) تنها آتش می‌خورند؛ و بزودی در شعله‌های آتش (دوزخ) می‌سوزند.

یُوصِیکُمُ ٱللَّهُ فِىٓ أَوْلَٰدِکُمْ ۖ لِلذَّکَرِ مِثْلُ حَظِّ ٱلْأُنثَیَیْنِ ۚ فَإِن کُنَّ نِسَآءًۭ فَوْقَ ٱثْنَتَیْنِ فَلَهُنَّ ثُلُثَا مَا تَرَکَ ۖ وَإِن کَانَتْ وَٰحِدَهًۭ فَلَهَا ٱلنِّصْفُ ۚ وَلِأَبَوَیْهِ لِکُلِّ وَٰحِدٍۢ مِّنْهُمَا ٱلسُّدُسُ مِمَّا تَرَکَ إِن کَانَ لَهُۥ وَلَدٌۭ ۚ فَإِن لَّمْ یَکُن لَّهُۥ وَلَدٌۭ وَوَرِثَهُۥٓ أَبَوَاهُ فَلِأُمِّهِ ٱلثُّلُثُ ۚ فَإِن کَانَ لَهُۥٓ إِخْوَهٌۭ فَلِأُمِّهِ ٱلسُّدُسُ ۚ مِنۢ بَعْدِ وَصِیَّهٍۢ یُوصِى بِهَآ أَوْ دَیْنٍ ۗ ءَابَآؤُکُمْ وَأَبْنَآؤُکُمْ لَا تَدْرُونَ أَیُّهُمْ أَقْرَبُ لَکُمْ نَفْعًۭا ۚ فَرِیضَهًۭ مِّنَ ٱللَّهِ ۗ إِنَّ ٱللَّهَ کَانَ عَلِیمًا حَکِیمًۭا ۱۱

خداوند در باره فرزندانتان به شما سفارش می‌کند که سهم (میراث) پسر، به اندازه سهم دو دختر باشد؛ و اگر فرزندان شما، (دو دختر و) بیش از دو دختر باشند، دو سوم میراث از آن آنهاست؛ و اگر یکی باشد، نیمی (از میراث،) از آن اوست. و برای هر یک از پدر و مادر او، یک ششم میراث است، اگر (میت) فرزندی داشته باشد؛ و اگر فرزندی نداشته باشد، و (تنها) پدر و مادر از او ارث برند، برای مادر او یک سوم است (و بقیه از آن پدر است)؛ و اگر او برادرانی داشته باشد، مادرش یک ششم می‌برد (و پنج ششم باقیمانده، برای پدر است). (همه اینها،) بعد از انجام وصیتی است که او کرده، و بعد از ادای دین است -شما نمی‌دانید پدران و مادران و فرزندانتان، کدامیک برای شما سودمندترند!- این فریضه الهی است؛ و خداوند، دانا و حکیم است.

۞ وَلَکُمْ نِصْفُ مَا تَرَکَ أَزْوَٰجُکُمْ إِن لَّمْ یَکُن لَّهُنَّ وَلَدٌۭ ۚ فَإِن کَانَ لَهُنَّ وَلَدٌۭ فَلَکُمُ ٱلرُّبُعُ مِمَّا تَرَکْنَ ۚ مِنۢ بَعْدِ وَصِیَّهٍۢ یُوصِینَ بِهَآ أَوْ دَیْنٍۢ ۚ وَلَهُنَّ ٱلرُّبُعُ مِمَّا تَرَکْتُمْ إِن لَّمْ یَکُن لَّکُمْ وَلَدٌۭ ۚ فَإِن کَانَ لَکُمْ وَلَدٌۭ فَلَهُنَّ ٱلثُّمُنُ مِمَّا تَرَکْتُم ۚ مِّنۢ بَعْدِ وَصِیَّهٍۢ تُوصُونَ بِهَآ أَوْ دَیْنٍۢ ۗ وَإِن کَانَ رَجُلٌۭ یُورَثُ کَلَٰلَهً أَوِ ٱمْرَأَهٌۭ وَلَهُۥٓ أَخٌ أَوْ أُخْتٌۭ فَلِکُلِّ وَٰحِدٍۢ مِّنْهُمَا ٱلسُّدُسُ ۚ فَإِن کَانُوٓا۟ أَکْثَرَ مِن ذَٰلِکَ فَهُمْ شُرَکَآءُ فِى ٱلثُّلُثِ ۚ مِنۢ بَعْدِ وَصِیَّهٍۢ یُوصَىٰ بِهَآ أَوْ دَیْنٍ غَیْرَ مُضَآرٍّۢ ۚ وَصِیَّهًۭ مِّنَ ٱللَّهِ ۗ وَٱللَّهُ عَلِیمٌ حَلِیمٌۭ ۱۲

و برای شما، نصف میراث زنانتان است، اگر آنها فرزندی نداشته باشند؛ و اگر فرزندی داشته باشند، یک چهارم از آن شماست؛ پس از انجام وصیتی که کرده‌اند، و ادای دین (آنها). و برای زنان شما، یک چهارم میراث شماست، اگر فرزندی نداشته باشید؛ و اگر برای شما فرزندی باشد، یک هشتم از آن آنهاست؛ بعد از انجام وصیتی که کرده‌اید، و ادای دین. و اگر مردی بوده باشد که کلاله [= خواهر یا برادر] از او ارث می‌برد، یا زنی که برادر یا خواهری دارد، سهم هر کدام، یک ششم است (اگر برادران و خواهران مادری باشند)؛ و اگر بیش از یک نفر باشند، آنها در یک سوم شریکند؛ پس از انجام وصیتی که شده، و ادای دین؛ بشرط آنکه (از طریق وصیت و اقرار به دین،) به آنها ضرر نزند. این سفارش خداست؛ و خدا دانا و بردبار است.

تِلْکَ حُدُودُ ٱللَّهِ ۚ وَمَن یُطِعِ ٱللَّهَ وَرَسُولَهُۥ یُدْخِلْهُ جَنَّٰتٍۢ تَجْرِى مِن تَحْتِهَا ٱلْأَنْهَٰرُ خَٰلِدِینَ فِیهَا ۚ وَذَٰلِکَ ٱلْفَوْزُ ٱلْعَظِیمُ ۱۳

اینها مرزهای الهی است؛ و هر کس خدا و پیامبرش را اطاعت کند، (و قوانین او را محترم بشمرد،) خداوند وی را در باغهایی از بهشت وارد می‌کند که همواره، آب از زیر درختانش جاری است؛ جاودانه در آن می‌مانند؛ و این، پیروزی بزرگی است!

وَمَن یَعْصِ ٱللَّهَ وَرَسُولَهُۥ وَیَتَعَدَّ حُدُودَهُۥ یُدْخِلْهُ نَارًا خَٰلِدًۭا فِیهَا وَلَهُۥ عَذَابٌۭ مُّهِینٌۭ ۱۴

و آن کس که نافرمانی خدا و پیامبرش را کند و از مرزهای او تجاوز نماید، او را در آتشی وارد می‌کند که جاودانه در آن خواهد ماند؛ و برای او مجازات خوارکننده‌ای است.

وَٱلَّٰتِى یَأْتِینَ ٱلْفَٰحِشَهَ مِن نِّسَآئِکُمْ فَٱسْتَشْهِدُوا۟ عَلَیْهِنَّ أَرْبَعَهًۭ مِّنکُمْ ۖ فَإِن شَهِدُوا۟ فَأَمْسِکُوهُنَّ فِى ٱلْبُیُوتِ حَتَّىٰ یَتَوَفَّىٰهُنَّ ٱلْمَوْتُ أَوْ یَجْعَلَ ٱللَّهُ لَهُنَّ سَبِیلًۭا ۱۵

و کسانی از زنان شما که مرتکب زنا شوند، چهار نفر از مسلمانان را بعنوان شاهد بر آنها بطلبید! اگر گواهی دادند، آنان [= زنان‌] را در خانه ها (ی خود) نگاه دارید تا مرگشان فرارسد؛ یا اینکه خداوند، راهی برای آنها قرار دهد.

وَٱلَّذَانِ یَأْتِیَٰنِهَا مِنکُمْ فَـَٔاذُوهُمَا ۖ فَإِن تَابَا وَأَصْلَحَا فَأَعْرِضُوا۟ عَنْهُمَآ ۗ إِنَّ ٱللَّهَ کَانَ تَوَّابًۭا رَّحِیمًا ۱۶

و از میان شما، آن مردان و زنانی که (همسر ندارند، و) مرتکب آن کار (زشت) می‌شوند، آنها را آزار دهید (و حد بر آنان جاری نمایید)! و اگر توبه کنند، و (خود را) اصلاح نمایند، (و به جبران گذشته بپردازند،) از آنها درگذرید! زیرا خداوند، توبه‌پذیر و مهربان است.

إِنَّمَا ٱلتَّوْبَهُ عَلَى ٱللَّهِ لِلَّذِینَ یَعْمَلُونَ ٱلسُّوٓءَ بِجَهَٰلَهٍۢ ثُمَّ یَتُوبُونَ مِن قَرِیبٍۢ فَأُو۟لَٰٓئِکَ یَتُوبُ ٱللَّهُ عَلَیْهِمْ ۗ وَکَانَ ٱللَّهُ عَلِیمًا حَکِیمًۭا ۱۷

پذیرش توبه از سوی خدا، تنها برای کسانی است که کار بدی را از روی جهالت انجام می‌دهند، سپس زود توبه می‌کنند. خداوند، توبه چنین اشخاصی را می‌پذیرد؛ و خدا دانا و حکیم است.

وَلَیْسَتِ ٱلتَّوْبَهُ لِلَّذِینَ یَعْمَلُونَ ٱلسَّیِّـَٔاتِ حَتَّىٰٓ إِذَا حَضَرَ أَحَدَهُمُ ٱلْمَوْتُ قَالَ إِنِّى تُبْتُ ٱلْـَٰٔنَ وَلَا ٱلَّذِینَ یَمُوتُونَ وَهُمْ کُفَّارٌ ۚ أُو۟لَٰٓئِکَ أَعْتَدْنَا لَهُمْ عَذَابًا أَلِیمًۭا ۱۸

برای کسانی که کارهای بد را انجام می‌دهند، و هنگامی که مرگ یکی از آنها فرا می‌رسد می‌گوید: «الان توبه کردم!» توبه نیست؛ و نه برای کسانی که در حال کفر از دنیا می‌روند؛ اینها کسانی هستند که عذاب دردناکی برایشان فراهم کرده‌ایم.

یَٰٓأَیُّهَا ٱلَّذِینَ ءَامَنُوا۟ لَا یَحِلُّ لَکُمْ أَن تَرِثُوا۟ ٱلنِّسَآءَ کَرْهًۭا ۖ وَلَا تَعْضُلُوهُنَّ لِتَذْهَبُوا۟ بِبَعْضِ مَآ ءَاتَیْتُمُوهُنَّ إِلَّآ أَن یَأْتِینَ بِفَٰحِشَهٍۢ مُّبَیِّنَهٍۢ ۚ وَعَاشِرُوهُنَّ بِٱلْمَعْرُوفِ ۚ فَإِن کَرِهْتُمُوهُنَّ فَعَسَىٰٓ أَن تَکْرَهُوا۟ شَیْـًۭٔا وَیَجْعَلَ ٱللَّهُ فِیهِ خَیْرًۭا کَثِیرًۭا ۱۹

ای کسانی که ایمان آورده‌اید! برای شما حلال نیست که از زنان، از روی اکراه (و ایجاد ناراحتی برای آنها،) ارث ببرید! و آنان را تحت فشار قرار ندهید که قسمتی از آنچه را به آنها داده‌اید (از مهر)، تملک کنید! مگر اینکه آنها عمل زشت آشکاری انجام دهند. و با آنان، بطور شایسته رفتار کنید! و اگر از آنها، (بجهتی) کراهت داشتید، (فوراً تصمیم به جدایی نگیرید!) چه بسا چیزی خوشایند شما نباشد، و خداوند خیر فراوانی در آن قرار می‌دهد!

وَإِنْ أَرَدتُّمُ ٱسْتِبْدَالَ زَوْجٍۢ مَّکَانَ زَوْجٍۢ وَءَاتَیْتُمْ إِحْدَىٰهُنَّ قِنطَارًۭا فَلَا تَأْخُذُوا۟ مِنْهُ شَیْـًٔا ۚ أَتَأْخُذُونَهُۥ بُهْتَٰنًۭا وَإِثْمًۭا مُّبِینًۭا ۲۰

و اگر تصمیم گرفتید که همسر دیگری به جای همسر خود انتخاب کنید، و مال فراوانی (بعنوان مهر) به او پرداخته‌اید، چیزی از آن را پس نگیرید! آیا برای بازپس گرفتن مهر آنان، به تهمت و گناه آشکار متوسل می‌شوید؟!

وَکَیْفَ تَأْخُذُونَهُۥ وَقَدْ أَفْضَىٰ بَعْضُکُمْ إِلَىٰ بَعْضٍۢ وَأَخَذْنَ مِنکُم مِّیثَٰقًا غَلِیظًۭا ۲۱

و چگونه آن را باز پس می‌گیرید، در حالی که شما با یکدیگر تماس و آمیزش کامل داشته‌اید؟ و (از این گذشته،) آنها (هنگام ازدواج،) از شما پیمان محکمی گرفته‌اند!

وَلَا تَنکِحُوا۟ مَا نَکَحَ ءَابَآؤُکُم مِّنَ ٱلنِّسَآءِ إِلَّا مَا قَدْ سَلَفَ ۚ إِنَّهُۥ کَانَ فَٰحِشَهًۭ وَمَقْتًۭا وَسَآءَ سَبِیلًا ۲۲

با زنانی که پدران شما با آنها ازدواج کرده‌اند، هرگز ازدواج نکنید! مگر آنچه درگذشته (پیش از نزول این حکم) انجام شده است؛ زیرا این کار، عملی زشت و تنفرآور و راه نادرستی است.

حُرِّمَتْ عَلَیْکُمْ أُمَّهَٰتُکُمْ وَبَنَاتُکُمْ وَأَخَوَٰتُکُمْ وَعَمَّٰتُکُمْ وَخَٰلَٰتُکُمْ وَبَنَاتُ ٱلْأَخِ وَبَنَاتُ ٱلْأُخْتِ وَأُمَّهَٰتُکُمُ ٱلَّٰتِىٓ أَرْضَعْنَکُمْ وَأَخَوَٰتُکُم مِّنَ ٱلرَّضَٰعَهِ وَأُمَّهَٰتُ نِسَآئِکُمْ وَرَبَٰٓئِبُکُمُ ٱلَّٰتِى فِى حُجُورِکُم مِّن نِّسَآئِکُمُ ٱلَّٰتِى دَخَلْتُم بِهِنَّ فَإِن لَّمْ تَکُونُوا۟ دَخَلْتُم بِهِنَّ فَلَا جُنَاحَ عَلَیْکُمْ وَحَلَٰٓئِلُ أَبْنَآئِکُمُ ٱلَّذِینَ مِنْ أَصْلَٰبِکُمْ وَأَن تَجْمَعُوا۟ بَیْنَ ٱلْأُخْتَیْنِ إِلَّا مَا قَدْ سَلَفَ ۗ إِنَّ ٱللَّهَ کَانَ غَفُورًۭا رَّحِیمًۭا ۲۳

حرام شده است بر شما، مادرانتان، و دختران، و خواهران، و عمه‌ها، و خاله‌ها، و دختران برادر، و دختران خواهر شما، و مادرانی که شما را شیر داده‌اند، و خواهران رضاعی شما، و مادران همسرانتان، و دختران همسرتان که در دامان شما پرورش یافته‌اند از همسرانی که با آنها آمیزش جنسی داشته‌اید -و چنانچه با آنها آمیزش جنسی نداشته‌اید، (دختران آنها) برای شما مانعی ندارد- و (همچنین) همسرهای پسرانتان که از نسل شما هستند (-نه پسرخوانده‌ها-) و (نیز حرام است بر شما) جمع میان دو خواهر کنید؛ مگر آنچه در گذشته واقع شده؛ چرا که خداوند، آمرزنده و مهربان است.

۞ وَٱلْمُحْصَنَٰتُ مِنَ ٱلنِّسَآءِ إِلَّا مَا مَلَکَتْ أَیْمَٰنُکُمْ ۖ کِتَٰبَ ٱللَّهِ عَلَیْکُمْ ۚ وَأُحِلَّ لَکُم مَّا وَرَآءَ ذَٰلِکُمْ أَن تَبْتَغُوا۟ بِأَمْوَٰلِکُم مُّحْصِنِینَ غَیْرَ مُسَٰفِحِینَ ۚ فَمَا ٱسْتَمْتَعْتُم بِهِۦ مِنْهُنَّ فَـَٔاتُوهُنَّ أُجُورَهُنَّ فَرِیضَهًۭ ۚ وَلَا جُنَاحَ عَلَیْکُمْ فِیمَا تَرَٰضَیْتُم بِهِۦ مِنۢ بَعْدِ ٱلْفَرِیضَهِ ۚ إِنَّ ٱللَّهَ کَانَ عَلِیمًا حَکِیمًۭا ۲۴

و زنان شوهردار (بر شما حرام است؛) مگر آنها را که (از راه اسارت) مالک شده‌اید؛ (زیرا اسارت آنها در حکم طلاق است؛) اینها احکامی است که خداوند بر شما مقرّر داشته است. اما زنان دیگر غیر از اینها (که گفته شد)، برای شما حلال است که با اموال خود، آنان را اختیار کنید؛ در حالی که پاکدامن باشید و از زنا، خودداری نمایید. و زنانی را که متعه [= ازدواج موقت‌] می‌کنید، واجب است مهر آنها را بپردازید. و گناهی بر شما نیست در آنچه بعد از تعیین مهر، با یکدیگر توافق کرده‌اید. (بعداً می‌توانید با توافق، آن را کم یا زیاد کنید.) خداوند، دانا و حکیم است.

وَمَن لَّمْ یَسْتَطِعْ مِنکُمْ طَوْلًا أَن یَنکِحَ ٱلْمُحْصَنَٰتِ ٱلْمُؤْمِنَٰتِ فَمِن مَّا مَلَکَتْ أَیْمَٰنُکُم مِّن فَتَیَٰتِکُمُ ٱلْمُؤْمِنَٰتِ ۚ وَٱللَّهُ أَعْلَمُ بِإِیمَٰنِکُم ۚ بَعْضُکُم مِّنۢ بَعْضٍۢ ۚ فَٱنکِحُوهُنَّ بِإِذْنِ أَهْلِهِنَّ وَءَاتُوهُنَّ أُجُورَهُنَّ بِٱلْمَعْرُوفِ مُحْصَنَٰتٍ غَیْرَ مُسَٰفِحَٰتٍۢ وَلَا مُتَّخِذَٰتِ أَخْدَانٍۢ ۚ فَإِذَآ أُحْصِنَّ فَإِنْ أَتَیْنَ بِفَٰحِشَهٍۢ فَعَلَیْهِنَّ نِصْفُ مَا عَلَى ٱلْمُحْصَنَٰتِ مِنَ ٱلْعَذَابِ ۚ ذَٰلِکَ لِمَنْ خَشِىَ ٱلْعَنَتَ مِنکُمْ ۚ وَأَن تَصْبِرُوا۟ خَیْرٌۭ لَّکُمْ ۗ وَٱللَّهُ غَفُورٌۭ رَّحِیمٌۭ ۲۵

و آنها که توانایی ازدواج با زنان (آزاد) پاکدامن باایمان را ندارند، می‌توانند با زنان پاکدامن از بردگان باایمانی که در اختیار دارید ازدواج کنند -خدا به ایمان شما آگاه‌تر است؛ و همگی اعضای یک پیکرید- آنها را با اجازه صاحبان آنان تزویج نمایید، و مهرشان را به خودشان بدهید؛ به شرط آنکه پاکدامن باشند، نه بطور آشکار مرتکب زنا شوند، و نه دوست پنهانی بگیرند. و در صورتی که «محصنه» باشند و مرتکب عمل منافی عفت شوند، نصف مجازات زنان آزاد را خواهند داشت. این (اجازه ازدواج با کنیزان) برای کسانی از شماست که بترسند (از نظر غریزه جنسی) به زحمت بیفتند؛ و (با این حال نیز) خودداری (از ازدواج با آنان) برای شما بهتر است. و خداوند، آمرزنده و مهربان است.

یُرِیدُ ٱللَّهُ لِیُبَیِّنَ لَکُمْ وَیَهْدِیَکُمْ سُنَنَ ٱلَّذِینَ مِن قَبْلِکُمْ وَیَتُوبَ عَلَیْکُمْ ۗ وَٱللَّهُ عَلِیمٌ حَکِیمٌۭ ۲۶

خداوند می‌خواهد (با این دستورها، راه‌های خوشبختی و سعادت را) برای شما آشکار سازد، و به سنتهای (صحیح) پیشینیان رهبری کند. و خداوند دانا و حکیم است.

وَٱللَّهُ یُرِیدُ أَن یَتُوبَ عَلَیْکُمْ وَیُرِیدُ ٱلَّذِینَ یَتَّبِعُونَ ٱلشَّهَوَٰتِ أَن تَمِیلُوا۟ مَیْلًا عَظِیمًۭا ۲۷

خدا می‌خواهد شما را ببخشد (و از آلودگی پاک نماید)، امّا آنها که پیرو شهواتند، می‌خواهند شما بکلی منحرف شوید.

یُرِیدُ ٱللَّهُ أَن یُخَفِّفَ عَنکُمْ ۚ وَخُلِقَ ٱلْإِنسَٰنُ ضَعِیفًۭا ۲۸

خدا میخواهد (با احکام مربوط به ازدواج با کنیزان و مانند آن،) کار را بر شما سبک کند؛ و انسان، ضعیف آفریده شده؛ (و در برابر طوفان غرایز، مقاومت او کم است)

یَٰٓأَیُّهَا ٱلَّذِینَ ءَامَنُوا۟ لَا تَأْکُلُوٓا۟ أَمْوَٰلَکُم بَیْنَکُم بِٱلْبَٰطِلِ إِلَّآ أَن تَکُونَ تِجَٰرَهً عَن تَرَاضٍۢ مِّنکُمْ ۚ وَلَا تَقْتُلُوٓا۟ أَنفُسَکُمْ ۚ إِنَّ ٱللَّهَ کَانَ بِکُمْ رَحِیمًۭا ۲۹

ای کسانی که ایمان آورده‌اید! اموال یکدیگر را به باطل (و از طرق نامشروع) نخورید مگر اینکه تجارتی با رضایت شما انجام گیرد. و خودکشی نکنید! خداوند نسبت به شما مهربان است.

وَمَن یَفْعَلْ ذَٰلِکَ عُدْوَٰنًۭا وَظُلْمًۭا فَسَوْفَ نُصْلِیهِ نَارًۭا ۚ وَکَانَ ذَٰلِکَ عَلَى ٱللَّهِ یَسِیرًا ۳۰

و هر کس این عمل را از روی تجاوز و ستم انجام دهد، بزودی او را در آتشی وارد خواهیم ساخت؛ و این کار برای خدا آسان است.

إِن تَجْتَنِبُوا۟ کَبَآئِرَ مَا تُنْهَوْنَ عَنْهُ نُکَفِّرْ عَنکُمْ سَیِّـَٔاتِکُمْ وَنُدْخِلْکُم مُّدْخَلًۭا کَرِیمًۭا ۳۱

اگر از گناهان بزرگی که از آن نهی می‌شوید پرهیز کنید، گناهان کوچک شما را می‌پوشانیم؛ و شما را در جایگاه خوبی وارد می‌سازیم.

وَلَا تَتَمَنَّوْا۟ مَا فَضَّلَ ٱللَّهُ بِهِۦ بَعْضَکُمْ عَلَىٰ بَعْضٍۢ ۚ لِّلرِّجَالِ نَصِیبٌۭ مِّمَّا ٱکْتَسَبُوا۟ ۖ وَلِلنِّسَآءِ نَصِیبٌۭ مِّمَّا ٱکْتَسَبْنَ ۚ وَسْـَٔلُوا۟ ٱللَّهَ مِن فَضْلِهِۦٓ ۗ إِنَّ ٱللَّهَ کَانَ بِکُلِّ شَىْءٍ عَلِیمًۭا ۳۲

برتریهایی را که خداوند برای بعضی از شما بر بعضی دیگر قرار داده آرزو نکنید! (این تفاوتهای طبیعی و حقوقی، برای حفظ نظام زندگی شما، و بر طبق عدالت است. ولی با این حال،) مردان نصیبی از آنچه به دست می‌آورند دارند، و زنان نیز نصیبی؛ (و نباید حقوق هیچ‌یک پایمال گردد). و از فضل (و رحمت و برکت) خدا، برای رفع تنگناها طلب کنید! و خداوند به هر چیز داناست.

وَلِکُلٍّۢ جَعَلْنَا مَوَٰلِىَ مِمَّا تَرَکَ ٱلْوَٰلِدَانِ وَٱلْأَقْرَبُونَ ۚ وَٱلَّذِینَ عَقَدَتْ أَیْمَٰنُکُمْ فَـَٔاتُوهُمْ نَصِیبَهُمْ ۚ إِنَّ ٱللَّهَ کَانَ عَلَىٰ کُلِّ شَىْءٍۢ شَهِیدًا ۳۳

برای هر کسی، وارثانی قرار دادیم، که از میراث پدر و مادر و نزدیکان ارث ببرند؛ و (نیز) کسانی که با آنها پیمان بسته‌اید، نصیبشان را بپردازید! خداوند بر هر چیز، شاهد و ناظر است.

ٱلرِّجَالُ قَوَّٰمُونَ عَلَى ٱلنِّسَآءِ بِمَا فَضَّلَ ٱللَّهُ بَعْضَهُمْ عَلَىٰ بَعْضٍۢ وَبِمَآ أَنفَقُوا۟ مِنْ أَمْوَٰلِهِمْ ۚ فَٱلصَّٰلِحَٰتُ قَٰنِتَٰتٌ حَٰفِظَٰتٌۭ لِّلْغَیْبِ بِمَا حَفِظَ ٱللَّهُ ۚ وَٱلَّٰتِى تَخَافُونَ نُشُوزَهُنَّ فَعِظُوهُنَّ وَٱهْجُرُوهُنَّ فِى ٱلْمَضَاجِعِ وَٱضْرِبُوهُنَّ ۖ فَإِنْ أَطَعْنَکُمْ فَلَا تَبْغُوا۟ عَلَیْهِنَّ سَبِیلًا ۗ إِنَّ ٱللَّهَ کَانَ عَلِیًّۭا کَبِیرًۭا ۳۴

مردان، سرپرست و نگهبان زنانند، بخاطر برتریهایی که خداوند (از نظر نظام اجتماع) برای بعضی نسبت به بعضی دیگر قرار داده است، و بخاطر انفاقهایی که از اموالشان (در مورد زنان) می‌کنند. و زنان صالح، زنانی هستند که متواضعند، و در غیاب (همسر خود،) اسرار و حقوق او را، در مقابل حقوقی که خدا برای آنان قرار داده، حفظ می‌کنند. و (امّا) آن دسته از زنان را که از سرکشی و مخالفتشان بیم دارید، پند و اندرز دهید! (و اگر مؤثر واقع نشد،) در بستر از آنها دوری نمایید! و (اگر هیچ راهی جز شدت عمل، برای وادار کردن آنها به انجام وظایفشان نبود،) آنها را تنبیه کنید! و اگر از شما پیروی کردند، راهی برای تعدّی بر آنها نجویید! (بدانید) خداوند، بلندمرتبه و بزرگ است. (و قدرت او، بالاترین قدرتهاست.)

وَإِنْ خِفْتُمْ شِقَاقَ بَیْنِهِمَا فَٱبْعَثُوا۟ حَکَمًۭا مِّنْ أَهْلِهِۦ وَحَکَمًۭا مِّنْ أَهْلِهَآ إِن یُرِیدَآ إِصْلَٰحًۭا یُوَفِّقِ ٱللَّهُ بَیْنَهُمَآ ۗ إِنَّ ٱللَّهَ کَانَ عَلِیمًا خَبِیرًۭا ۳۵

و اگر از جدایی و شکاف میان آن دو (همسر) بیم داشته باشید، یک داور از خانواده شوهر، و یک داور از خانواده زن انتخاب کنید (تا به کار آنان رسیدگی کنند). اگر این دو داور، تصمیم به اصلاح داشته باشند، خداوند به توافق آنها کمک می‌کند؛ زیرا خداوند، دانا و آگاه است (و از نیات همه، با خبر است).

۞ وَٱعْبُدُوا۟ ٱللَّهَ وَلَا تُشْرِکُوا۟ بِهِۦ شَیْـًۭٔا ۖ وَبِٱلْوَٰلِدَیْنِ إِحْسَٰنًۭا وَبِذِى ٱلْقُرْبَىٰ وَٱلْیَتَٰمَىٰ وَٱلْمَسَٰکِینِ وَٱلْجَارِ ذِى ٱلْقُرْبَىٰ وَٱلْجَارِ ٱلْجُنُبِ وَٱلصَّاحِبِ بِٱلْجَنۢبِ وَٱبْنِ ٱلسَّبِیلِ وَمَا مَلَکَتْ أَیْمَٰنُکُمْ ۗ إِنَّ ٱللَّهَ لَا یُحِبُّ مَن کَانَ مُخْتَالًۭا فَخُورًا ۳۶

و خدا را بپرستید! و هیچ‌چیز را همتای او قرار ندهید! و به پدر و مادر، نیکی کنید؛ همچنین به خویشاوندان و یتیمان و مسکینان، و همسایه نزدیک، و همسایه دور، و دوست و همنشین، و واماندگان در سفر، و بردگانی که مالک آنها هستید؛ زیرا خداوند، کسی را که متکبر و فخر فروش است، (و از ادای حقوق دیگران سرباز می‌زند،) دوست نمی‌دارد.

ٱلَّذِینَ یَبْخَلُونَ وَیَأْمُرُونَ ٱلنَّاسَ بِٱلْبُخْلِ وَیَکْتُمُونَ مَآ ءَاتَىٰهُمُ ٱللَّهُ مِن فَضْلِهِۦ ۗ وَأَعْتَدْنَا لِلْکَٰفِرِینَ عَذَابًۭا مُّهِینًۭا ۳۷

آنها کسانی هستند که بخل می‌ورزند، و مردم را به بخل دعوت می‌کنند، و آنچه را که خداوند از فضل (و رحمت) خود به آنها داده، کتمان می‌نمایند. (این عمل، در حقیقت از کفرشان سرچشمه گرفته؛) و ما برای کافران، عذاب خوارکننده‌ای آماده کرده‌ایم.

وَٱلَّذِینَ یُنفِقُونَ أَمْوَٰلَهُمْ رِئَآءَ ٱلنَّاسِ وَلَا یُؤْمِنُونَ بِٱللَّهِ وَلَا بِٱلْیَوْمِ ٱلْءَاخِرِ ۗ وَمَن یَکُنِ ٱلشَّیْطَٰنُ لَهُۥ قَرِینًۭا فَسَآءَ قَرِینًۭا ۳۸

و آنها کسانی هستند که اموال خود را برای نشان‌دادن به مردم انفاق می‌کنند، و ایمان به خدا و روز بازپسین ندارند؛ (چرا که شیطان، رفیق و همنشین آنهاست؛) و کسی که شیطان قرین او باشد، بد همنشین و قرینی است.

وَمَاذَا عَلَیْهِمْ لَوْ ءَامَنُوا۟ بِٱللَّهِ وَٱلْیَوْمِ ٱلْءَاخِرِ وَأَنفَقُوا۟ مِمَّا رَزَقَهُمُ ٱللَّهُ ۚ وَکَانَ ٱللَّهُ بِهِمْ عَلِیمًا ۳۹

چه می‌شد اگر آنها به خدا و روز بازپسین ایمان می‌آوردند، و از آنچه خدا به آنان روزی داده، (در راه او) انفاق می‌کردند؟! و خداوند از (اعمال و نیات) آنها آگاه است.

إِنَّ ٱللَّهَ لَا یَظْلِمُ مِثْقَالَ ذَرَّهٍۢ ۖ وَإِن تَکُ حَسَنَهًۭ یُضَٰعِفْهَا وَیُؤْتِ مِن لَّدُنْهُ أَجْرًا عَظِیمًۭا ۴۰

خداوند (حتّی) به اندازه سنگینی ذره‌ای ستم نمی‌کند؛ و اگر کار نیکی باشد، آن را دو چندان می‌سازد؛ و از نزد خود، پاداش عظیمی (در برابر آن) می‌دهد.

فَکَیْفَ إِذَا جِئْنَا مِن کُلِّ أُمَّهٍۭ بِشَهِیدٍۢ وَجِئْنَا بِکَ عَلَىٰ هَٰٓؤُلَآءِ شَهِیدًۭا ۴۱

حال آنها چگونه است آن روزی که از هر امتی، شاهد و گواهی (بر اعمالشان) می‌آوریم، و تو را نیز بر آنان گواه خواهیم آورد؟

یَوْمَئِذٍۢ یَوَدُّ ٱلَّذِینَ کَفَرُوا۟ وَعَصَوُا۟ ٱلرَّسُولَ لَوْ تُسَوَّىٰ بِهِمُ ٱلْأَرْضُ وَلَا یَکْتُمُونَ ٱللَّهَ حَدِیثًۭا ۴۲

در آن روز، آنها که کافر شدند و با پیامبر (ص) بمخالفت برخاستند، آرزو می‌کنند که ای کاش (خاک بودند، و) خاک آنها با زمینهای اطراف یکسان می‌شد (و بکلی محو و فراموش می‌شدند). در آن روز، (با آن همه گواهان،) سخنی را نمی‌توانند از خدا پنهان کنند.

یَٰٓأَیُّهَا ٱلَّذِینَ ءَامَنُوا۟ لَا تَقْرَبُوا۟ ٱلصَّلَوٰهَ وَأَنتُمْ سُکَٰرَىٰ حَتَّىٰ تَعْلَمُوا۟ مَا تَقُولُونَ وَلَا جُنُبًا إِلَّا عَابِرِى سَبِیلٍ حَتَّىٰ تَغْتَسِلُوا۟ ۚ وَإِن کُنتُم مَّرْضَىٰٓ أَوْ عَلَىٰ سَفَرٍ أَوْ جَآءَ أَحَدٌۭ مِّنکُم مِّنَ ٱلْغَآئِطِ أَوْ لَٰمَسْتُمُ ٱلنِّسَآءَ فَلَمْ تَجِدُوا۟ مَآءًۭ فَتَیَمَّمُوا۟ صَعِیدًۭا طَیِّبًۭا فَٱمْسَحُوا۟ بِوُجُوهِکُمْ وَأَیْدِیکُمْ ۗ إِنَّ ٱللَّهَ کَانَ عَفُوًّا غَفُورًا ۴۳

ای کسانی که ایمان آورده‌اید! در حال مستی به نماز نزدیک نشوید، تا بدانید چه می‌گویید! و همچنین هنگامی که جنب هستید -مگر اینکه مسافر باشید- تا غسل کنید. و اگر بیمارید، یا مسافر، و یا «قضای حاجت» کرده‌اید، و یا با زنان آمیزش جنسی داشته‌اید، و در این حال، آب (برای وضو یا غسل) نیافتید، با خاک پاکی تیمّم کنید! (به این طریق که) صورتها و دستهایتان را با آن مسح نمایید. خداوند، بخشنده و آمرزنده است.

أَلَمْ تَرَ إِلَى ٱلَّذِینَ أُوتُوا۟ نَصِیبًۭا مِّنَ ٱلْکِتَٰبِ یَشْتَرُونَ ٱلضَّلَٰلَهَ وَیُرِیدُونَ أَن تَضِلُّوا۟ ٱلسَّبِیلَ ۴۴

آیا ندیدی کسانی را که بهره‌ای از کتاب (خدا) به آنها داده شده بود، (به جای اینکه از آن، برای هدایت خود و دیگران استفاده کنند، برای خویش) گمراهی می‌خرند، و می‌خواهند شما نیز گمراه شوید؟

وَٱللَّهُ أَعْلَمُ بِأَعْدَآئِکُمْ ۚ وَکَفَىٰ بِٱللَّهِ وَلِیًّۭا وَکَفَىٰ بِٱللَّهِ نَصِیرًۭا ۴۵

خدا به دشمنان شما آگاهتر است؛ (ولی آنها زیانی به شما نمی‌رسانند.) و کافی است که خدا ولیِّ شما باشد؛ و کافی است که خدا یاور شما باشد.

مِّنَ ٱلَّذِینَ هَادُوا۟ یُحَرِّفُونَ ٱلْکَلِمَ عَن مَّوَاضِعِهِۦ وَیَقُولُونَ سَمِعْنَا وَعَصَیْنَا وَٱسْمَعْ غَیْرَ مُسْمَعٍۢ وَرَٰعِنَا لَیًّۢا بِأَلْسِنَتِهِمْ وَطَعْنًۭا فِى ٱلدِّینِ ۚ وَلَوْ أَنَّهُمْ قَالُوا۟ سَمِعْنَا وَأَطَعْنَا وَٱسْمَعْ وَٱنظُرْنَا لَکَانَ خَیْرًۭا لَّهُمْ وَأَقْوَمَ وَلَٰکِن لَّعَنَهُمُ ٱللَّهُ بِکُفْرِهِمْ فَلَا یُؤْمِنُونَ إِلَّا قَلِیلًۭا ۴۶

بعضی از یهود، سخنان را از جای خود، تحریف می‌کنند؛ و (به جای اینکه بگویند: «شنیدیم و اطاعت کردیم»)، می‌گویند: «شنیدیم و مخالفت کردیم! و (نیز می‌گویند:) بشنو! که هرگز نشنوی! و (از روی تمسخر می‌گویند:) راعنا [= ما را تحمیق کن!]» تا با زبان خود، حقایق را بگردانند و در آیین خدا، طعنه زنند. ولی اگر آنها (به جای این همه لجاجت) می‌گفتند: «شنیدیم و اطاعت کردیم؛ و سخنان ما را بشنو و به ما مهلت ده (تا حقایق را درک کنیم)»، برای آنان بهتر، و با واقعیت سازگارتر بود. ولی خداوند، آنها را بخاطر کفرشان، از رحمت خود دور ساخته است؛ از این رو جز عدّه کمی ایمان نمی‌آورند.

یَٰٓأَیُّهَا ٱلَّذِینَ أُوتُوا۟ ٱلْکِتَٰبَ ءَامِنُوا۟ بِمَا نَزَّلْنَا مُصَدِّقًۭا لِّمَا مَعَکُم مِّن قَبْلِ أَن نَّطْمِسَ وُجُوهًۭا فَنَرُدَّهَا عَلَىٰٓ أَدْبَارِهَآ أَوْ نَلْعَنَهُمْ کَمَا لَعَنَّآ أَصْحَٰبَ ٱلسَّبْتِ ۚ وَکَانَ أَمْرُ ٱللَّهِ مَفْعُولًا ۴۷

ای کسانی که کتاب (خدا) به شما داده شده! به آنچه (بر پیامبر خود) نازل کردیم -و هماهنگ با نشانه‌هایی است که با شماست- ایمان بیاورید، پیش از آنکه صورتهایی را محو کنیم، سپس به پشت سر بازگردانیم، یا آنها را از رحمت خود دور سازیم، همان گونه که «اصحاب سبت» [= گروهی از تبهکاران بنی اسرائیل‌] را دور ساختیم؛ و فرمان خدا، در هر حال انجام شدنی است!

إِنَّ ٱللَّهَ لَا یَغْفِرُ أَن یُشْرَکَ بِهِۦ وَیَغْفِرُ مَا دُونَ ذَٰلِکَ لِمَن یَشَآءُ ۚ وَمَن یُشْرِکْ بِٱللَّهِ فَقَدِ ٱفْتَرَىٰٓ إِثْمًا عَظِیمًا ۴۸

خداوند (هرگز) شرک را نمی‌بخشد! و پایین‌تر از آن را برای هر کس (بخواهد و شایسته بداند) می‌بخشد. و آن کسی که برای خدا، شریکی قرار دهد، گناه بزرگی مرتکب شده است.

أَلَمْ تَرَ إِلَى ٱلَّذِینَ یُزَکُّونَ أَنفُسَهُم ۚ بَلِ ٱللَّهُ یُزَکِّى مَن یَشَآءُ وَلَا یُظْلَمُونَ فَتِیلًا ۴۹

آیا ندیدی کسانی را که خودستایی می‌کنند؟! (این خود ستاییها، بی‌ارزش است؛) بلکه خدا هر کس را بخواهد، ستایش می‌کند؛ و کمترین ستمی به آنها نخواهد شد.

ٱنظُرْ کَیْفَ یَفْتَرُونَ عَلَى ٱللَّهِ ٱلْکَذِبَ ۖ وَکَفَىٰ بِهِۦٓ إِثْمًۭا مُّبِینًا ۵۰

ببین چگونه بر خدا دروغ می‌بندند! و همین گناه آشکار، (برای مجازات آنان) کافی است.

أَلَمْ تَرَ إِلَى ٱلَّذِینَ أُوتُوا۟ نَصِیبًۭا مِّنَ ٱلْکِتَٰبِ یُؤْمِنُونَ بِٱلْجِبْتِ وَٱلطَّٰغُوتِ وَیَقُولُونَ لِلَّذِینَ کَفَرُوا۟ هَٰٓؤُلَآءِ أَهْدَىٰ مِنَ ٱلَّذِینَ ءَامَنُوا۟ سَبِیلًا ۵۱

آیا ندیدی کسانی را که بهره‌ای از کتاب (خدا) به آنان داده شده، (با این حال)، به «جبت» و «طاغوت» [= بت و بت‌پرستان‌] ایمان می‌آورند، و درباره کافران می‌گویند: «آنها، از کسانی که ایمان آورده‌اند، هدایت یافته‌ترند»؟!

أُو۟لَٰٓئِکَ ٱلَّذِینَ لَعَنَهُمُ ٱللَّهُ ۖ وَمَن یَلْعَنِ ٱللَّهُ فَلَن تَجِدَ لَهُۥ نَصِیرًا ۵۲

آنها کسانی هستند که خداوند، ایشان را از رحمت خود، دور ساخته است؛ و هر کس را خدا از رحمتش دور سازد، یاوری برای او نخواهی یافت.

أَمْ لَهُمْ نَصِیبٌۭ مِّنَ ٱلْمُلْکِ فَإِذًۭا لَّا یُؤْتُونَ ٱلنَّاسَ نَقِیرًا ۵۳

آیا آنها [= یهود] سهمی در حکومت دارند (که بخواهند چنین داوری کنند)؟ در حالی که اگر چنین بود، (همه چیز را در انحصار خود می‌گرفتند،) و کمترین حق را به مردم نمی‌دادند.

أَمْ یَحْسُدُونَ ٱلنَّاسَ عَلَىٰ مَآ ءَاتَىٰهُمُ ٱللَّهُ مِن فَضْلِهِۦ ۖ فَقَدْ ءَاتَیْنَآ ءَالَ إِبْرَٰهِیمَ ٱلْکِتَٰبَ وَٱلْحِکْمَهَ وَءَاتَیْنَٰهُم مُّلْکًا عَظِیمًۭا ۵۴

یا اینکه نسبت به مردم [= پیامبر و خاندانش‌]، و بر آنچه خدا از فضلش به آنان بخشیده، حسد می‌ورزند؟ ما به آل ابراهیم، (که یهود از خاندان او هستند نیز،) کتاب و حکمت دادیم؛ و حکومت عظیمی در اختیار آنها [= پیامبران بنی اسرائیل‌] قرار دادیم.

فَمِنْهُم مَّنْ ءَامَنَ بِهِۦ وَمِنْهُم مَّن صَدَّ عَنْهُ ۚ وَکَفَىٰ بِجَهَنَّمَ سَعِیرًا ۵۵

ولی جمعی از آنها به آن ایمان آوردند؛ و جمعی راه (مردم را) بر آن بستند. و شعله فروزانِ آتش دوزخ، برای آنها کافی است!

إِنَّ ٱلَّذِینَ کَفَرُوا۟ بِـَٔایَٰتِنَا سَوْفَ نُصْلِیهِمْ نَارًۭا کُلَّمَا نَضِجَتْ جُلُودُهُم بَدَّلْنَٰهُمْ جُلُودًا غَیْرَهَا لِیَذُوقُوا۟ ٱلْعَذَابَ ۗ إِنَّ ٱللَّهَ کَانَ عَزِیزًا حَکِیمًۭا ۵۶

کسانی که به آیات ما کافر شدند، بزودی آنها را در آتشی وارد می‌کنیم که هرگاه پوستهای تنشان (در آن) بریان گردد (و بسوزد)، پوستهای دیگری به جای آن قرار می‌دهیم، تا کیفر (الهی) را بچشند. خداوند، توانا و حکیم است (و روی حساب، کیفر می‌دهد).

وَٱلَّذِینَ ءَامَنُوا۟ وَعَمِلُوا۟ ٱلصَّٰلِحَٰتِ سَنُدْخِلُهُمْ جَنَّٰتٍۢ تَجْرِى مِن تَحْتِهَا ٱلْأَنْهَٰرُ خَٰلِدِینَ فِیهَآ أَبَدًۭا ۖ لَّهُمْ فِیهَآ أَزْوَٰجٌۭ مُّطَهَّرَهٌۭ ۖ وَنُدْخِلُهُمْ ظِلًّۭا ظَلِیلًا ۵۷

و کسانی که ایمان آوردند و کارهای شایسته انجام دادند، بزودی آنها را در باغهایی از بهشت وارد می‌کنیم که نهرها از زیر درختانش جاری است؛ همیشه در آن خواهند ماند؛ و همسرانی پاکیزه برای آنها خواهد بود؛ و آنان را در سایه‌های گسترده (و فرح بخش) جای میدهیم.

۞ إِنَّ ٱللَّهَ یَأْمُرُکُمْ أَن تُؤَدُّوا۟ ٱلْأَمَٰنَٰتِ إِلَىٰٓ أَهْلِهَا وَإِذَا حَکَمْتُم بَیْنَ ٱلنَّاسِ أَن تَحْکُمُوا۟ بِٱلْعَدْلِ ۚ إِنَّ ٱللَّهَ نِعِمَّا یَعِظُکُم بِهِۦٓ ۗ إِنَّ ٱللَّهَ کَانَ سَمِیعًۢا بَصِیرًۭا ۵۸

خداوند به شما فرمان می‌دهد که امانتها را به صاحبانش بدهید! و هنگامی که میان مردم داوری می‌کنید، به عدالت داوری کنید! خداوند، اندرزهای خوبی به شما می‌دهد! خداوند، شنوا و بیناست.

یَٰٓأَیُّهَا ٱلَّذِینَ ءَامَنُوٓا۟ أَطِیعُوا۟ ٱللَّهَ وَأَطِیعُوا۟ ٱلرَّسُولَ وَأُو۟لِى ٱلْأَمْرِ مِنکُمْ ۖ فَإِن تَنَٰزَعْتُمْ فِى شَىْءٍۢ فَرُدُّوهُ إِلَى ٱللَّهِ وَٱلرَّسُولِ إِن کُنتُمْ تُؤْمِنُونَ بِٱللَّهِ وَٱلْیَوْمِ ٱلْءَاخِرِ ۚ ذَٰلِکَ خَیْرٌۭ وَأَحْسَنُ تَأْوِیلًا ۵۹

ای کسانی که ایمان آورده‌اید! اطاعت کنید خدا را! و اطاعت کنید پیامبر خدا و اولو الأمر [= اوصیای پیامبر] را! و هرگاه در چیزی نزاع داشتید، آن را به خدا و پیامبر بازگردانید (و از آنها داوری بطلبید) اگر به خدا و روز رستاخیز ایمان دارید! این (کار) برای شما بهتر، و عاقبت و پایانش نیکوتر است.

أَلَمْ تَرَ إِلَى ٱلَّذِینَ یَزْعُمُونَ أَنَّهُمْ ءَامَنُوا۟ بِمَآ أُنزِلَ إِلَیْکَ وَمَآ أُنزِلَ مِن قَبْلِکَ یُرِیدُونَ أَن یَتَحَاکَمُوٓا۟ إِلَى ٱلطَّٰغُوتِ وَقَدْ أُمِرُوٓا۟ أَن یَکْفُرُوا۟ بِهِۦ وَیُرِیدُ ٱلشَّیْطَٰنُ أَن یُضِلَّهُمْ ضَلَٰلًۢا بَعِیدًۭا ۶۰

آیا ندیدی کسانی را که گمان می‌کنند به آنچه (از کتابهای آسمانی که) بر تو و بر پیشینیان نازل شده، ایمان آورده‌اند، ولی می‌خواهند برای داوری نزد طاغوت و حکّام باطل بروند؟! با اینکه به آنها دستور داده شده که به طاغوت کافر شوند. امّا شیطان می‌خواهد آنان را گمراه کند، و به بیراهه‌های دور دستی بیفکند.

وَإِذَا قِیلَ لَهُمْ تَعَالَوْا۟ إِلَىٰ مَآ أَنزَلَ ٱللَّهُ وَإِلَى ٱلرَّسُولِ رَأَیْتَ ٱلْمُنَٰفِقِینَ یَصُدُّونَ عَنکَ صُدُودًۭا ۶۱

و هنگامی که به آنها گفته شود: «به سوی آنچه خداوند نازل کرده، و به سوی پیامبر بیایید»، منافقان را می‌بینی که (از قبول دعوت) ِ تو، اعراض می‌کنند!

فَکَیْفَ إِذَآ أَصَٰبَتْهُم مُّصِیبَهٌۢ بِمَا قَدَّمَتْ أَیْدِیهِمْ ثُمَّ جَآءُوکَ یَحْلِفُونَ بِٱللَّهِ إِنْ أَرَدْنَآ إِلَّآ إِحْسَٰنًۭا وَتَوْفِیقًا ۶۲

پس چگونه وقتی به خاطر اعمالشان، گرفتار مصیبتی می‌شوند، سپس به سراغ تو می‌آیند، سوگند یاد می‌کنند که منظورِ (ما از بردنِ داوری نزد دیگران)، جز نیکی کردن و توافق (میان طرفین نزاع،) نبوده است؟!

أُو۟لَٰٓئِکَ ٱلَّذِینَ یَعْلَمُ ٱللَّهُ مَا فِى قُلُوبِهِمْ فَأَعْرِضْ عَنْهُمْ وَعِظْهُمْ وَقُل لَّهُمْ فِىٓ أَنفُسِهِمْ قَوْلًۢا بَلِیغًۭا ۶۳

آنها کسانی هستند که خدا، آنچه را در دل دارند، می‌داند. از (مجازات) ِ آنان صرف نظر کن! و آنها را اندرز ده! و با بیانی رسا، نتایج اعمالشان را به آنها گوشزد نما!

وَمَآ أَرْسَلْنَا مِن رَّسُولٍ إِلَّا لِیُطَاعَ بِإِذْنِ ٱللَّهِ ۚ وَلَوْ أَنَّهُمْ إِذ ظَّلَمُوٓا۟ أَنفُسَهُمْ جَآءُوکَ فَٱسْتَغْفَرُوا۟ ٱللَّهَ وَٱسْتَغْفَرَ لَهُمُ ٱلرَّسُولُ لَوَجَدُوا۟ ٱللَّهَ تَوَّابًۭا رَّحِیمًۭا ۶۴

ما هیچ پیامبری را نفرستادیم مگر برای این که به فرمان خدا، از وی اطاعت شود. و اگر این مخالفان، هنگامی که به خود ستم می‌کردند (و فرمانهای خدا را زیر پا می‌گذاردند)، به نزد تو می‌آمدند؛ و از خدا طلب آمرزش می‌کردند؛ و پیامبر هم برای آنها استغفار می‌کرد؛ خدا را توبه پذیر و مهربان می‌یافتند.

فَلَا وَرَبِّکَ لَا یُؤْمِنُونَ حَتَّىٰ یُحَکِّمُوکَ فِیمَا شَجَرَ بَیْنَهُمْ ثُمَّ لَا یَجِدُوا۟ فِىٓ أَنفُسِهِمْ حَرَجًۭا مِّمَّا قَضَیْتَ وَیُسَلِّمُوا۟ تَسْلِیمًۭا ۶۵

به پروردگارت سوگند که آنها مؤمن نخواهند بود، مگر اینکه در اختلافات خود، تو را به داوری طلبند؛ و سپس از داوری تو، در دل خود احساس ناراحتی نکنند؛ و کاملا تسلیم باشند.

وَلَوْ أَنَّا کَتَبْنَا عَلَیْهِمْ أَنِ ٱقْتُلُوٓا۟ أَنفُسَکُمْ أَوِ ٱخْرُجُوا۟ مِن دِیَٰرِکُم مَّا فَعَلُوهُ إِلَّا قَلِیلٌۭ مِّنْهُمْ ۖ وَلَوْ أَنَّهُمْ فَعَلُوا۟ مَا یُوعَظُونَ بِهِۦ لَکَانَ خَیْرًۭا لَّهُمْ وَأَشَدَّ تَثْبِیتًۭا ۶۶

اگر (همانند بعضی از امتهای پیشین،) به آنان دستور می‌دادیم: «یکدیگر را به قتل برسانید»، و یا: «از وطن و خانه خود، بیرون روید»، تنها عده کمی از آنها عمل می‌کردند! و اگر اندرزهایی را که به آنان داده می‌شد انجام می‌دادند، برای آنها بهتر بود؛ و موجب تقویت ایمان آنها می‌شد.

وَإِذًۭا لَّءَاتَیْنَٰهُم مِّن لَّدُنَّآ أَجْرًا عَظِیمًۭا ۶۷

و در این صورت، پاداش بزرگی از ناحیه خود به آنها می‌دادیم.

وَلَهَدَیْنَٰهُمْ صِرَٰطًۭا مُّسْتَقِیمًۭا ۶۸

و آنان را به راه راست، هدایت می‌کردیم.

وَمَن یُطِعِ ٱللَّهَ وَٱلرَّسُولَ فَأُو۟لَٰٓئِکَ مَعَ ٱلَّذِینَ أَنْعَمَ ٱللَّهُ عَلَیْهِم مِّنَ ٱلنَّبِیِّۦنَ وَٱلصِّدِّیقِینَ وَٱلشُّهَدَآءِ وَٱلصَّٰلِحِینَ ۚ وَحَسُنَ أُو۟لَٰٓئِکَ رَفِیقًۭا ۶۹

و کسی که خدا و پیامبر را اطاعت کند، (در روز رستاخیز،) همنشین کسانی خواهد بود که خدا، نعمت خود را بر آنان تمام کرده؛ از پیامبران و صدّیقان و شهدا و صالحان؛ و آنها رفیقهای خوبی هستند!

ذَٰلِکَ ٱلْفَضْلُ مِنَ ٱللَّهِ ۚ وَکَفَىٰ بِٱللَّهِ عَلِیمًۭا ۷۰

این موهبتی از ناحیه خداست. و کافی است که او، (از حالِ بندگان، و نیّات و اعمالشان) آگاه است.

 

یَٰٓأَیُّهَا ٱلَّذِینَ ءَامَنُوا۟ خُذُوا۟ حِذْرَکُمْ فَٱنفِرُوا۟ ثُبَاتٍ أَوِ ٱنفِرُوا۟ جَمِیعًۭا ۷۱

ای کسانی که ایمان آورده‌اید! آمادگی خود را (در برابر دشمن) حفظ کنید و در دسته‌های متعدّد، یا بصورت دسته واحد، (طبق شرایط هر زمان و هر مکان،) به سوی دشمن حرکت نمایید!

وَإِنَّ مِنکُمْ لَمَن لَّیُبَطِّئَنَّ فَإِنْ أَصَٰبَتْکُم مُّصِیبَهٌۭ قَالَ قَدْ أَنْعَمَ ٱللَّهُ عَلَىَّ إِذْ لَمْ أَکُن مَّعَهُمْ شَهِیدًۭا ۷۲

در میان شما، افرادی (منافق) هستند، که (هم خودشان سست می‌باشند، و هم) دیگران را به سستی می‌کشانند؛ اگر مصیبتی به شما برسد، می‌گویند: «خدا به ما نعمت داد که با مجاهدان نبودیم، تا شاهد (آن مصیبت) باشیم!»

وَلَئِنْ أَصَٰبَکُمْ فَضْلٌۭ مِّنَ ٱللَّهِ لَیَقُولَنَّ کَأَن لَّمْ تَکُنۢ بَیْنَکُمْ وَبَیْنَهُۥ مَوَدَّهٌۭ یَٰلَیْتَنِى کُنتُ مَعَهُمْ فَأَفُوزَ فَوْزًا عَظِیمًۭا ۷۳

و اگر غنیمتی از جانب خدا به شما برسد، درست مثل اینکه هرگز میان شما و آنها دوستی و موّدتی نبوده، می‌گویند: «ای کاش ما هم با آنها بودیم، و به رستگاری (و پیروزی) ِ بزرگی می‌رسیدیم!»

۞ فَلْیُقَٰتِلْ فِى سَبِیلِ ٱللَّهِ ٱلَّذِینَ یَشْرُونَ ٱلْحَیَوٰهَ ٱلدُّنْیَا بِٱلْءَاخِرَهِ ۚ وَمَن یُقَٰتِلْ فِى سَبِیلِ ٱللَّهِ فَیُقْتَلْ أَوْ یَغْلِبْ فَسَوْفَ نُؤْتِیهِ أَجْرًا عَظِیمًۭا ۷۴

کسانی که زندگی دنیا را به آخرت فروخته‌اند، باید در راه خدا پیکار کنند! و آن کس که در راه خدا پیکار کند، و کشته شود یا پیروز گردد، پاداش بزرگی به او خواهیم داد.

وَمَا لَکُمْ لَا تُقَٰتِلُونَ فِى سَبِیلِ ٱللَّهِ وَٱلْمُسْتَضْعَفِینَ مِنَ ٱلرِّجَالِ وَٱلنِّسَآءِ وَٱلْوِلْدَٰنِ ٱلَّذِینَ یَقُولُونَ رَبَّنَآ أَخْرِجْنَا مِنْ هَٰذِهِ ٱلْقَرْیَهِ ٱلظَّالِمِ أَهْلُهَا وَٱجْعَل لَّنَا مِن لَّدُنکَ وَلِیًّۭا وَٱجْعَل لَّنَا مِن لَّدُنکَ نَصِیرًا ۷۵

چرا در راه خدا، و (در راه) مردان و زنان و کودکانی که (به دست ستمگران) تضعیف شده‌اند، پیکار نمی‌کنید؟! همان افراد (ستمدیده‌ای) که می‌گویند: «پروردگارا! ما را از این شهر (مکه)، که اهلش ستمگرند، بیرون ببر! و از طرف خود، برای ما سرپرستی قرار ده! و از جانب خود، یار و یاوری برای ما تعیین فرما!

ٱلَّذِینَ ءَامَنُوا۟ یُقَٰتِلُونَ فِى سَبِیلِ ٱللَّهِ ۖ وَٱلَّذِینَ کَفَرُوا۟ یُقَٰتِلُونَ فِى سَبِیلِ ٱلطَّٰغُوتِ فَقَٰتِلُوٓا۟ أَوْلِیَآءَ ٱلشَّیْطَٰنِ ۖ إِنَّ کَیْدَ ٱلشَّیْطَٰنِ کَانَ ضَعِیفًا ۷۶

کسانی که ایمان دارند، در راه خدا پیکار می‌کنند؛ و آنها که کافرند، در راه طاغوت [= بت و افراد طغیانگر]. پس شما با یاران شیطان، پیکار کنید! (و از آنها نهراسید!) زیرا که نقشه شیطان، (همانند قدرتش) ضعیف است.

أَلَمْ تَرَ إِلَى ٱلَّذِینَ قِیلَ لَهُمْ کُفُّوٓا۟ أَیْدِیَکُمْ وَأَقِیمُوا۟ ٱلصَّلَوٰهَ وَءَاتُوا۟ ٱلزَّکَوٰهَ فَلَمَّا کُتِبَ عَلَیْهِمُ ٱلْقِتَالُ إِذَا فَرِیقٌۭ مِّنْهُمْ یَخْشَوْنَ ٱلنَّاسَ کَخَشْیَهِ ٱللَّهِ أَوْ أَشَدَّ خَشْیَهًۭ ۚ وَقَالُوا۟ رَبَّنَا لِمَ کَتَبْتَ عَلَیْنَا ٱلْقِتَالَ لَوْلَآ أَخَّرْتَنَآ إِلَىٰٓ أَجَلٍۢ قَرِیبٍۢ ۗ قُلْ مَتَٰعُ ٱلدُّنْیَا قَلِیلٌۭ وَٱلْءَاخِرَهُ خَیْرٌۭ لِّمَنِ ٱتَّقَىٰ وَلَا تُظْلَمُونَ فَتِیلًا ۷۷

آیا ندیدی کسانی را که (در مکّه) به آنها گفته شد: «فعلا) ً دست از جهاد بدارید! و نماز را برپا کنید! و زکات بپردازید!» (امّا آنها از این دستور، ناراحت بودند)، ولی هنگامی که (در مدینه) فرمان جهاد به آنها داده شد، جمعی از آنان، از مردم می‌ترسیدند، همان گونه که از خدا می‌ترسند، بلکه بیشتر! و گفتند: «پروردگارا! چرا جهاد را بر ما مقرّر داشتی؟! چرا این فرمان را تا زمان نزدیکی تأخیر نینداختی؟!» به آنها بگو: «سرمایه زندگی دنیا، ناچیز است! و سرای آخرت، برای کسی که پرهیزگار باشد، بهتر است! و به اندازه رشته شکافِ هسته خرمایی، به شما ستم نخواهد شد!

أَیْنَمَا تَکُونُوا۟ یُدْرِککُّمُ ٱلْمَوْتُ وَلَوْ کُنتُمْ فِى بُرُوجٍۢ مُّشَیَّدَهٍۢ ۗ وَإِن تُصِبْهُمْ حَسَنَهٌۭ یَقُولُوا۟ هَٰذِهِۦ مِنْ عِندِ ٱللَّهِ ۖ وَإِن تُصِبْهُمْ سَیِّئَهٌۭ یَقُولُوا۟ هَٰذِهِۦ مِنْ عِندِکَ ۚ قُلْ کُلٌّۭ مِّنْ عِندِ ٱللَّهِ ۖ فَمَالِ هَٰٓؤُلَآءِ ٱلْقَوْمِ لَا یَکَادُونَ یَفْقَهُونَ حَدِیثًۭا ۷۸

هر جا باشید، مرگ شما را درمی‌یابد؛ هر چند در برجهای محکم باشید! و اگر به آنها [= منافقان‌] حسنه (و پیروزی) برسد، می‌گویند: «این، از ناحیه خداست.» و اگر سیّئه (و شکستی) برسد، می‌گویند: «این، از ناحیه توست.» بگو: «همه اینها از ناحیه خداست.» پس چرا این گروه حاضر نیستند سخنی را درک کنند؟!

 

مَّآ أَصَابَکَ مِنْ حَسَنَهٍۢ فَمِنَ ٱللَّهِ ۖ وَمَآ أَصَابَکَ مِن سَیِّئَهٍۢ فَمِن نَّفْسِکَ ۚ وَأَرْسَلْنَٰکَ لِلنَّاسِ رَسُولًۭا ۚ وَکَفَىٰ بِٱللَّهِ شَهِیدًۭا ۷۹

(آری،) آنچه از نیکیها به تو می‌رسد، از طرف خداست؛ و آنچه از بدی به تو می‌رسد، از سوی خود توست. و ما تو را رسول برای مردم فرستادیم؛ و گواهی خدا در این باره، کافی است!

مَّن یُطِعِ ٱلرَّسُولَ فَقَدْ أَطَاعَ ٱللَّهَ ۖ وَمَن تَوَلَّىٰ فَمَآ أَرْسَلْنَٰکَ عَلَیْهِمْ حَفِیظًۭا ۸۰

کسی که از پیامبر اطاعت کند، خدا را اطاعت کرده؛ و کسی که سرباز زند، تو را نگهبان (و مراقب) او نفرستادیم (و در برابر او، مسؤول نیستی).

وَیَقُولُونَ طَاعَهٌۭ فَإِذَا بَرَزُوا۟ مِنْ عِندِکَ بَیَّتَ طَآئِفَهٌۭ مِّنْهُمْ غَیْرَ ٱلَّذِى تَقُولُ ۖ وَٱللَّهُ یَکْتُبُ مَا یُبَیِّتُونَ ۖ فَأَعْرِضْ عَنْهُمْ وَتَوَکَّلْ عَلَى ٱللَّهِ ۚ وَکَفَىٰ بِٱللَّهِ وَکِیلًا ۸۱

آنها در حضور تو می‌گویند: «فرمانبرداریم»؛ امّا هنگامی که از نزد تو بیرون می‌روند، جمعی از آنان بر خلاف گفته‌های تو، جلسات سرّی شبانه تشکیل می‌دهند؛ آنچه را در این جلسات می‌گویند، خداوند می‌نویسد. اعتنایی به آنها نکن! (و از نقشه‌های آنان وحشت نداشته باش!) و بر خدا توکّل کن! کافی است که او یار و مدافع تو باشد.

أَفَلَا یَتَدَبَّرُونَ ٱلْقُرْءَانَ ۚ وَلَوْ کَانَ مِنْ عِندِ غَیْرِ ٱللَّهِ لَوَجَدُوا۟ فِیهِ ٱخْتِلَٰفًۭا کَثِیرًۭا ۸۲

آیا درباره قرآن نمی‌اندیشند؟! اگر از سوی غیر خدا بود، اختلاف فراوانی در آن می‌یافتند.

وَإِذَا جَآءَهُمْ أَمْرٌۭ مِّنَ ٱلْأَمْنِ أَوِ ٱلْخَوْفِ أَذَاعُوا۟ بِهِۦ ۖ وَلَوْ رَدُّوهُ إِلَى ٱلرَّسُولِ وَإِلَىٰٓ أُو۟لِى ٱلْأَمْرِ مِنْهُمْ لَعَلِمَهُ ٱلَّذِینَ یَسْتَنۢبِطُونَهُۥ مِنْهُمْ ۗ وَلَوْلَا فَضْلُ ٱللَّهِ عَلَیْکُمْ وَرَحْمَتُهُۥ لَٱتَّبَعْتُمُ ٱلشَّیْطَٰنَ إِلَّا قَلِیلًۭا ۸۳

و هنگامی که خبری از پیروزی یا شکست به آنها برسد، (بدون تحقیق،) آن را شایع می‌سازند؛ در حالی که اگر آن را به پیامبر و پیشوایان -که قدرت تشخیص کافی دارند- بازگردانند، از ریشه‌های مسائل آگاه خواهند شد. و اگر فضل و رحمت خدا بر شما نبود، جز عدّه کمی، همگی از شیطان پیروی می‌کردید (و گمراه می‌شدید).

فَقَٰتِلْ فِى سَبِیلِ ٱللَّهِ لَا تُکَلَّفُ إِلَّا نَفْسَکَ ۚ وَحَرِّضِ ٱلْمُؤْمِنِینَ ۖ عَسَى ٱللَّهُ أَن یَکُفَّ بَأْسَ ٱلَّذِینَ کَفَرُوا۟ ۚ وَٱللَّهُ أَشَدُّ بَأْسًۭا وَأَشَدُّ تَنکِیلًۭا ۸۴

در راه خدا پیکار کن! تنها مسؤول وظیفه خود هستی! و مؤمنان را (بر این کار،) تشویق نما! امید است خداوند از قدرت کافران جلوگیری کند (حتی اگر تنها خودت به میدان بروی)! و خداوند قدرتش بیشتر، و مجازاتش دردناکتر است.

مَّن یَشْفَعْ شَفَٰعَهً حَسَنَهًۭ یَکُن لَّهُۥ نَصِیبٌۭ مِّنْهَا ۖ وَمَن یَشْفَعْ شَفَٰعَهًۭ سَیِّئَهًۭ یَکُن لَّهُۥ کِفْلٌۭ مِّنْهَا ۗ وَکَانَ ٱللَّهُ عَلَىٰ کُلِّ شَىْءٍۢ مُّقِیتًۭا ۸۵

کسی که شفاعت [= تشویق و کمک‌] به کار نیکی کند، نصیبی از آن برای او خواهد بود؛ و کسی که شفاعت [= تشویق و کمک‌] به کار بدی کند، سهمی از آن خواهد داشت. و خداوند، حسابرس و نگهدار هر چیز است.

وَإِذَا حُیِّیتُم بِتَحِیَّهٍۢ فَحَیُّوا۟ بِأَحْسَنَ مِنْهَآ أَوْ رُدُّوهَآ ۗ إِنَّ ٱللَّهَ کَانَ عَلَىٰ کُلِّ شَىْءٍ حَسِیبًا ۸۶

هرگاه به شما تحیّت گویند، پاسخ آن را بهتر از آن بدهید؛ یا (لااقل) به همان گونه پاسخ گویید! خداوند حساب همه چیز را دارد.

ٱللَّهُ لَآ إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ ۚ لَیَجْمَعَنَّکُمْ إِلَىٰ یَوْمِ ٱلْقِیَٰمَهِ لَا رَیْبَ فِیهِ ۗ وَمَنْ أَصْدَقُ مِنَ ٱللَّهِ حَدِیثًۭا ۸۷

خداوند، معبودی جز او نیست! و به یقین، همه شما را در روز رستاخیز -که شکی در آن نیست- جمع می‌کند! و کیست که از خداوند، راستگوتر باشد؟

 

۞ فَمَا لَکُمْ فِى ٱلْمُنَٰفِقِینَ فِئَتَیْنِ وَٱللَّهُ أَرْکَسَهُم بِمَا کَسَبُوٓا۟ ۚ أَتُرِیدُونَ أَن تَهْدُوا۟ مَنْ أَضَلَّ ٱللَّهُ ۖ وَمَن یُضْلِلِ ٱللَّهُ فَلَن تَجِدَ لَهُۥ سَبِیلًۭا ۸۸

چرا درباره منافقین دو دسته شده‌اید؟! (بعضی جنگ با آنها را ممنوع، و بعضی مجاز می‌دانید.) در حالی که خداوند بخاطر اعمالشان، (افکار) آنها را کاملاً وارونه کرده است! آیا شما می‌خواهید کسانی را که خداوند (بر اثر اعمال زشتشان) گمراه کرده، هدایت کنید؟! در حالی که هر کس را خداوند گمراه کند، راهی برای او نخواهی یافت.

وَدُّوا۟ لَوْ تَکْفُرُونَ کَمَا کَفَرُوا۟ فَتَکُونُونَ سَوَآءًۭ ۖ فَلَا تَتَّخِذُوا۟ مِنْهُمْ أَوْلِیَآءَ حَتَّىٰ یُهَاجِرُوا۟ فِى سَبِیلِ ٱللَّهِ ۚ فَإِن تَوَلَّوْا۟ فَخُذُوهُمْ وَٱقْتُلُوهُمْ حَیْثُ وَجَدتُّمُوهُمْ ۖ وَلَا تَتَّخِذُوا۟ مِنْهُمْ وَلِیًّۭا وَلَا نَصِیرًا ۸۹

آنان آرزو می‌کنند که شما هم مانند ایشان کافر شوید، و مساوی یکدیگر باشید. بنابر این، از آنها دوستانی انتخاب نکنید، مگر اینکه (توبه کنند، و) در راه خدا هجرت نمایند. هرگاه از این کار سر باز زنند، (و به اقدام بر ضدّ شما ادامه دهند،) هر جا آنها را یافتید، اسیر کنید! و (در صورت احساس خطر) به قتل برسانید! و از میان آنها، دوست و یار و یاوری اختیار نکنید!.

إِلَّا ٱلَّذِینَ یَصِلُونَ إِلَىٰ قَوْمٍۭ بَیْنَکُمْ وَبَیْنَهُم مِّیثَٰقٌ أَوْ جَآءُوکُمْ حَصِرَتْ صُدُورُهُمْ أَن یُقَٰتِلُوکُمْ أَوْ یُقَٰتِلُوا۟ قَوْمَهُمْ ۚ وَلَوْ شَآءَ ٱللَّهُ لَسَلَّطَهُمْ عَلَیْکُمْ فَلَقَٰتَلُوکُمْ ۚ فَإِنِ ٱعْتَزَلُوکُمْ فَلَمْ یُقَٰتِلُوکُمْ وَأَلْقَوْا۟ إِلَیْکُمُ ٱلسَّلَمَ فَمَا جَعَلَ ٱللَّهُ لَکُمْ عَلَیْهِمْ سَبِیلًۭا ۹۰

مگر آنها که با همپیمانان شما، پیمان بسته‌اند؛ یا آنها که به سوی شما می‌آیند، و از پیکار با شما، یا پیکار با قوم خود ناتوان شده‌اند؛ (نه سر جنگ با شما دارند، و نه توانایی مبارزه با قوم خود.) و اگر خداوند بخواهد، آنان را بر شما مسلطّ می‌کند تا با شما پیکار کنند. پس اگر از شما کناره‌گیری کرده و با شما پیکار ننمودند، (بلکه) پیشنهاد صلح کردند، خداوند به شما اجازه نمی‌دهد که متعرّض آنان شوید.

سَتَجِدُونَ ءَاخَرِینَ یُرِیدُونَ أَن یَأْمَنُوکُمْ وَیَأْمَنُوا۟ قَوْمَهُمْ کُلَّ مَا رُدُّوٓا۟ إِلَى ٱلْفِتْنَهِ أُرْکِسُوا۟ فِیهَا ۚ فَإِن لَّمْ یَعْتَزِلُوکُمْ وَیُلْقُوٓا۟ إِلَیْکُمُ ٱلسَّلَمَ وَیَکُفُّوٓا۟ أَیْدِیَهُمْ فَخُذُوهُمْ وَٱقْتُلُوهُمْ حَیْثُ ثَقِفْتُمُوهُمْ ۚ وَأُو۟لَٰٓئِکُمْ جَعَلْنَا لَکُمْ عَلَیْهِمْ سُلْطَٰنًۭا مُّبِینًۭا ۹۱

بزودی جمعیّت دیگری را می‌یابید که می‌خواهند هم از ناحیه شما در امان باشند، و هم از ناحیه قوم خودشان (که مشرکند. لذا نزد شما ادّعای ایمان می‌کنند؛ ولی) هر زمان آنان را به سوی فتنه (و بت پرستی) بازگردانند، با سر در آن فرو می‌روند! اگر از درگیری با شما کنار نرفتند و پیشنهاد صلح نکردند و دست از شما نکشیدند، آنها را هر جا یافتید اسیر کنید و (یا) به قتل برسانید! آنها کسانی هستند که ما برای شما، تسلّط آشکاری نسبت به آنان قرار داده‌ایم.

وَمَا کَانَ لِمُؤْمِنٍ أَن یَقْتُلَ مُؤْمِنًا إِلَّا خَطَـًۭٔا ۚ وَمَن قَتَلَ مُؤْمِنًا خَطَـًۭٔا فَتَحْرِیرُ رَقَبَهٍۢ مُّؤْمِنَهٍۢ وَدِیَهٌۭ مُّسَلَّمَهٌ إِلَىٰٓ أَهْلِهِۦٓ إِلَّآ أَن یَصَّدَّقُوا۟ ۚ فَإِن کَانَ مِن قَوْمٍ عَدُوٍّۢ لَّکُمْ وَهُوَ مُؤْمِنٌۭ فَتَحْرِیرُ رَقَبَهٍۢ مُّؤْمِنَهٍۢ ۖ وَإِن کَانَ مِن قَوْمٍۭ بَیْنَکُمْ وَبَیْنَهُم مِّیثَٰقٌۭ فَدِیَهٌۭ مُّسَلَّمَهٌ إِلَىٰٓ أَهْلِهِۦ وَتَحْرِیرُ رَقَبَهٍۢ مُّؤْمِنَهٍۢ ۖ فَمَن لَّمْ یَجِدْ فَصِیَامُ شَهْرَیْنِ مُتَتَابِعَیْنِ تَوْبَهًۭ مِّنَ ٱللَّهِ ۗ وَکَانَ ٱللَّهُ عَلِیمًا حَکِیمًۭا ۹۲

هیچ فرد باایمانی مجاز نیست که مؤمنی را به قتل برساند، مگر اینکه این کار از روی خطا و اشتباه از او سر زند؛ (و در عین حال،) کسی که مؤمنی را از روی خطا به قتل رساند، باید یک برده مؤمن را آزاد کند و خونبهایی به کسان او بپردازد؛ مگر اینکه آنها خونبها را ببخشند. و اگر مقتول، از گروهی باشد که دشمنان شما هستند (و کافرند)، ولی مقتول باایمان بوده، (تنها) باید یک برده مؤمن را آزاد کند (و پرداختن خونبها لازم نیست). و اگر از جمعیّتی باشد که میان شما و آنها پیمانی برقرار است، باید خونبهای او را به کسان او بپردازد، و یک برده مؤمن (نیز) آزاد کند. و آن کس که دسترسی (به آزاد کردن برده) ندارد، دو ماه پی در پی روزه می‌گیرد. این، (یک نوع تخفیف، و) توبه الهی است. و خداوند، دانا و حکیم است.

وَمَن یَقْتُلْ مُؤْمِنًۭا مُّتَعَمِّدًۭا فَجَزَآؤُهُۥ جَهَنَّمُ خَٰلِدًۭا فِیهَا وَغَضِبَ ٱللَّهُ عَلَیْهِ وَلَعَنَهُۥ وَأَعَدَّ لَهُۥ عَذَابًا عَظِیمًۭا ۹۳

و هر کس، فرد باایمانی را از روی عمد به قتل برساند، مجازاتِ او دوزخ است؛ در حالی که جاودانه در آن می‌ماند؛ و خداوند بر او غضب می‌کند؛ و او را از رحمتش دور می‌سازد؛ و عذاب عظیمی برای او آماده ساخته است.

 

یَٰٓأَیُّهَا ٱلَّذِینَ ءَامَنُوٓا۟ إِذَا ضَرَبْتُمْ فِى سَبِیلِ ٱللَّهِ فَتَبَیَّنُوا۟ وَلَا تَقُولُوا۟ لِمَنْ أَلْقَىٰٓ إِلَیْکُمُ ٱلسَّلَٰمَ لَسْتَ مُؤْمِنًۭا تَبْتَغُونَ عَرَضَ ٱلْحَیَوٰهِ ٱلدُّنْیَا فَعِندَ ٱللَّهِ مَغَانِمُ کَثِیرَهٌۭ ۚ کَذَٰلِکَ کُنتُم مِّن قَبْلُ فَمَنَّ ٱللَّهُ عَلَیْکُمْ فَتَبَیَّنُوٓا۟ ۚ إِنَّ ٱللَّهَ کَانَ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِیرًۭا ۹۴

ای کسانی که ایمان آورده‌اید! هنگامی که در راه خدا گام می‌زنید (و به سفری برای جهاد می‌روید)، تحقیق کنید! و بخاطر اینکه سرمایه ناپایدار دنیا (و غنایمی) به دست آورید، به کسی که اظهار صلح و اسلام می‌کند نگویید: «مسلمان نیستی» زیرا غنیمتهای فراوانی (برای شما) نزد خداست. شما قبلاً چنین بودید؛ و خداوند بر شما منّت نهاد (و هدایت شدید). پس، (بشکرانه این نعمت بزرگ،) تحقیق کنید! خداوند به آنچه انجام می‌دهید آگاه است.

لَّا یَسْتَوِى ٱلْقَٰعِدُونَ مِنَ ٱلْمُؤْمِنِینَ غَیْرُ أُو۟لِى ٱلضَّرَرِ وَٱلْمُجَٰهِدُونَ فِى سَبِیلِ ٱللَّهِ بِأَمْوَٰلِهِمْ وَأَنفُسِهِمْ ۚ فَضَّلَ ٱللَّهُ ٱلْمُجَٰهِدِینَ بِأَمْوَٰلِهِمْ وَأَنفُسِهِمْ عَلَى ٱلْقَٰعِدِینَ دَرَجَهًۭ ۚ وَکُلًّۭا وَعَدَ ٱللَّهُ ٱلْحُسْنَىٰ ۚ وَفَضَّلَ ٱللَّهُ ٱلْمُجَٰهِدِینَ عَلَى ٱلْقَٰعِدِینَ أَجْرًا عَظِیمًۭا ۹۵

(هرگز) افراد باایمانی که بدون بیماری و ناراحتی، از جهاد بازنشستند، با مجاهدانی که در راه خدا با مال و جان خود جهاد کردند، یکسان نیستند! خداوند، مجاهدانی را که با مال و جان خود جهاد نمودند، بر قاعدان [= ترک‌کنندگان جهاد] برتری مهمّی بخشیده؛ و به هر یک از این دو گروه (به نسبت اعمال نیکشان،) خداوند وعده پاداش نیک داده، و مجاهدان را بر قاعدان، با پاداش عظیمی برتری بخشیده است.

دَرَجَٰتٍۢ مِّنْهُ وَمَغْفِرَهًۭ وَرَحْمَهًۭ ۚ وَکَانَ ٱللَّهُ غَفُورًۭا رَّحِیمًا ۹۶

درجات (مهمّی) از ناحیه خداوند، و آمرزش و رحمت (نصیب آنان می‌گردد)؛ و (اگر لغزشهایی داشته‌اند،) خداوند آمرزنده و مهربان است.

إِنَّ ٱلَّذِینَ تَوَفَّىٰهُمُ ٱلْمَلَٰٓئِکَهُ ظَالِمِىٓ أَنفُسِهِمْ قَالُوا۟ فِیمَ کُنتُمْ ۖ قَالُوا۟ کُنَّا مُسْتَضْعَفِینَ فِى ٱلْأَرْضِ ۚ قَالُوٓا۟ أَلَمْ تَکُنْ أَرْضُ ٱللَّهِ وَٰسِعَهًۭ فَتُهَاجِرُوا۟ فِیهَا ۚ فَأُو۟لَٰٓئِکَ مَأْوَىٰهُمْ جَهَنَّمُ ۖ وَسَآءَتْ مَصِیرًا ۹۷

کسانی که فرشتگان (قبض ارواح)، روح آنها را گرفتند در حالی که به خویشتن ستم کرده بودند، به آنها گفتند: «شما در چه حالی بودید؟ (و چرا با اینکه مسلمان بودید، در صفِ کفّار جای داشتید؟!)» گفتند: «ما در سرزمین خود، تحت فشار و مستضعف بودیم.» آنها [= فرشتگان‌] گفتند: «مگر سرزمین خدا، پهناور نبود که مهاجرت کنید؟!» آنها (عذری نداشتند، و) جایگاهشان دوزخ است، و سرانجام بدی دارند.

إِلَّا ٱلْمُسْتَضْعَفِینَ مِنَ ٱلرِّجَالِ وَٱلنِّسَآءِ وَٱلْوِلْدَٰنِ لَا یَسْتَطِیعُونَ حِیلَهًۭ وَلَا یَهْتَدُونَ سَبِیلًۭا ۹۸

مگر آن دسته از مردان و زنان و کودکانی که براستی تحت فشار قرار گرفته‌اند (و حقیقتاً مستضعفند)؛ نه چاره‌ای دارند، و نه راهی (برای نجات از آن محیط آلوده) می‌یابند.

فَأُو۟لَٰٓئِکَ عَسَى ٱللَّهُ أَن یَعْفُوَ عَنْهُمْ ۚ وَکَانَ ٱللَّهُ عَفُوًّا غَفُورًۭا ۹۹

ممکن است خداوند، آنها را مورد عفو قرار دهد؛ و خداوند، عفو کننده و آمرزنده است.

۞ وَمَن یُهَاجِرْ فِى سَبِیلِ ٱللَّهِ یَجِدْ فِى ٱلْأَرْضِ مُرَٰغَمًۭا کَثِیرًۭا وَسَعَهًۭ ۚ وَمَن یَخْرُجْ مِنۢ بَیْتِهِۦ مُهَاجِرًا إِلَى ٱللَّهِ وَرَسُولِهِۦ ثُمَّ یُدْرِکْهُ ٱلْمَوْتُ فَقَدْ وَقَعَ أَجْرُهُۥ عَلَى ٱللَّهِ ۗ وَکَانَ ٱللَّهُ غَفُورًۭا رَّحِیمًۭا ۱۰۰

کسی که در راه خدا هجرت کند، جاهای امنِ فراوان و گسترده‌ای در زمین می‌یابد. و هر کس بعنوان مهاجرت به سوی خدا و پیامبر او، از خانه خود بیرون رود، سپس مرگش فرا رسد، پاداش او بر خداست؛ و خداوند، آمرزنده و مهربان است.

وَإِذَا ضَرَبْتُمْ فِى ٱلْأَرْضِ فَلَیْسَ عَلَیْکُمْ جُنَاحٌ أَن تَقْصُرُوا۟ مِنَ ٱلصَّلَوٰهِ إِنْ خِفْتُمْ أَن یَفْتِنَکُمُ ٱلَّذِینَ کَفَرُوٓا۟ ۚ إِنَّ ٱلْکَٰفِرِینَ کَانُوا۟ لَکُمْ عَدُوًّۭا مُّبِینًۭا ۱۰۱

هنگامی که سفر می‌کنید، گناهی بر شما نیست که نماز را کوتاه کنید اگر از فتنه (و خطر) ِ کافران بترسید؛ زیرا کافران، برای شما دشمن آشکاری هستند.

وَإِذَا کُنتَ فِیهِمْ فَأَقَمْتَ لَهُمُ ٱلصَّلَوٰهَ فَلْتَقُمْ طَآئِفَهٌۭ مِّنْهُم مَّعَکَ وَلْیَأْخُذُوٓا۟ أَسْلِحَتَهُمْ فَإِذَا سَجَدُوا۟ فَلْیَکُونُوا۟ مِن وَرَآئِکُمْ وَلْتَأْتِ طَآئِفَهٌ أُخْرَىٰ لَمْ یُصَلُّوا۟ فَلْیُصَلُّوا۟ مَعَکَ وَلْیَأْخُذُوا۟ حِذْرَهُمْ وَأَسْلِحَتَهُمْ ۗ وَدَّ ٱلَّذِینَ کَفَرُوا۟ لَوْ تَغْفُلُونَ عَنْ أَسْلِحَتِکُمْ وَأَمْتِعَتِکُمْ فَیَمِیلُونَ عَلَیْکُم مَّیْلَهًۭ وَٰحِدَهًۭ ۚ وَلَا جُنَاحَ عَلَیْکُمْ إِن کَانَ بِکُمْ أَذًۭى مِّن مَّطَرٍ أَوْ کُنتُم مَّرْضَىٰٓ أَن تَضَعُوٓا۟ أَسْلِحَتَکُمْ ۖ وَخُذُوا۟ حِذْرَکُمْ ۗ إِنَّ ٱللَّهَ أَعَدَّ لِلْکَٰفِرِینَ عَذَابًۭا مُّهِینًۭا ۱۰۲

و هنگامی که در میان آنها باشی، و (در میدان جنگ) برای آنها نماز را برپا کنی، باید دسته‌ای از آنها با تو (به نماز) برخیزند، و سلاحهایشان را با خود برگیرند؛ و هنگامی که سجده کردند (و نماز را به پایان رساندند)، باید به پشتِ سرِ شما (به میدان نبرد) بروند، و آن دسته دیگر که نماز نخوانده‌اند (و مشغول پیکار بوده‌اند)، بیایند و با تو نماز بخوانند؛ آنها باید وسایل دفاعی و سلاحهایشان (را در حال نماز) با خود حمل کنند؛ (زیرا) کافران آرزو دارند که شما از سلاحها و متاعهای خود غافل شوید و یکباره به شما هجوم آورند. و اگر از باران ناراحتید، و یا بیمار (و مجروح) هستید، مانعی ندارد که سلاحهای خود را بر زمین بگذارید؛ ولی وسایل دفاعی (مانند زره و خود را) با خود بردارید خداوند، عذاب خوارکننده‌ای برای کافران فراهم ساخته است.

فَإِذَا قَضَیْتُمُ ٱلصَّلَوٰهَ فَٱذْکُرُوا۟ ٱللَّهَ قِیَٰمًۭا وَقُعُودًۭا وَعَلَىٰ جُنُوبِکُمْ ۚ فَإِذَا ٱطْمَأْنَنتُمْ فَأَقِیمُوا۟ ٱلصَّلَوٰهَ ۚ إِنَّ ٱلصَّلَوٰهَ کَانَتْ عَلَى ٱلْمُؤْمِنِینَ کِتَٰبًۭا مَّوْقُوتًۭا ۱۰۳

و هنگامی که نماز را به پایان رساندید، خدا را یاد کنید؛ ایستاده، و نشسته، و در حالی که به پهلو خوابیده‌اید! و هرگاه آرامش یافتید (و حالت ترس زایل گشت)، نماز را (به طور معمول) انجام دهید، زیرا نماز، وظیفه ثابت و معیّنی برای مؤمنان است!

وَلَا تَهِنُوا۟ فِى ٱبْتِغَآءِ ٱلْقَوْمِ ۖ إِن تَکُونُوا۟ تَأْلَمُونَ فَإِنَّهُمْ یَأْلَمُونَ کَمَا تَأْلَمُونَ ۖ وَتَرْجُونَ مِنَ ٱللَّهِ مَا لَا یَرْجُونَ ۗ وَکَانَ ٱللَّهُ عَلِیمًا حَکِیمًا ۱۰۴

و در راه تعقیب دشمن، (هرگز) سست نشوید! (زیرا) اگر شما درد و رنج می‌بینید، آنها نیز همانند شما درد و رنج می‌بینند؛ ولی شما امیدی از خدا دارید که آنها ندارند؛ و خداوند، دانا و حکیم است.

إِنَّآ أَنزَلْنَآ إِلَیْکَ ٱلْکِتَٰبَ بِٱلْحَقِّ لِتَحْکُمَ بَیْنَ ٱلنَّاسِ بِمَآ أَرَىٰکَ ٱللَّهُ ۚ وَلَا تَکُن لِّلْخَآئِنِینَ خَصِیمًۭا ۱۰۵

ما این کتاب را بحق بر تو نازل کردیم؛ تا به آنچه خداوند به تو آموخته، در میان مردم قضاوت کنی؛ و از کسانی مباش که از خائنان حمایت نمایی!

وَٱسْتَغْفِرِ ٱللَّهَ ۖ إِنَّ ٱللَّهَ کَانَ غَفُورًۭا رَّحِیمًۭا ۱۰۶

و از خداوند، طلب آمرزش نما! که خداوند، آمرزنده و مهربان است.

وَلَا تُجَٰدِلْ عَنِ ٱلَّذِینَ یَخْتَانُونَ أَنفُسَهُمْ ۚ إِنَّ ٱللَّهَ لَا یُحِبُّ مَن کَانَ خَوَّانًا أَثِیمًۭا ۱۰۷

و از آنها که به خود خیانت کردند، دفاع مکن! زیرا خداوند، افراد خیانت‌پیشه گنهکار را دوست ندارد.

یَسْتَخْفُونَ مِنَ ٱلنَّاسِ وَلَا یَسْتَخْفُونَ مِنَ ٱللَّهِ وَهُوَ مَعَهُمْ إِذْ یُبَیِّتُونَ مَا لَا یَرْضَىٰ مِنَ ٱلْقَوْلِ ۚ وَکَانَ ٱللَّهُ بِمَا یَعْمَلُونَ مُحِیطًا ۱۰۸

آنها زشتکاریِ خود را از مردم پنهان می‌دارند؛ اما از خدا پنهان نمی‌دارند، و هنگامی که در مجالس شبانه، سخنانی که خدا راضی نبود می‌گفتند، خدا با آنها بود، خدا به آنچه انجام می‌دهند، احاطه دارد.

هَٰٓأَنتُمْ هَٰٓؤُلَآءِ جَٰدَلْتُمْ عَنْهُمْ فِى ٱلْحَیَوٰهِ ٱلدُّنْیَا فَمَن یُجَٰدِلُ ٱللَّهَ عَنْهُمْ یَوْمَ ٱلْقِیَٰمَهِ أَم مَّن یَکُونُ عَلَیْهِمْ وَکِیلًۭا ۱۰۹

آری، شما همانها هستید که در زندگی این جهان، از آنان دفاع کردید! اما کیست که در برابر خداوند، در روز رستاخیز از آنها دفاع کند؟! یا چه کسی است که وکیل و حامی آنها باشد؟!

وَمَن یَعْمَلْ سُوٓءًا أَوْ یَظْلِمْ نَفْسَهُۥ ثُمَّ یَسْتَغْفِرِ ٱللَّهَ یَجِدِ ٱللَّهَ غَفُورًۭا رَّحِیمًۭا ۱۱۰

کسی که کار بدی انجام دهد یا به خود ستم کند، سپس از خداوند طلب آمرزش نماید، خدا را آمرزنده و مهربان خواهد یافت.

وَمَن یَکْسِبْ إِثْمًۭا فَإِنَّمَا یَکْسِبُهُۥ عَلَىٰ نَفْسِهِۦ ۚ وَکَانَ ٱللَّهُ عَلِیمًا حَکِیمًۭا ۱۱۱

و کسی که گناهی مرتکب شود، به زیان خود مرتکب شده؛ خداوند، دانا و حکیم است.

وَمَن یَکْسِبْ خَطِیٓـَٔهً أَوْ إِثْمًۭا ثُمَّ یَرْمِ بِهِۦ بَرِیٓـًۭٔا فَقَدِ ٱحْتَمَلَ بُهْتَٰنًۭا وَإِثْمًۭا مُّبِینًۭا ۱۱۲

و کسی که خطا یا گناهی مرتکب شود، سپس بیگناهی را متهم سازد، بار بهتان و گناهِ آشکاری بر دوش گرفته است.

وَلَوْلَا فَضْلُ ٱللَّهِ عَلَیْکَ وَرَحْمَتُهُۥ لَهَمَّت طَّآئِفَهٌۭ مِّنْهُمْ أَن یُضِلُّوکَ وَمَا یُضِلُّونَ إِلَّآ أَنفُسَهُمْ ۖ وَمَا یَضُرُّونَکَ مِن شَىْءٍۢ ۚ وَأَنزَلَ ٱللَّهُ عَلَیْکَ ٱلْکِتَٰبَ وَٱلْحِکْمَهَ وَعَلَّمَکَ مَا لَمْ تَکُن تَعْلَمُ ۚ وَکَانَ فَضْلُ ٱللَّهِ عَلَیْکَ عَظِیمًۭا ۱۱۳

اگر فضل و رحمت خدا شامل حال تو نبود، گروهی از آنان تصمیم داشتند تو را گمراه کنند؛ اما جز خودشان را گمراه نمی‌کنند؛ و هیچ‌گونه زیانی به تو نمی‌رسانند. و خداوند، کتاب و حکمت بر تو نازل کرد؛ و آنچه را نمی‌دانستی، به تو آموخت؛ و فضل خدا بر تو (همواره) بزرگ بوده است.

۞ لَّا خَیْرَ فِى کَثِیرٍۢ مِّن نَّجْوَىٰهُمْ إِلَّا مَنْ أَمَرَ بِصَدَقَهٍ أَوْ مَعْرُوفٍ أَوْ إِصْلَٰحٍۭ بَیْنَ ٱلنَّاسِ ۚ وَمَن یَفْعَلْ ذَٰلِکَ ٱبْتِغَآءَ مَرْضَاتِ ٱللَّهِ فَسَوْفَ نُؤْتِیهِ أَجْرًا عَظِیمًۭا ۱۱۴

در بسیاری از سخنانِ درِگوشی (و جلسات محرمانه) آنها، خیر و سودی نیست؛ مگر کسی که (به این وسیله،) امر به کمک به دیگران، یا کار نیک، یا اصلاح در میان مردم کند؛ و هر کس برای خشنودی پروردگار چنین کند، پاداش بزرگی به او خواهیم داد.

وَمَن یُشَاقِقِ ٱلرَّسُولَ مِنۢ بَعْدِ مَا تَبَیَّنَ لَهُ ٱلْهُدَىٰ وَیَتَّبِعْ غَیْرَ سَبِیلِ ٱلْمُؤْمِنِینَ نُوَلِّهِۦ مَا تَوَلَّىٰ وَنُصْلِهِۦ جَهَنَّمَ ۖ وَسَآءَتْ مَصِیرًا ۱۱۵

کسی که بعد از آشکار شدن حق، با پیامبر مخالفت کند، و از راهی جز راه مؤمنان پیروی نماید، ما او را به همان راه که می‌رود می‌بریم؛ و به دوزخ داخل می‌کنیم؛ و جایگاه بدی دارد.

إِنَّ ٱللَّهَ لَا یَغْفِرُ أَن یُشْرَکَ بِهِۦ وَیَغْفِرُ مَا دُونَ ذَٰلِکَ لِمَن یَشَآءُ ۚ وَمَن یُشْرِکْ بِٱللَّهِ فَقَدْ ضَلَّ ضَلَٰلًۢا بَعِیدًا ۱۱۶

خداوند، شرک به او را نمی‌آمرزد؛ (ولی) کمتر از آن را برای هر کس بخواهد (و شایسته بداند) می‌آمرزد. و هر کس برای خدا همتایی قرار دهد، در گمراهی دوری افتاده است.

إِن یَدْعُونَ مِن دُونِهِۦٓ إِلَّآ إِنَٰثًۭا وَإِن یَدْعُونَ إِلَّا شَیْطَٰنًۭا مَّرِیدًۭا ۱۱۷

آنچه غیر از خدا می‌خوانند، فقط بتهایی است (بی‌روح)، که هیچ اثری ندارد؛ و (یا) شیطان سرکش و ویرانگر است.

لَّعَنَهُ ٱللَّهُ ۘ وَقَالَ لَأَتَّخِذَنَّ مِنْ عِبَادِکَ نَصِیبًۭا مَّفْرُوضًۭا ۱۱۸

خدا او را از رحمت خویش دور ساخته؛ و او گفته است: «از بندگان تو، سهم معیّنی خواهم گرفت!

وَلَأُضِلَّنَّهُمْ وَلَأُمَنِّیَنَّهُمْ وَلَءَامُرَنَّهُمْ فَلَیُبَتِّکُنَّ ءَاذَانَ ٱلْأَنْعَٰمِ وَلَءَامُرَنَّهُمْ فَلَیُغَیِّرُنَّ خَلْقَ ٱللَّهِ ۚ وَمَن یَتَّخِذِ ٱلشَّیْطَٰنَ وَلِیًّۭا مِّن دُونِ ٱللَّهِ فَقَدْ خَسِرَ خُسْرَانًۭا مُّبِینًۭا ۱۱۹

و آنها را گمراه می‌کنم! و به آرزوها سرگرم می‌سازم! و به آنان دستور می‌دهم که (اعمال خرافی انجام دهند، و) گوش چهارپایان را بشکافند، و آفرینشِ پاک خدایی را تغییر دهند! (و فطرت توحید را به شرک بیالایند!)» و هر کس، شیطان را به جای خدا ولّیِ خود برگزیند، زیانِ آشکاری کرده است.

یَعِدُهُمْ وَیُمَنِّیهِمْ ۖ وَمَا یَعِدُهُمُ ٱلشَّیْطَٰنُ إِلَّا غُرُورًا ۱۲۰

شیطان به آنها وعده‌ها (ی دروغین) می‌دهد؛ و به آرزوها، سرگرم می‌سازد؛ در حالی که جز فریب و نیرنگ، به آنها وعده نمی‌دهد.

أُو۟لَٰٓئِکَ مَأْوَىٰهُمْ جَهَنَّمُ وَلَا یَجِدُونَ عَنْهَا مَحِیصًۭا ۱۲۱

آنها [= پیروان شیطان‌] جایگاهشان جهنم است؛ و هیچ راه فراری ندارند.

وَٱلَّذِینَ ءَامَنُوا۟ وَعَمِلُوا۟ ٱلصَّٰلِحَٰتِ سَنُدْخِلُهُمْ جَنَّٰتٍۢ تَجْرِى مِن تَحْتِهَا ٱلْأَنْهَٰرُ خَٰلِدِینَ فِیهَآ أَبَدًۭا ۖ وَعْدَ ٱللَّهِ حَقًّۭا ۚ وَمَنْ أَصْدَقُ مِنَ ٱللَّهِ قِیلًۭا ۱۲۲

و کسانی که ایمان آورده‌اند و اعمال صالح انجام داده‌اند، بزودی آن را در باغهایی از بهشت وارد می‌کنیم که نهرها از زیر درختانش جاری است؛ جاودانه در آن خواهند ماند. وعده حق خداوند است و کیست که در گفتار و وعده‌هایش، از خدا صادقتر باشد؟!

لَّیْسَ بِأَمَانِیِّکُمْ وَلَآ أَمَانِىِّ أَهْلِ ٱلْکِتَٰبِ ۗ مَن یَعْمَلْ سُوٓءًۭا یُجْزَ بِهِۦ وَلَا یَجِدْ لَهُۥ مِن دُونِ ٱللَّهِ وَلِیًّۭا وَلَا نَصِیرًۭا ۱۲۳

(فضیلت و برتری) به آرزوهای شما و آرزوهای اهل کتاب نیست؛ هر کس عمل بدی انجام دهد، کیفر داده می‌شود؛ و کسی را جز خدا، ولّی و یاور خود نخواهد یافت.

وَمَن یَعْمَلْ مِنَ ٱلصَّٰلِحَٰتِ مِن ذَکَرٍ أَوْ أُنثَىٰ وَهُوَ مُؤْمِنٌۭ فَأُو۟لَٰٓئِکَ یَدْخُلُونَ ٱلْجَنَّهَ وَلَا یُظْلَمُونَ نَقِیرًۭا ۱۲۴

و کسی که چیزی از اعمال صالح را انجام دهد، خواه مرد باشد یا زن، در حالی که ایمان داشته باشد، چنان کسانی داخل بهشت می‌شوند؛ و کمترین ستمی به آنها نخواهد شد.

وَمَنْ أَحْسَنُ دِینًۭا مِّمَّنْ أَسْلَمَ وَجْهَهُۥ لِلَّهِ وَهُوَ مُحْسِنٌۭ وَٱتَّبَعَ مِلَّهَ إِبْرَٰهِیمَ حَنِیفًۭا ۗ وَٱتَّخَذَ ٱللَّهُ إِبْرَٰهِیمَ خَلِیلًۭا ۱۲۵

دین و آیین چه کسی بهتر است از آن کس که خود را تسلیم خدا کند، و نیکوکار باشد، و پیرو آیین خالص و پاکِ ابراهیم گردد؟ و خدا ابراهیم را به دوستیِ خود، انتخاب کرد.

وَلِلَّهِ مَا فِى ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَمَا فِى ٱلْأَرْضِ ۚ وَکَانَ ٱللَّهُ بِکُلِّ شَىْءٍۢ مُّحِیطًۭا ۱۲۶

آنچه در آسمانها و زمین است، از آن خداست؛ و خداوند به هر چیزی احاطه دارد.

وَیَسْتَفْتُونَکَ فِى ٱلنِّسَآءِ ۖ قُلِ ٱللَّهُ یُفْتِیکُمْ فِیهِنَّ وَمَا یُتْلَىٰ عَلَیْکُمْ فِى ٱلْکِتَٰبِ فِى یَتَٰمَى ٱلنِّسَآءِ ٱلَّٰتِى لَا تُؤْتُونَهُنَّ مَا کُتِبَ لَهُنَّ وَتَرْغَبُونَ أَن تَنکِحُوهُنَّ وَٱلْمُسْتَضْعَفِینَ مِنَ ٱلْوِلْدَٰنِ وَأَن تَقُومُوا۟ لِلْیَتَٰمَىٰ بِٱلْقِسْطِ ۚ وَمَا تَفْعَلُوا۟ مِنْ خَیْرٍۢ فَإِنَّ ٱللَّهَ کَانَ بِهِۦ عَلِیمًۭا ۱۲۷

از تو درباره حکم زنان سؤال می‌کنند؛ بگو: «خداوند درباره آنان به شما پاسخ می دهد: آنچه در قرآن درباره زنان یتیمی که حقوقشان را به آنها نمی‌دهید، و می‌خواهید با آنها ازدواج کنید، و نیز آنچه درباره کودکان صغیر و ناتوان برای شما بیان شده است، (قسمتی از سفارشهای خداوند در این زمینه می‌باشد؛ و نیز به شما سفارش می‌کند که) با یتیمان به عدالت رفتار کنید! و آنچه از نیکیها انجام می‌دهید؛ خداوند از آن آگاه است (و به شما پاداش شایسته می‌دهد).

وَإِنِ ٱمْرَأَهٌ خَافَتْ مِنۢ بَعْلِهَا نُشُوزًا أَوْ إِعْرَاضًۭا فَلَا جُنَاحَ عَلَیْهِمَآ أَن یُصْلِحَا بَیْنَهُمَا صُلْحًۭا ۚ وَٱلصُّلْحُ خَیْرٌۭ ۗ وَأُحْضِرَتِ ٱلْأَنفُسُ ٱلشُّحَّ ۚ وَإِن تُحْسِنُوا۟ وَتَتَّقُوا۟ فَإِنَّ ٱللَّهَ کَانَ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِیرًۭا ۱۲۸

و اگر زنی، از طغیان و سرکشی یا اعراضِ شوهرش، بیم داشته باشد، مانعی ندارد با هم صلح کنند (و زن یا مرد، از پاره‌ای از حقوق خود، بخاطر صلح، صرف نظر نماید.) و صلح، بهتر است؛ اگر چه مردم (طبق غریزه حبّ ذات، در این گونه موارد) بخل می‌ورزند. و اگر نیکی کنید و پرهیزگاری پیشه سازید (و بخاطر صلح، گذشت نمایید)، خداوند به آنچه انجام می‌دهید، آگاه است (و پاداش شایسته به شما خواهد داد).

وَلَن تَسْتَطِیعُوٓا۟ أَن تَعْدِلُوا۟ بَیْنَ ٱلنِّسَآءِ وَلَوْ حَرَصْتُمْ ۖ فَلَا تَمِیلُوا۟ کُلَّ ٱلْمَیْلِ فَتَذَرُوهَا کَٱلْمُعَلَّقَهِ ۚ وَإِن تُصْلِحُوا۟ وَتَتَّقُوا۟ فَإِنَّ ٱللَّهَ کَانَ غَفُورًۭا رَّحِیمًۭا ۱۲۹

شما هرگز نمی‌توانید (از نظر محّبت قلبی) در میان زنان، عدالت برقرار کنید، هر چند کوشش نمایید! ولی تمایل خود را بکلّی متوجّه یک طرف نسازید که دیگری را بصورت زنی که شوهرش را از دست داده درآورید! و اگر راه صلاح و پرهیزگاری پیش گیرید، خداوند آمرزنده و مهربان است.

وَإِن یَتَفَرَّقَا یُغْنِ ٱللَّهُ کُلًّۭا مِّن سَعَتِهِۦ ۚ وَکَانَ ٱللَّهُ وَٰسِعًا حَکِیمًۭا ۱۳۰

(اما) اگر (راهی برای اصلاح در میان خود نیابند، و) از هم جدا شوند، خداوند هر کدام از آنها را با فضل و کرم خود، بی‌نیاز می‌کند؛ و خداوند، دارای فضل و کرم، و حکیم است.

وَلِلَّهِ مَا فِى ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَمَا فِى ٱلْأَرْضِ ۗ وَلَقَدْ وَصَّیْنَا ٱلَّذِینَ أُوتُوا۟ ٱلْکِتَٰبَ مِن قَبْلِکُمْ وَإِیَّاکُمْ أَنِ ٱتَّقُوا۟ ٱللَّهَ ۚ وَإِن تَکْفُرُوا۟ فَإِنَّ لِلَّهِ مَا فِى ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَمَا فِى ٱلْأَرْضِ ۚ وَکَانَ ٱللَّهُ غَنِیًّا حَمِیدًۭا ۱۳۱

آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است، از آن خداست. و ما به کسانی که پیش از شما، کتاب آسمانی به آنها داده شده بود، سفارش کردیم، (همچنین) به شما (نیز) سفارش می‌کنیم که از (نافرمانی) خدا بپرهیزید! و اگر کافر شوید، (به خدا زیانی نمی‌رسد؛ زیرا) برای خداست آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است، و خداوند، بی‌نیاز و ستوده است.

وَلِلَّهِ مَا فِى ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَمَا فِى ٱلْأَرْضِ ۚ وَکَفَىٰ بِٱللَّهِ وَکِیلًا ۱۳۲

برای خداست آنچه در آسمانها و زمین است؛ و کافی است که خدا، حافظ و نگاهبان آنها باشد.

إِن یَشَأْ یُذْهِبْکُمْ أَیُّهَا ٱلنَّاسُ وَیَأْتِ بِـَٔاخَرِینَ ۚ وَکَانَ ٱللَّهُ عَلَىٰ ذَٰلِکَ قَدِیرًۭا ۱۳۳

ای مردم! اگر او بخواهد، شما را از میان می‌برد و افراد دیگری را (به جای شما) می آورد، و خداوند، بر این کار تواناست.

مَّن کَانَ یُرِیدُ ثَوَابَ ٱلدُّنْیَا فَعِندَ ٱللَّهِ ثَوَابُ ٱلدُّنْیَا وَٱلْءَاخِرَهِ ۚ وَکَانَ ٱللَّهُ سَمِیعًۢا بَصِیرًۭا ۱۳۴

کسانی که پاداش دنیوی بخواهند، (و در قید نتایج معنوی و اخروی نباشند، در اشتباهند؛ زیرا) پاداش دنیا و آخرت نزد خداست؛ و خداوند، شنوا و بیناست.

۞ یَٰٓأَیُّهَا ٱلَّذِینَ ءَامَنُوا۟ کُونُوا۟ قَوَّٰمِینَ بِٱلْقِسْطِ شُهَدَآءَ لِلَّهِ وَلَوْ عَلَىٰٓ أَنفُسِکُمْ أَوِ ٱلْوَٰلِدَیْنِ وَٱلْأَقْرَبِینَ ۚ إِن یَکُنْ غَنِیًّا أَوْ فَقِیرًۭا فَٱللَّهُ أَوْلَىٰ بِهِمَا ۖ فَلَا تَتَّبِعُوا۟ ٱلْهَوَىٰٓ أَن تَعْدِلُوا۟ ۚ وَإِن تَلْوُۥٓا۟ أَوْ تُعْرِضُوا۟ فَإِنَّ ٱللَّهَ کَانَ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِیرًۭا ۱۳۵

ای کسانی که ایمان آورده‌اید! کاملاً قیام به عدالت کنید! برای خدا شهادت دهید، اگر چه (این گواهی) به زیان خود شما، یا پدر و مادر و نزدیکان شما بوده باشد! (چرا که) اگر آنها غنیّ یا فقیر باشند، خداوند سزاوارتر است که از آنان حمایت کند. بنابراین، از هوی و هوس پیروی نکنید؛ که از حق، منحرف خواهید شد! و اگر حق را تحریف کنید، و یا از اظهار آن، اعراض نمایید، خداوند به آنچه انجام می‌دهید، آگاه است.

یَٰٓأَیُّهَا ٱلَّذِینَ ءَامَنُوٓا۟ ءَامِنُوا۟ بِٱللَّهِ وَرَسُولِهِۦ وَٱلْکِتَٰبِ ٱلَّذِى نَزَّلَ عَلَىٰ رَسُولِهِۦ وَٱلْکِتَٰبِ ٱلَّذِىٓ أَنزَلَ مِن قَبْلُ ۚ وَمَن یَکْفُرْ بِٱللَّهِ وَمَلَٰٓئِکَتِهِۦ وَکُتُبِهِۦ وَرُسُلِهِۦ وَٱلْیَوْمِ ٱلْءَاخِرِ فَقَدْ ضَلَّ ضَلَٰلًۢا بَعِیدًا ۱۳۶

ای کسانی که ایمان آورده‌اید! به خدا و پیامبرش، و کتابی که بر او نازل کرده، و کتب (آسمانی) که پیش از این فرستاده است، ایمان (واقعی) بیاورید کسی که خدا و فرشتگان او و کتابها و پیامبرانش و روز واپسین را انکار کند، در گمراهی دور و درازی افتاده است.

 

إِنَّ ٱلَّذِینَ ءَامَنُوا۟ ثُمَّ کَفَرُوا۟ ثُمَّ ءَامَنُوا۟ ثُمَّ کَفَرُوا۟ ثُمَّ ٱزْدَادُوا۟ کُفْرًۭا لَّمْ یَکُنِ ٱللَّهُ لِیَغْفِرَ لَهُمْ وَلَا لِیَهْدِیَهُمْ سَبِیلًۢا ۱۳۷

کسانی که ایمان آوردند، سپس کافر شدند، باز هم ایمان آوردند، و دیگربار کافر شدند، سپس بر کفر خود افزودند، خدا هرگز آنها را نخواهد بخشید، و آنها را به راه (راست) هدایت نخواهد کرد.

بَشِّرِ ٱلْمُنَٰفِقِینَ بِأَنَّ لَهُمْ عَذَابًا أَلِیمًا ۱۳۸

به منافقان بشارت ده که مجازات دردناکی در انتظار آنهاست!

ٱلَّذِینَ یَتَّخِذُونَ ٱلْکَٰفِرِینَ أَوْلِیَآءَ مِن دُونِ ٱلْمُؤْمِنِینَ ۚ أَیَبْتَغُونَ عِندَهُمُ ٱلْعِزَّهَ فَإِنَّ ٱلْعِزَّهَ لِلَّهِ جَمِیعًۭا ۱۳۹

همانها که کافران را به جای مؤمنان، دوست خود انتخاب می‌کنند. آیا عزّت و آبرو نزد آنان می‌جویند؟ با اینکه همه عزّتها از آن خداست؟!

وَقَدْ نَزَّلَ عَلَیْکُمْ فِى ٱلْکِتَٰبِ أَنْ إِذَا سَمِعْتُمْ ءَایَٰتِ ٱللَّهِ یُکْفَرُ بِهَا وَیُسْتَهْزَأُ بِهَا فَلَا تَقْعُدُوا۟ مَعَهُمْ حَتَّىٰ یَخُوضُوا۟ فِى حَدِیثٍ غَیْرِهِۦٓ ۚ إِنَّکُمْ إِذًۭا مِّثْلُهُمْ ۗ إِنَّ ٱللَّهَ جَامِعُ ٱلْمُنَٰفِقِینَ وَٱلْکَٰفِرِینَ فِى جَهَنَّمَ جَمِیعًا ۱۴۰

و خداوند (این حکم را) در قرآن بر شما نازل کرده که هرگاه بشنوید افرادی آیات خدا را انکار و استهزا می‌کنند، با آنها ننشینید تا به سخن دیگری بپردازند! وگرنه، شما هم مثل آنان خواهید بود. خداوند، منافقان و کافران را همگی در دوزخ جمع می‌کند.

ٱلَّذِینَ یَتَرَبَّصُونَ بِکُمْ فَإِن کَانَ لَکُمْ فَتْحٌۭ مِّنَ ٱللَّهِ قَالُوٓا۟ أَلَمْ نَکُن مَّعَکُمْ وَإِن کَانَ لِلْکَٰفِرِینَ نَصِیبٌۭ قَالُوٓا۟ أَلَمْ نَسْتَحْوِذْ عَلَیْکُمْ وَنَمْنَعْکُم مِّنَ ٱلْمُؤْمِنِینَ ۚ فَٱللَّهُ یَحْکُمُ بَیْنَکُمْ یَوْمَ ٱلْقِیَٰمَهِ ۗ وَلَن یَجْعَلَ ٱللَّهُ لِلْکَٰفِرِینَ عَلَى ٱلْمُؤْمِنِینَ سَبِیلًا ۱۴۱

منافقان همانها هستند که پیوسته انتظار می‌کشند و مراقب شما هستند؛ اگر فتح و پیروزی نصیب شما گردد، می‌گویند: مگر ما با شما نبودیم؟ (پس ما نیز در افتخارات و غنایم شریکیم!) «و اگر بهره‌ای نصیب کافران گردد، به آنان می‌گویند: مگر ما شما را به مبارزه و عدم تسلیم در برابر مؤمنان، تشویق نمی‌کردیم؟ (پس با شما شریک خواهیم بود!)» خداوند در روز رستاخیز، میان شما داوری می‌کند؛ و خداوند هرگز کافران را بر مؤمنان تسلّطی نداده است.

إِنَّ ٱلْمُنَٰفِقِینَ یُخَٰدِعُونَ ٱللَّهَ وَهُوَ خَٰدِعُهُمْ وَإِذَا قَامُوٓا۟ إِلَى ٱلصَّلَوٰهِ قَامُوا۟ کُسَالَىٰ یُرَآءُونَ ٱلنَّاسَ وَلَا یَذْکُرُونَ ٱللَّهَ إِلَّا قَلِیلًۭا ۱۴۲

منافقان می‌خواهند خدا را فریب دهند؛ در حالی که او آنها را فریب می‌دهد؛ و هنگامی که به نماز برمی‌خیزند، با کسالت برمی‌خیزند؛ و در برابر مردم ریا می‌کنند؛ و خدا را جز اندکی یاد نمی‌نمایند!

مُّذَبْذَبِینَ بَیْنَ ذَٰلِکَ لَآ إِلَىٰ هَٰٓؤُلَآءِ وَلَآ إِلَىٰ هَٰٓؤُلَآءِ ۚ وَمَن یُضْلِلِ ٱللَّهُ فَلَن تَجِدَ لَهُۥ سَبِیلًۭا ۱۴۳

آنها افراد بی‌هدفی هستند که نه سوی اینها، و نه سوی آنهایند! (نه در صف مؤمنان قرار دارند، و نه در صف کافران!) و هر کس را خداوند گمراه کند، راهی برای او نخواهی یافت.

یَٰٓأَیُّهَا ٱلَّذِینَ ءَامَنُوا۟ لَا تَتَّخِذُوا۟ ٱلْکَٰفِرِینَ أَوْلِیَآءَ مِن دُونِ ٱلْمُؤْمِنِینَ ۚ أَتُرِیدُونَ أَن تَجْعَلُوا۟ لِلَّهِ عَلَیْکُمْ سُلْطَٰنًۭا مُّبِینًا ۱۴۴

ای کسانی که ایمان آورده‌اید! غیر از مؤمنان، کافران را ولّی و تکیه‌گاه خود قرار ندهید! آیا می‌خواهید (با این عمل،) دلیل آشکاری بر ضدّ خود در پیشگاه خدا قرار دهید؟!

إِنَّ ٱلْمُنَٰفِقِینَ فِى ٱلدَّرْکِ ٱلْأَسْفَلِ مِنَ ٱلنَّارِ وَلَن تَجِدَ لَهُمْ نَصِیرًا ۱۴۵

منافقان در پایین‌ترین درکات دوزخ قرار دارند؛ و هرگز یاوری برای آنها نخواهی یافت! (بنابر این، از طرح دوستی با دشمنان خدا، که نشانه نفاق است، بپرهیزید!)

إِلَّا ٱلَّذِینَ تَابُوا۟ وَأَصْلَحُوا۟ وَٱعْتَصَمُوا۟ بِٱللَّهِ وَأَخْلَصُوا۟ دِینَهُمْ لِلَّهِ فَأُو۟لَٰٓئِکَ مَعَ ٱلْمُؤْمِنِینَ ۖ وَسَوْفَ یُؤْتِ ٱللَّهُ ٱلْمُؤْمِنِینَ أَجْرًا عَظِیمًۭا ۱۴۶

مگر آنها که توبه کنند، و جبران و اصلاح نمایند، به (دامن لطف) خدا، چنگ زنند، و دین خود را برای خدا خالص کنند؛ آنها با مؤمنان خواهند بود؛ و خداوند به افراد باایمان، پاداش عظیمی خواهد داد.

مَّا یَفْعَلُ ٱللَّهُ بِعَذَابِکُمْ إِن شَکَرْتُمْ وَءَامَنتُمْ ۚ وَکَانَ ٱللَّهُ شَاکِرًا عَلِیمًۭا ۱۴۷

خدا چه نیازی به مجازات شما دارد اگر شکرگزاری کنید و ایمان آورید؟ خدا شکرگزار و آگاه است. (اعمال و نیّات شما را می‌داند، و به اعمال نیک، پاداش نیک می دهد.)

۞ لَّا یُحِبُّ ٱللَّهُ ٱلْجَهْرَ بِٱلسُّوٓءِ مِنَ ٱلْقَوْلِ إِلَّا مَن ظُلِمَ ۚ وَکَانَ ٱللَّهُ سَمِیعًا عَلِیمًا ۱۴۸

خداوند دوست ندارد کسی با سخنان خود، بدیها (ی دیگران) را اظهار کند؛ مگر آن کس که مورد ستم واقع شده باشد. خداوند، شنوا و داناست.

إِن تُبْدُوا۟ خَیْرًا أَوْ تُخْفُوهُ أَوْ تَعْفُوا۟ عَن سُوٓءٍۢ فَإِنَّ ٱللَّهَ کَانَ عَفُوًّۭا قَدِیرًا ۱۴۹

اگر نیکیها را آشکار یا مخفی سازید، و از بدیها گذشت نمایید، خداوند بخشنده و تواناست (و با اینکه قادر بر انتقام است، عفو و گذشت می‌کند).

إِنَّ ٱلَّذِینَ یَکْفُرُونَ بِٱللَّهِ وَرُسُلِهِۦ وَیُرِیدُونَ أَن یُفَرِّقُوا۟ بَیْنَ ٱللَّهِ وَرُسُلِهِۦ وَیَقُولُونَ نُؤْمِنُ بِبَعْضٍۢ وَنَکْفُرُ بِبَعْضٍۢ وَیُرِیدُونَ أَن یَتَّخِذُوا۟ بَیْنَ ذَٰلِکَ سَبِیلًا ۱۵۰

کسانی که خدا و پیامبرانِ او را انکار می‌کنند، و می‌خواهند میان خدا و پیامبرانش تبعیض قائل شوند، و می‌گویند: «به بعضی ایمان می‌آوریم، و بعضی را انکار می کنیم» و می‌خواهند در میان این دو، راهی برای خود انتخاب کنند…

أُو۟لَٰٓئِکَ هُمُ ٱلْکَٰفِرُونَ حَقًّۭا ۚ وَأَعْتَدْنَا لِلْکَٰفِرِینَ عَذَابًۭا مُّهِینًۭا ۱۵۱

آنها کافران حقیقی‌اند؛ و برای کافران، مجازات خوارکننده‌ای فراهم ساخته‌ایم.

وَٱلَّذِینَ ءَامَنُوا۟ بِٱللَّهِ وَرُسُلِهِۦ وَلَمْ یُفَرِّقُوا۟ بَیْنَ أَحَدٍۢ مِّنْهُمْ أُو۟لَٰٓئِکَ سَوْفَ یُؤْتِیهِمْ أُجُورَهُمْ ۗ وَکَانَ ٱللَّهُ غَفُورًۭا رَّحِیمًۭا ۱۵۲

(ولی) کسانی که به خدا و رسولان او ایمان آورده، و میان احدی از آنها فرق نمی‌گذارند، پاداششان را خواهد داد؛ خداوند، آمرزنده و مهربان است.

یَسْـَٔلُکَ أَهْلُ ٱلْکِتَٰبِ أَن تُنَزِّلَ عَلَیْهِمْ کِتَٰبًۭا مِّنَ ٱلسَّمَآءِ ۚ فَقَدْ سَأَلُوا۟ مُوسَىٰٓ أَکْبَرَ مِن ذَٰلِکَ فَقَالُوٓا۟ أَرِنَا ٱللَّهَ جَهْرَهًۭ فَأَخَذَتْهُمُ ٱلصَّٰعِقَهُ بِظُلْمِهِمْ ۚ ثُمَّ ٱتَّخَذُوا۟ ٱلْعِجْلَ مِنۢ بَعْدِ مَا جَآءَتْهُمُ ٱلْبَیِّنَٰتُ فَعَفَوْنَا عَن ذَٰلِکَ ۚ وَءَاتَیْنَا مُوسَىٰ سُلْطَٰنًۭا مُّبِینًۭا ۱۵۳

اهل کتاب از تو می‌خواهند کتابی از آسمان (یکجا) بر آنها نازل کنی؛ (در حالی که این یک بهانه است؛) آنها از موسی، بزرگتر از این را خواستند، و گفتند: «خدا را آشکارا به ما نشان ده!» و بخاطر این ظلم و ستم، صاعقه آنها را فرا گرفت. سپس گوساله (سامری) را، پس از آن همه دلایل روشن که برای آنها آمد، (به خدایی) انتخاب کردند، ولی ما از آن درگذشتیم (و عفو کردیم) و به موسی، برهان آشکاری دادیم.

وَرَفَعْنَا فَوْقَهُمُ ٱلطُّورَ بِمِیثَٰقِهِمْ وَقُلْنَا لَهُمُ ٱدْخُلُوا۟ ٱلْبَابَ سُجَّدًۭا وَقُلْنَا لَهُمْ لَا تَعْدُوا۟ فِى ٱلسَّبْتِ وَأَخَذْنَا مِنْهُم مِّیثَٰقًا غَلِیظًۭا ۱۵۴

و کوه طور را بر فراز آنها برافراشتیم؛ و در همان حال از آنها پیمان گرفتیم، و به آنها گفتیم: «(برای توبه،) از در (بیت المقدس) با خضوع درآیید!» و (نیز) گفتیم: «روز شنبه تعدّی نکنید (و دست از کار بکشید!)» و از آنان (در برابر همه اینها،) پیمان محکمی گرفتیم.

 

فَبِمَا نَقْضِهِم مِّیثَٰقَهُمْ وَکُفْرِهِم بِـَٔایَٰتِ ٱللَّهِ وَقَتْلِهِمُ ٱلْأَنۢبِیَآءَ بِغَیْرِ حَقٍّۢ وَقَوْلِهِمْ قُلُوبُنَا غُلْفٌۢ ۚ بَلْ طَبَعَ ٱللَّهُ عَلَیْهَا بِکُفْرِهِمْ فَلَا یُؤْمِنُونَ إِلَّا قَلِیلًۭا ۱۵۵

(ولی) بخاطر پیمان‌شکنی آنها، و انکار آیات خدا، و کشتن پیامبران بناحق، و بخاطر اینکه (از روی استهزا) می‌گفتند: «بر دلهای ما، پرده افکنده (شده و سخنان پیامبر را درک نمی‌کنیم!» رانده درگاه خدا شدند.) آری، خداوند بعلّت کفرشان، بر دلهای آنها مهر زده؛ که جز عده کمی (که راه حق می‌پویند و لجاج ندارند،) ایمان نمی‌آورند.

وَبِکُفْرِهِمْ وَقَوْلِهِمْ عَلَىٰ مَرْیَمَ بُهْتَٰنًا عَظِیمًۭا ۱۵۶

و (نیز) بخاطر کفرشان، و تهمت بزرگی که بر مریم زدند.

وَقَوْلِهِمْ إِنَّا قَتَلْنَا ٱلْمَسِیحَ عِیسَى ٱبْنَ مَرْیَمَ رَسُولَ ٱللَّهِ وَمَا قَتَلُوهُ وَمَا صَلَبُوهُ وَلَٰکِن شُبِّهَ لَهُمْ ۚ وَإِنَّ ٱلَّذِینَ ٱخْتَلَفُوا۟ فِیهِ لَفِى شَکٍّۢ مِّنْهُ ۚ مَا لَهُم بِهِۦ مِنْ عِلْمٍ إِلَّا ٱتِّبَاعَ ٱلظَّنِّ ۚ وَمَا قَتَلُوهُ یَقِینًۢا ۱۵۷

و گفتارشان که: «ما، مسیح عیسی بن مریم، پیامبر خدا را کشتیم!» در حالی که نه او را کشتند، و نه بر دار آویختند؛ لکن امر بر آنها مشتبه شد. و کسانی که در مورد (قتل) او اختلاف کردند، از آن در شک هستند و علم به آن ندارند و تنها از گمان پیروی می‌کنند؛ و قطعاً او را نکشتند!

بَل رَّفَعَهُ ٱللَّهُ إِلَیْهِ ۚ وَکَانَ ٱللَّهُ عَزِیزًا حَکِیمًۭا ۱۵۸

بلکه خدا او را به سوی خود، بالا برد. و خداوند، توانا و حکیم است.

وَإِن مِّنْ أَهْلِ ٱلْکِتَٰبِ إِلَّا لَیُؤْمِنَنَّ بِهِۦ قَبْلَ مَوْتِهِۦ ۖ وَیَوْمَ ٱلْقِیَٰمَهِ یَکُونُ عَلَیْهِمْ شَهِیدًۭا ۱۵۹

و هیچ یک از اهل کتاب نیست مگر اینکه پیش از مرگش به او [= حضرت مسیح‌] ایمان می‌آورد؛ و روز قیامت، بر آنها گواه خواهد بود.

فَبِظُلْمٍۢ مِّنَ ٱلَّذِینَ هَادُوا۟ حَرَّمْنَا عَلَیْهِمْ طَیِّبَٰتٍ أُحِلَّتْ لَهُمْ وَبِصَدِّهِمْ عَن سَبِیلِ ٱللَّهِ کَثِیرًۭا ۱۶۰

بخاطر ظلمی که از یهود صادر شد، و (نیز) بخاطر جلوگیری بسیار آنها از راه خدا، بخشی از چیزهای پاکیزه را که بر آنها حلال بود، حرام کردیم.

وَأَخْذِهِمُ ٱلرِّبَوٰا۟ وَقَدْ نُهُوا۟ عَنْهُ وَأَکْلِهِمْ أَمْوَٰلَ ٱلنَّاسِ بِٱلْبَٰطِلِ ۚ وَأَعْتَدْنَا لِلْکَٰفِرِینَ مِنْهُمْ عَذَابًا أَلِیمًۭا ۱۶۱

و (همچنین) بخاطر ربا گرفتن، در حالی که از آن نهی شده بودند؛ و خوردن اموال مردم بباطل؛ و برای کافران آنها، عذاب دردناکی آماده کرده‌ایم.

لَّٰکِنِ ٱلرَّٰسِخُونَ فِى ٱلْعِلْمِ مِنْهُمْ وَٱلْمُؤْمِنُونَ یُؤْمِنُونَ بِمَآ أُنزِلَ إِلَیْکَ وَمَآ أُنزِلَ مِن قَبْلِکَ ۚ وَٱلْمُقِیمِینَ ٱلصَّلَوٰهَ ۚ وَٱلْمُؤْتُونَ ٱلزَّکَوٰهَ وَٱلْمُؤْمِنُونَ بِٱللَّهِ وَٱلْیَوْمِ ٱلْءَاخِرِ أُو۟لَٰٓئِکَ سَنُؤْتِیهِمْ أَجْرًا عَظِیمًا ۱۶۲

ولی راسخانِ در علم از آنها، و مؤمنان (از امّت اسلام،) به تمام آنچه بر تو نازل شده، و آنچه پیش از تو نازل گردیده، ایمان می‌آورند. (همچنین) نمازگزاران و زکات‌دهندگان و ایمان‌آورندگان به خدا و روز قیامت، بزودی به همه آنان پاداش عظیمی خواهیم داد.

۞ إِنَّآ أَوْحَیْنَآ إِلَیْکَ کَمَآ أَوْحَیْنَآ إِلَىٰ نُوحٍۢ وَٱلنَّبِیِّۦنَ مِنۢ بَعْدِهِۦ ۚ وَأَوْحَیْنَآ إِلَىٰٓ إِبْرَٰهِیمَ وَإِسْمَٰعِیلَ وَإِسْحَٰقَ وَیَعْقُوبَ وَٱلْأَسْبَاطِ وَعِیسَىٰ وَأَیُّوبَ وَیُونُسَ وَهَٰرُونَ وَسُلَیْمَٰنَ ۚ وَءَاتَیْنَا دَاوُۥدَ زَبُورًۭا ۱۶۳

ما به تو وحی فرستادیم؛ همان گونه که به نوح و پیامبران بعد از او وحی فرستادیم؛ و (نیز) به ابراهیم و اسماعیل و اسحاق و یعقوب و اسباط [= بنی اسرائیل‌] و عیسی و ایّوب و یونس و هارون و سلیمان وحی نمودیم؛ و به داوود زبور دادیم.

وَرُسُلًۭا قَدْ قَصَصْنَٰهُمْ عَلَیْکَ مِن قَبْلُ وَرُسُلًۭا لَّمْ نَقْصُصْهُمْ عَلَیْکَ ۚ وَکَلَّمَ ٱللَّهُ مُوسَىٰ تَکْلِیمًۭا ۱۶۴

و پیامبرانی که سرگذشت آنها را پیش از این، برای تو باز گفته‌ایم؛ و پیامبرانی که سرگذشت آنها را بیان نکرده‌ایم؛ و خداوند با موسی سخن گفت.

رُّسُلًۭا مُّبَشِّرِینَ وَمُنذِرِینَ لِئَلَّا یَکُونَ لِلنَّاسِ عَلَى ٱللَّهِ حُجَّهٌۢ بَعْدَ ٱلرُّسُلِ ۚ وَکَانَ ٱللَّهُ عَزِیزًا حَکِیمًۭا ۱۶۵

پیامبرانی که بشارت‌دهنده و بیم‌دهنده بودند، تا بعد از این پیامبران، حجتی برای مردم بر خدا باقی نماند، (و بر همه اتمام حجت شود؛) و خداوند، توانا و حکیم است.

لَّٰکِنِ ٱللَّهُ یَشْهَدُ بِمَآ أَنزَلَ إِلَیْکَ ۖ أَنزَلَهُۥ بِعِلْمِهِۦ ۖ وَٱلْمَلَٰٓئِکَهُ یَشْهَدُونَ ۚ وَکَفَىٰ بِٱللَّهِ شَهِیدًا ۱۶۶

ولی خداوند گواهی می‌دهد به آنچه بر تو نازل کرده؛ که از روی علمش نازل کرده است، و فرشتگان (نیز) گواهی می‌دهند؛ هر چند گواهی خدا کافی است.

إِنَّ ٱلَّذِینَ کَفَرُوا۟ وَصَدُّوا۟ عَن سَبِیلِ ٱللَّهِ قَدْ ضَلُّوا۟ ضَلَٰلًۢا بَعِیدًا ۱۶۷

کسانی که کافر شدند، و (مردم را) از راه خدا بازداشتند، در گمراهی دوری گرفتار شده‌اند.

إِنَّ ٱلَّذِینَ کَفَرُوا۟ وَظَلَمُوا۟ لَمْ یَکُنِ ٱللَّهُ لِیَغْفِرَ لَهُمْ وَلَا لِیَهْدِیَهُمْ طَرِیقًا ۱۶۸

کسانی که کافر شدند، و (به خود و دیگران) ستم کردند، هرگز خدا آنها را نخواهد بخشید، و آنان را به هیچ راهی هدایت نخواهد کرد،

إِلَّا طَرِیقَ جَهَنَّمَ خَٰلِدِینَ فِیهَآ أَبَدًۭا ۚ وَکَانَ ذَٰلِکَ عَلَى ٱللَّهِ یَسِیرًۭا ۱۶۹

مگر به راه دوزخ! که جاودانه در آن خواهند ماند؛ و این کار برای خدا آسان است!

یَٰٓأَیُّهَا ٱلنَّاسُ قَدْ جَآءَکُمُ ٱلرَّسُولُ بِٱلْحَقِّ مِن رَّبِّکُمْ فَـَٔامِنُوا۟ خَیْرًۭا لَّکُمْ ۚ وَإِن تَکْفُرُوا۟ فَإِنَّ لِلَّهِ مَا فِى ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلْأَرْضِ ۚ وَکَانَ ٱللَّهُ عَلِیمًا حَکِیمًۭا ۱۷۰

ای مردم! پیامبر (ی که انتظارش را می‌کشیدید،) حق را از جانب پروردگارتان آورد؛ به او ایمان بیاورید که برای شما بهتر است! و اگر کافر شوید، (به خدا زیانی نمی رسد، زیرا) آنچه در آسمانها و زمین است از آن خداست، و خداوند، دانا و حکیم است.

یَٰٓأَهْلَ ٱلْکِتَٰبِ لَا تَغْلُوا۟ فِى دِینِکُمْ وَلَا تَقُولُوا۟ عَلَى ٱللَّهِ إِلَّا ٱلْحَقَّ ۚ إِنَّمَا ٱلْمَسِیحُ عِیسَى ٱبْنُ مَرْیَمَ رَسُولُ ٱللَّهِ وَکَلِمَتُهُۥٓ أَلْقَىٰهَآ إِلَىٰ مَرْیَمَ وَرُوحٌۭ مِّنْهُ ۖ فَـَٔامِنُوا۟ بِٱللَّهِ وَرُسُلِهِۦ ۖ وَلَا تَقُولُوا۟ ثَلَٰثَهٌ ۚ ٱنتَهُوا۟ خَیْرًۭا لَّکُمْ ۚ إِنَّمَا ٱللَّهُ إِلَٰهٌۭ وَٰحِدٌۭ ۖ سُبْحَٰنَهُۥٓ أَن یَکُونَ لَهُۥ وَلَدٌۭ ۘ لَّهُۥ مَا فِى ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَمَا فِى ٱلْأَرْضِ ۗ وَکَفَىٰ بِٱللَّهِ وَکِیلًۭا ۱۷۱

ای اهل کتاب! در دین خود، غلوّ (و زیاده روی) نکنید! و در باره خدا، غیر از حق نگویید! مسیح عیسی بن مریم فقط فرستاده خدا، و کلمه (و مخلوق) اوست، که او را به مریم القا نمود؛ و روحی (شایسته) از طرف او بود. بنابر این، به خدا و پیامبران او، ایمان بیاورید! و نگویید: «(خداوند) سه‌گانه است!» (از این سخن) خودداری کنید که برای شما بهتر است! خدا، تنها معبود یگانه است؛ او منزه است که فرزندی داشته باشد؛ (بلکه) از آن اوست آنچه در آسمانها و در زمین است؛ و برای تدبیر و سرپرستی آنها، خداوند کافی است.

لَّن یَسْتَنکِفَ ٱلْمَسِیحُ أَن یَکُونَ عَبْدًۭا لِّلَّهِ وَلَا ٱلْمَلَٰٓئِکَهُ ٱلْمُقَرَّبُونَ ۚ وَمَن یَسْتَنکِفْ عَنْ عِبَادَتِهِۦ وَیَسْتَکْبِرْ فَسَیَحْشُرُهُمْ إِلَیْهِ جَمِیعًۭا ۱۷۲

هرگز مسیح از این ابا نداشت که بنده خدا باشد؛ و نه فرشتگان مقرّب او (از این ابا دارند). و آنها که از عبودیّت و بندگی او، روی برتابند و تکبّر کنند، بزودی همه آنها را (در قیامت) نزد خود جمع خواهد کرد.

فَأَمَّا ٱلَّذِینَ ءَامَنُوا۟ وَعَمِلُوا۟ ٱلصَّٰلِحَٰتِ فَیُوَفِّیهِمْ أُجُورَهُمْ وَیَزِیدُهُم مِّن فَضْلِهِۦ ۖ وَأَمَّا ٱلَّذِینَ ٱسْتَنکَفُوا۟ وَٱسْتَکْبَرُوا۟ فَیُعَذِّبُهُمْ عَذَابًا أَلِیمًۭا وَلَا یَجِدُونَ لَهُم مِّن دُونِ ٱللَّهِ وَلِیًّۭا وَلَا نَصِیرًۭا ۱۷۳

امّا آنها که ایمان آوردند و اعمال صالح انجام دادند، پاداششان را بطور کامل خواهد داد؛ و از فضل و بخشش خود، بر آنها خواهد افزود. و آنها را که ابا کردند و تکبّر ورزیدند، مجازات دردناکی خواهد کرد؛ و برای خود، غیر از خدا، سرپرست و یاوری نخواهند یافت.

یَٰٓأَیُّهَا ٱلنَّاسُ قَدْ جَآءَکُم بُرْهَٰنٌۭ مِّن رَّبِّکُمْ وَأَنزَلْنَآ إِلَیْکُمْ نُورًۭا مُّبِینًۭا ۱۷۴

ای مردم! دلیل روشن از طرف پروردگارتان برای شما آمد؛ و نور آشکاری به سوی شما نازل کردیم.

فَأَمَّا ٱلَّذِینَ ءَامَنُوا۟ بِٱللَّهِ وَٱعْتَصَمُوا۟ بِهِۦ فَسَیُدْخِلُهُمْ فِى رَحْمَهٍۢ مِّنْهُ وَفَضْلٍۢ وَیَهْدِیهِمْ إِلَیْهِ صِرَٰطًۭا مُّسْتَقِیمًۭا ۱۷۵

امّا آنها که به خدا ایمان آوردند و به (آن کتاب آسمانی) چنگ زدند، بزودی همه را در رحمت و فضل خود، وارد خواهد ساخت؛ و در راه راستی، به سوی خودش هدایت می‌کند.

یَسْتَفْتُونَکَ قُلِ ٱللَّهُ یُفْتِیکُمْ فِى ٱلْکَلَٰلَهِ ۚ إِنِ ٱمْرُؤٌا۟ هَلَکَ لَیْسَ لَهُۥ وَلَدٌۭ وَلَهُۥٓ أُخْتٌۭ فَلَهَا نِصْفُ مَا تَرَکَ ۚ وَهُوَ یَرِثُهَآ إِن لَّمْ یَکُن لَّهَا وَلَدٌۭ ۚ فَإِن کَانَتَا ٱثْنَتَیْنِ فَلَهُمَا ٱلثُّلُثَانِ مِمَّا تَرَکَ ۚ وَإِن کَانُوٓا۟ إِخْوَهًۭ رِّجَالًۭا وَنِسَآءًۭ فَلِلذَّکَرِ مِثْلُ حَظِّ ٱلْأُنثَیَیْنِ ۗ یُبَیِّنُ ٱللَّهُ لَکُمْ أَن تَضِلُّوا۟ ۗ وَٱللَّهُ بِکُلِّ شَىْءٍ عَلِیمٌۢ ۱۷۶

از تو (در باره ارث خواهران و برادران) سؤال می‌کنند، بگو: «خداوند، حکم کلاله (خواهر و برادر) را برای شما بیان می‌کند: اگر مردی از دنیا برود، که فرزند نداشته باشد، و برای او خواهری باشد، نصف اموالی را که به جا گذاشته، از او (ارث) می‌برد؛ و (اگر خواهری از دنیا برود، وارث او یک برادر باشد،) او تمام مال را از آن خواهر به ارث می‌برد، در صورتی که (میّت) فرزند نداشته باشد؛ و اگر دو خواهر (از او) باقی باشند دو سوم اموال را می‌برند؛ و اگر برادران و خواهران با هم باشند، (تمام اموال را میان خود تقسیم می‌کنند؛ و) برای هر مذکّر، دو برابر سهم مؤنّث است. خداوند (احکام خود را) برای شما بیان می‌کند تا گمراه نشوید؛ و خداوند به همه چیز داناست.»

همچنین بخوانید: تندخوانی سوره یس صوتی

سوره نساء صوتی


سوره نسا صوتی


خواص سوره نسا برای ازدواج

درباره خواص سوره نسا برای ازدواج به کسانی که گمان می کنند به علت سحر و جادو ازدواج آنها به تاخیر افتاده است، توصیه شده است که به منظور بی تاثیر کردن سحر آیه 100 از سوره نساء را با بر کاغذ یا ظرفی بنویسید و آن را با آب بشویید و 7 روز صبح، قبل از آنکه چیزی بخورید یا بیاشامید، آن را بنوشید.


خواص سوره نسا برای آشتی

خواص سوره نسا برای آشتی و سازگاری بین زوجین نیز توصیه شده است. به این ترتیب که هر که هشت مرتبه سوره نساء را برای آشتی زوجی بخواند، صلح بین آنها ایجاد می شود. همچنین اگر مردی سوره نساء را برای همسر خود بخواند، خداوند آن زن را از خطرات حفظ کند و از مردم نامحرم دور نگه دارد.


خواص سوره نسا برای بازگشت معشوق

برای کسب بهره از خواص سوره نسا برای بازگشت معشوق ابتدا وضو گرفته و نیت کنید. سپس سوره نسا را با خلوص نیت بخوانید و سپس هفت مرتبه صلوات بفرستید.


خواص سوره نسا برای رفع کدورت

خواص سوره نسا برای رفع کدورت بین زن و شوهر به این ترتیب است که هفت مرتبه صلوات بفرستید و سپس سوره نساء را بخوانید و در پایان هم هفت مرتبه ذکر صلوات بفرستید تا کدورت رفع شده و آشتی برقرار گردد.

همچنین بخوانید: خواص سوره طلاق برای جلب محبت، جدایی و آشتی

خواص سوره نسا برای جلوگیری از طلاق

درباره خواص سوره نسا برای جلوگیری از طلاق امام صادق (ع) می فرمایند: اگر فرد با ایمانی سوره نساء را با نیت خالص و ایمان به قدرت خدا و به منظور بهبود رابطه بین زن و شوهر بخواند، نتیجه حاصل می شود و آن زن و شوهر با هم مهربان خواهند شد.


طریقه ختم سوره نسا

یک طریقه ختم سوره نسا برای برای رفع کدورت به این ترتیب است که روز پنجشنبه پس از نماز صبح یک مرتبه صلوات بفرستید و بعد از آن سوره نسا را بخوانید و در پایان هم یازده مرتبه صلوات بفرستید و بعد از آن دعای زیر را یازده مرتبه بخوانید تا مهر شما بر دل همسر بنشیند:

بسم الله الر حمن الرحیم وَالضُّحَى وَاللَّیْلِ إِذَا سَجَى مَا وَدَّعَکَ رَبُّکَ وَمَا قَلَى وَلَلْآخِرَهُ خَیْرٌ لَّکَ مِنَ الْأُولَى وَلَسَوْفَ یُعْطِیکَ رَبُّکَ فَتَرْضَى أَلَمْ یَجِدْکَ یَتِیمًا فَآوَى وَوَجَدَکَ ضَالًّا َهَدَى وَوَجَدَکَ عَائِلًا فَأَغْنَى فَأَمَّا الْیَتِیمَ فَلَا تَقْهَرْ العجل العجل العجل الساعه الساعه الساعه الوحا الوحا الوحا فلان بن فلان علی حب فلانه بنت فلانه

به فلان بن فلان نام فرد و والد او را بنویسید.


سخن آخر

امیدواریم این مطلب با عنوان متن و خواص سوره نساء مورد پسند شما واقع شده باشد و بتوانید از برکات معنوی ختم سوره نساء در زندگی بهره مند شوید.