سخنان امام جواد (ع)

گزیده جملات امام محمد تقی علیه السلام

محمد بن علی بن موسی معروف به جواد (بخشنده) و تقی (پرهیزگار) نهمین امام شیعیان دوازده امامی بعد از پدرش علی بن موسی الرضا و قبل از پسرش هادی می‌باشد. از او گاهی با عنوان ابوجعفر هم یاد می‌کنند.

ایرانی‌ها او را به اسم امام محمد تقی یا امام جواد می‌خوانند. محمد تقی در سال ۱۹۵ هجری در مدینه به دنیا آمدو در دوران کودکی پدرش از دنیا رفت.

پس از مرگ پدر، مأمون او را به بغداد فرا خواند دخترش را به ازدواج او درآورد. بعدها جواد اجازه پیدا کرد به مدینه برگردد، جایی که زندگی اش را وقف تدریس کرد.

بعد از مرگ مأمون، جواد دوباره به بغداد فراخوانده شد و بنا به روایات شیعی، به تحریک خلیفه جدید، معتصم و بدست همسرش مسموم شد. جواد با ۲۵ سال عمر، کوتاهترین دوران زندگی را در بین ائمه شیعیان دوازده امامی به خود اختصاص می‌دهد.[به نقل از ویکی پدیا]

امام محمد تقی جواد الائمه – علیه السلام – فرمود: مؤمن در هر حال نیازمند به سه خصلت است: توفیق از طرف خداوند متعال، واعظی از درون خود، قبول و پذیرش نصیحت كسی كه او را نصیحت نماید.
«بحارالأنوار، ج 72، ص 65، ح 3»

امام جواد – علیه السلام – فرمود: ملاقات و دیدار با دوستان و برادران – خوب -، موجب صفای دل و نورانیّت آن می گردد و سبب شكوفائی عقل و درایت خواهد گشت، گرچه در مدّت زمانی كوتاه انجام پذیرد.
«امالی شیخ مفید، ص 328، ح 13»

گلچین سخنان امام جواد (ع)

امام جواد – علیه السلام – فرمود: سرزنش كردن دیگران بدون علّت و دلیل سبب ناراحتی و خشم خواهد گشت، در حالی كه رضایت آنان نیز كسب نخواهد كرد
«بحارالأنوار، ج 71، ص 181»

سخنان امام محمدتقی(ع)

امام جواد – علیه السلام – فرمود: هركس به شخصی سخنران علاقمند و متمایل باشد، بنده اوست، پس چنانچه سخنور برای خدا و از ـ احكام و معارف ـ خدا سخن بگوید، بنده خداست، و اگر از زبان شیطان ـ و هوی و هوس و مادیات ـ سخن بگوید، بنده شیطان خواهد بود.
«مستدرك الوسائل، ج 17، ص 308، ح 5»

گزیده سخنان امام جواد(ع)

امام جواد – علیه السلام – فرمود: كسی كه طالب رضایت خداوند متعال باشد، دشمنی ستمگران، او را زیان و ضرر نمی رساند
«بحارالأنوار، ج 75، ص 380، ح 42»

امام محمدتقی(ع)

امام جواد (عليه‏السلام) فرمودند:
بدان كه از ديد خداوند پنهان نيستى ، پس بنگر چگونه‏اى .
[ تحف العقول ، ص 455]

امام جواد (عليه‏السلام) فرمودند:
در ظاهر ، دوست خدا و در باطن ، دشمن خدا مباش .
[ بحار الأنوار ، ج 75 ، ص 365]