عید نوروز به کجا رفتیم؟
تعطیلات عید نوروز و مسافرت و خوشگذرانی خیلی کم پیش می اید که یک خانواده عید نوروز به مسافرت نرود
اکثر مردم در عید نوروز به مسافرت میروند و خوش میگذرانند.
همچنین اکثر مردم برای مسافرت شمال کشور را انتخاب میکنند
زیرا دارای طبیعت و منظره ی بی نظیری است و هوای بسیار پاک و شادابی دارد.
ما هم نیز تعطیلات عید نوروز را به شمال رفتیم تا از این طبیعت زیبا و این نعمت های زیبا و طبیعی خداوند بهره ببریم.
بیشتر وقت مسافرت خود را در طبیعت و لا به لای جنگل ها گذراندیم.
خوشگذرانی و تفریح پایه ی اول هر مسافرتی است
و همچنین نیز وقت زیادی را در سر سبز ترین شهر ایران یعنی گیلان گذراندیم.
که پر است از مکان های معرکه و زیبا در خودش و در روستا های اطرافش
مکان های دیدنی همچون ابشار ها و قلعه های قدیمی و جنگل های بیشمار در گیلان فراوان بود
نشستن و غذا درست کردن زیر سایه درختان و درجنگلی سر سبز خیلی حس تازگی و شادابی به ادم میدهد,
و حتی برای یک بار هم که شده این چیز هارا باید تجربه کرد.
همچنین بخوانید: اس ام اس نوروز 1400
انشا درباره تاریخچه عید نوروز
عید نوروز این رسم دیرپای كهن در ایران هر ساله با آغاز بهار، حال و هوای خاص به زندگی مردم می دهد. یكی از زیبایی های آیین سال نو در كشور، تنوع برگزاری سنت هایی است كه در هر گوشه این مرز و بوم شمایل خاص خود را دارد.
نوروز یكی از زیباترین آیین های ایران زمین به شمار می رود كه در بردارنده رسم و رسوم های فراوانی است كه هر كدام از آنها می توان یاری بخش جامعه از نظر یگانگی، استمرار انسجام جمعی و افزایش سرمایه اجتماعی باشد و این مهم از نقش بی بدیل نوروز به عنوان سنتی كهن حكایت دارد.اقوام ایرانی درهر كجای این مرز و بوم با عشق و علاقه ای خاص نوروز را پاس می دارند و با بهترین رسوم، نخستین روزهای بهار را به عنوان فصل شكوفایی جشن می گیرند اما به فراخور اقلیم و جغرافیای متفاوتی كه كشور از آن برخوردار است، رسوم متنوعی را می توان مشاهده كرد و این از جاذبه های كم نظیر نوروز در ایران محسوب می شود.
مراسمی چون خرید سال نو، چهارشنبه سوری، خانه تكانی، سفره هفت سین، دید و بازدیدهای عید، سیزده به در و … همگی از كهن ترین سنت هایی محسوب می شود كه مردم مناطق مختلف ایران آن را به شكل های مختلف به جای می آورند.
برخی از این سنت ها در مناطقی از كشور شكل خاصی برگزار می شود. به عنوان مثال در تركمن صحرا در آستانه عید نوروز، بافتن نخ سیاه و سفید و گذاشتن اسپند در لابه لای آن به عنوان نظر چشم و اجرای بازی های محلی مرسوم است.در جنوب ایران به ویژه در بوشهر، تدارك دیدن سفره هفت میم علاوه بر سفره هفت سین، جزو آداب و رسوم نوروزی آن خطه از كشور به شمار می رود كه هفت میم شامل میگو، ماهی، مسقطی، مرغ، ماست ، مربا و میوه است. در نقاطی از استان گیلان حلوای مخصوص آخرین پنج شنبه سال مرسوم است.
همچنین در بسیاری از مناطق ایران در آستانه نوروز مراسم سمنو پزان در میان همسایگان و اقوام به عنوان رسمی دیرپا به شمار می رود كه به منظور شیرین كام شدن و شادی انجام می شود. همه این آیین و مناسك نشان از علاقه و الفت مردم ایران به برپایی رسم های قدیمی است كه برای انها خوش یمن و مبارك محسوب می شد.«علیرضا شریفی یزدی» پژوهشگر و جامعه شناس پژوهشكده خانواده معتقد است نوروز شناسنامه و وجه مشترك اقوام آریایی به شمار می رود كه حتی فراتر از مرزهای جغرافیایی ایران به طور بسیار متنوع، گسترده شده است. در ادامه گفت وگوی پژوهشگر گروه اطلاع رسانی ایرنا در ارتباط با آیین نوروزی اقوام در نواحی مختلف ایران با وی می خوانیم.
**گستردگی برگزاری آیین نوروزی در جغرافیای ایران
مراسم نوروز وجه مشترك میان اقوام آریایی به شمار می رود. به عبارت دیگر از نشانه های اشتراكی است كه در حوزه فرهنگ ایران زمین از آن یاد می شود، فرهنگی كه با مرزهای جغرافیایی و سیاسی امروز متفاوت است، چرا كه مرزهای فرهنگی ایران، بزرگ تر از چیزی است كه امروز تحت عنوان كشور ایران شناخته می شود و به برخی كشورهای دیگر نیز می رسد.
این خاصیت فرامنطقه ای نوروز از جهاتی بسیار قابل درنگ و تامل است. بنابراین ضمن اشتراك های زیاد در این زمینه، مختصر تفاوت هایی هم بر پایه فرهنگ و جغرافیای مناطق گوناگون كشور و باتوجه به حوادث تاریخی كه برای مردم هر منطقه رقم خورده، در شیوه برگزاری این آیین كهن به وجود آمده است.در استان های آذربایجان، كردستان، كرمانشاه و ایلام در شب نوروز از روشن كردن آتش به عنوان نمادی از زدودن ناپاكی ها استفاده می كنند و سنت چهارشنبه سوری به عنوان آیین خاص مورد توجه نیست. اجرای این آیین را در آخرین روز اسفند و در آستانه عید نوروز در این مناطق می توان مشاهده كرد كه مردم به ویژه در پشت بام ها و در معابر عمومی اقدام به روشن كرن آتش می كنند و این وجه ممیز مناطق كردنشین با دیگر مناطق ایران در ارتباط با نوروز است.
از جمله دیگر مراسمی كه هنوز در برخی مناطق ایران به شكل واقعی و صوری انجام می شود، آیین «میر نوروزی» است كه در گذشته در بسیاری از نقاط ایران دیده می شد. در گذشته های دور، در مناطق كردنشین و لرنشین به معنای واقعی شخصی در ایام نوروز به عنوان حاكم موقت قرار می گرفت و بقیه مكلف به اجرای دستور او بودند.
دیده می شود كه امروز هم در برخی مناطق كردنشین به ویژه منطقه اورامان در شهرستان پاوه استان كرمانشاه و برخی مناطق روستایی دیگر، این آیین همچنان ادامه و قابلیت اجرا دارد. این مناطق به جهت كوهستانی و صعب العبور بودن حدود چهار سده پس از ورود اسلام به ایران، مسلمان شدند و به همین دلیل نیز امروزه این رسم و رسوم و آیین پیش از اسلام در این مناطق پررنگ تر است.
**جنوب ایران و چگونگی برگزاری آیین نوروزی
می توان گفت مناطق مختلف كشور از آب و هوایی كه مختص آن منطقه به شمار می رود نیز تا حدودی تبعیت می كنند. مناطق جنوبی ایران مانند بوشهر، مناطقی از خوزستان، استان هرمزگان و مناطق جنوبی استان كرمان مانند كهنوج، منوجان، قلعه گنج، اسلام آباد و … برای نوروز مراسم خاص خود را دارند.
كپر بستن از جمله این سنت ها به شمار می رود كه از گذشته ها در میان آنها رسم بود. در شب عید، كپری را آماده می كنند كه بیشتر از الیاف خرما و نوعی گیاه بیایانی تهیه می شود. آنها روز نخست نوروز را در این كپر به سر می برند چون این مناطق در گذشته دارای ساختمان برای زندگی به شكل كنونی نبود و بیشتر مردم كپرنشین بودند. امروزه هم این مساله را می توان در میان مردم جنوب كشور مشاهده كرد.
در عید نوروز حتی برخی افرادی كه خانه های جدید و امروزی دارند، این كپر را در حیاط خود برپا می كنند و ۱۳ روز نوروز را در داخل آن سپری می كنند. البته شرایط آب و هوا هم این اجازه را به آنها می دهد چون معتدل ترین دما و شرایط اقلیمی در آن مناطق در نوروز است و پس از آن هوا رو به گرم شدن می گذارد.
**مناطق مركزی و برگزاری آیینی هماهنگ بر جغرافیای كویری
در نواحی میانی كشور نیز رسم و رسوم ریشه در سنت های دیرین دارند. به عنوان مثال اجرای جشن های پهلوانی، آیین مربوط به پربار شدن محصولات كشاورزی و بارش باران در فصل بهار و … همگی ریشه در اقلیم این مناطق دارد.
با بررسی مناطق مركزی ایران مانند شمال كرمان همچون زرند، رفسنجان و سیرجان، استان فارس، اصفهان، استان مركزی، كاشان، سمنان و مناطق همسایه آنها می توان مشاهده كرد كه برگزاری آیین نوروز بیشتر به شكل امروزی است و وجه ممیز خاصی با دیگر مناطق ایران ندارد اما در مناطق مركزی حاشیه نشین كویر از آنجا كه آب بسیار اهمیت داشت،
به همین دلیل در مراسم نوروزی بر روی سفره هفت سین خود، همواره تنگ آب زلال قرار می دادند و از آن به عنوان نماد بركت الهی و نیاز مناطق كویری به آب به عنوان عنصر حیاتی بهره می بردند كه می توان آن را وجه مشخص نوروز نسبت به جاهای دیگر دانست.
**نوروز در شرق ایران، حاصل آمیزش فرهنگی
در شرق كشور آیین و سنت های نوروزی بیشتر بر جنبه های تاریخی و رسوم مانده از گذشته دور حكومت های مختلف دلالت دارد. در مناطق شرقیِ كشور مانند سیستان و بلوچستان و خراسان بزرگ شامل خراسان ایران و همسایگانی چون افغانستان، تاجیكستان و تركمنستان، می توان شاهد برگزاری نوروز با ۲ سبك خاص بود.
در میان مردم خراسان منهای كردهای مهاجر به این مناطق، افراد بهترین لباس های خود را می پوشند و معتقدند كه در چنین روزهایی همانطور كه طبیعت لباس نو بر تن كرده است، انسان هم باید به لحاظ پوشش ظاهر، لباس نو بپوشد و هم به لحاظ اندیشه، افكار منفی و كینه توزی را دور بریزد و با نگاه جدید در زندگی به استقبال سال نو برود.دسته دوم كردهای ساكن خراسان به شمار می روند، مانند مردم سبزوار و بجنورد كه به طور معمول در شیوه برگزاری نوروز با كردهای مناطق غربی و افرادی كه در دوره صفویه برای مقابله با حمله ازبك هایی كه گاه و بیگاه به مناطق خراسان حمله می كردند، به وسیله شاه عباس به آنجا كوچانده و در آن مناطق مستقر شدند، اشتراك دارند.
بنابراین امروزه در برگزاری آیین نوروز، آداب و رسوم مختلفی در مناطق شرقی كشور به چشم می خورد كه در اثر آمیزش فرهنگی میان كردهای آن منطقه با دیگر ساكنان و بومیان منطقه خراسان به وجود آمده و این مناطق كشور دارای مشتركات فرهنگی زیادی با دیگر نقاط ایران زمین است.
**شمال ایران و گسترش خوان نعمت در نوروز رنگارنگ
به نظر می رسد سرسبزی و طراوت روزهای آغازین سال در شهرها و روستاهای شمالی كشور، بر آیین و رسوم اهالی این خطه بسیار اثرگذار بوده است.
نوروز در مناطق شمالی كشور یعنی استان های مازندران، گلستان، گیلان و بخشی از شرق آذربایجان مانند آستارا به دلیل طبیعت خوب، سرسبز و انواع نعمت های الهی و تنوع غذایی، متنوع تر از دیگر نقاط كشور محسوب می شود. در برخی مناطق شمالی كشور در روزهای خاصی از سال نو، غذاهای خاصی پخته می شود كه همه برگرفته از جغرافیای منطقه به شمار می رود.نوروز در مناطق شمال غرب كشور مانند آذربایجان شرقی، غربی و اردبیل كه آذری زبان هستند، نیز از دیرزمان به شكل بسیار پررنگ پاس داشته می شود. امروزه حتی در كشورهای همسایه همچون آذربایجان، روسیه و ارمنستان مشتركاتی با آذربایجان ایران وجود دارد؛ از جمله تهیه انواع شیرینی و مربا به مناسبت عید نوروز.
**دید و بازدید در كانون توجه همه رسوم نوروزی
اصل نوروز در جغرافیا و فرهنگ ایرانی به طور مستقیم متصل به مساله دید و بازدید و صله رحم است. برقراری ارتباط با دیگران برای تقویت و انسجام اجتماعی در همه جای ایران وجود دارد و تنها تفاوت در نوع و چگونگی آن است.در نوروز در همه جای ایران دیدار با بزرگترها، مورد تفقد قرار گرفتن كوچكترها از طرف بزرگان فامیل و پذیرایی بسیار اهمیت دارد و حتما باید در پذیرایی ها، عناصر ارتباط با طبیعت دیده شود. به طور معمول در دید و بازدیدهای نوروز دیدار با ۲ قشر مورد تاكید قرار می گیرد، دیداز افرادی كه در سال گذشته فردی از اعضای خانواده آنها فوت كرده است و نیز دیدار با افرادی كه از نظر اقتصادی ضعیف تر هستند كه این سنت ها برگرفته از فرهنگ غنی چند هزار ساله كشور به شمار می رود.
انشا درمورد آداب عید نوروز
«عید نوروز» از جمله بااهمیت‌ترین اعیاد نزد ایرانیان بوده و به قدری در نزد ایرانیان مهم است که مردمان از دوماه قبل به استقبال این ایام سعید شتافته و در نهایت جشن نوروز را در کنار اقوام و آشنایان به شادکامی میگذرانند.
منطقه آذربایجان‌شرقی، هرچند برخی رسوم و سنت‌های این عید باستانی در گذر زمان به فراموشی سپرده شده اما هنوز هم عید نوروز با همان شور و شوق گذشتگان در نزد مردم ایران، سپری می‌شود و مردم این عید را آغازی شیرین برای خود می‌دانند.
نه تنها مردم ایران، بلکه مردم بیشتر کشورهای خاورمیانه، آسیای میانه، قفقاز، شبه قاره هند و بالکان نیز عید نوروز را جشن می‌گیرند.
گذاشتن قرآن کریم در سفره‌ی هفت سین و همچنین قرائت دعای لحظه‌ی تحویل سال از جمله مواردی است که با دین اسلام به نوروز باستانی ایرانیان ورود کرده و مردم همواره در لحظه‌ی تحویل سال گرد سفره‌ی هفت‌سین جمع شده و با دعای (یا مقلب القلوب والابصار، یا مدبر الیل والنهار…) سال جدید خود را آغاز میکنند.
برخی از علما نیز در کتب فقهی خویش نیز طهارت و پاکیزگی، غسل نوروز، لباس تمیز و پاک پوشیدن،چهار رکعت نماز که بطریق خاص خوانده می‌شود را از جمله آداب برای نوروز دانسته‌اند.
برخی سنت‌های این عید باستانی را از (کتاب آداب و سنن ایرانیان باستان) می‌خوانیم؛
پیدایش جشن نوروز
در ادبیات فارسی جشن نوروز را مانند بسیاری دیگر از آیین‌ها، رسم‌ها، فرهنگ‌ها و تمدن‌ها به نخستین پادشاهان نسبت می‌دهند؛ شاعران و نویسندگان قرن چهارم و پنجم هجری(فردوسی، منوچهری، انصاری، طبری، مسعودی و…) نوروز و برگزاری جشن نوروز را از زمان پادشاهی جمشید می‌دانند.
نور چند روز است؟
درباره‌ی جشن نوروز اصطلاح جشن‌ها و آیین‌های نوروزی گویاتر است، چرا که دست کم یک یا دو هفته ادامه دارد؛ ابوریحان بیرونی مدت برگزاری جشن نوروز را پس از درگذشت جمشید یک ماه می‌نویسد: چون جم درگذشت پادشاهان همه روزهای این ماه را جشن گرفتند و عیدها را شش بخش نمودند “پنج روز به پادشاهان، پنج روز دوم را به اشراف، پنج روز سوم را به خادمان و کارکنان پادشاهی، پنج روز چهارم را به ندیمان و درباریان، پنج روز پنجم را به توده مردم و پنج روز ششم را به برزیگران” اختصاص دادند.
آداب و رسوم عید نوروز
“میر نوروزی” از جمله آیین‌های نوروز بود؛ برای شوخی و سرگرمی حاکم و امیری انتخاب می‌کردند که رفتار و دستورهای‌های خنده‌آور بود و در پایان جشن وی از آزار مردمان فرار می‌کرد؛ ابوریحان از مردی کوسه یاد می‌کند که با جامه و آرایشی شگفت‌انگیز و خنده‌آور در نخستین روز بهار مردم را سرگرم می‌کرد چیزی می‌گرفت و هم اوست که حافظ به عنوان “میر نوروزی” دوران حکومتش را بیش از پنج روز نمی‌داند.
خانه تکانی
خانه تکانی را بیشتر در مورد شستن، تمیز کردن، نو خریدن، تعمیر کردن ابزارها، فرش‌ها، لباس‌ها و به مناسبت فرا رسیدن نوروز به کار می‌برند؛ در این خانه تکانی که سه تا چهار هفته طول می‌کشد بایستی تمام ابزارها و وسایل‌هایی که در خانه است جابه‌جا، تمیز، تعمیر و معاینه شده و دوباره در جای خود قرار گیرد. در برخی از شهر آذربایجان نخستین چهارشنبه ماه اسفند “چهارشنبه موله” به شستن و تمیز کردن فرش‌های خانه اختصاص دارد.
کاشتن سبزه و پهن کردن سفره هفت‌سین
اسفند، ماه پایانی زمستان هنگام کاشتن دانه و غله است؛ کاشتن سبزه عید به صورت نمادین و شگون از روزگاران کهن در همه خانه‌ها و در بین همه خانواده‌ها مرسوم بوده است.
در ایران کهن ۲۵ روز پیش از نوروز در میدان شهر ۱۲ ستون از خشت خام برپا می‌شد؛ در ستونی گندم و بر ستونی جو و به ترتیب برنج، باقلا، کاجیله، ارزن، ذرت، لوبیا، نخود، کنجد، عدس و ماش می‌کاشتند و در ششمین روز فروردین با سرود، ترانه و شادی این سبزه‌ها را می کندند و برای فرخندگی به هر سو می پراکندند؛ ابوریحان نقل می‌کند که: این رسم در ایرانیان پایدار ماند که روز نوروز هفت صنف از غلات در هفت استوانه بکارند و از روییدن غلات به خوبی و بدی زراعت و حاصل سالیانه حدس بزنند.
امروز هم خانواده‌ها از ۱۰ روز پیش از نوروز در ظرف‌های کوچک و بزرگ، کاسه، بشقاب، پشت کوزه و… دانه‌های گندم، عدس، ماش و غیر می‌کارند تا موقع سال تحویل در سفره هفت سین بگذارند. در برخی از شهرهای آذربایجان سومین چهارشنبه به خیس کردن و کاشتن گندم و عدس برای سبزه‌های نوروزی اختصاص دارد؛ این سبزه‌ها را خانواده ها تا روز سیزده نگه‌داشته و در زمانی که برای سیزده به در از خانه بیرون می روند در آب روان می‌اندازند.
پوشیدن لباس نو
پوشیدن لباس در آیین‌های نوروزی رسمی همگانی است، تهیه لباس برای سال تحویل فقیر و غنی را به خود مشغول می‌دارد. در جامعه سنتی توجه به زیردستان برای تهیه لباس نوروزی به ویژه برای کودکان رسمی در حد الزام بود. خلعت دادن پادشاهان و امیران در جشن نوروز برای پوشاندن کارگزاران زیردستان بود، ابوریحان بیرونی می‌نویسد: رسم ملوکان خراسانی این است که در این موسم سپاهیان خود را لباس بهاری و تابستانی می‌دهند.
در مقاله‌ها و پژوهش‌هایی که در این ۷۵ ساله اخیر درباره نوروز نوشته شده افزون بر خوردنی‌های سفره هفت سین، گاه از غذاهای ویژه شب پیش از نوروز و شب اول سال در خانواده‌های سنتی شهرها و منطقه‌های مختلف یاد شده است.
خوراکی‌هایی که با ویژگی‌های اقلیمی و نوع فرآورده‌های هر منطقه هماهنگی داشت و در عین حال بهترین و کمیاب‌ترین غذای منطقه بود و همه قشر اجتماعی حتی فقیران نیز می‌کوشند که این روزها برای فراهم آوردن غذای بهتر گشاده دستی کنند؛ به گفته‌ی ابوریحان “عیدها یکی از اسبابی است که تنگی روزی فقیران را به زندگی مبدل می سازد”.
امروزه در تهران و برخی شهر مرکزی ایران سبزی پلو ماهی خوردن در شب نوروز و رشته پلو در روز نوروز رسم است.
دید و بازدیدهای نوروزی
از جمله آیین‌های نوروزی است که دید و بازدید یا عید دیدنی است، رسم است که روز نخست نوروز به دیدن بزرگان فامیل، طایفه و شخصیت‌های علمی، اجتماعی و منزلتی میروند و در بسیاری از این عید دیدنی‌ها همه افراد خانواده شرکت دارند.
دیدن‌های نوروزی که ناگزیر بازدیدها را به دنبال دارد و همراه با دست دادن و روبوسی کردن است در روزهای نخست فروردین که تعطیل رسمی و گاه تا ۱۳ فروردین بین خویشاوندان، دوستان و آشنایان دور و نزدیک ادامه دارد.
رفت و آمد گروهی خانواده‌ها در کوی و محله به ویژه در شهرهای کوچک هنوز از میان نرفته و این دید و بازدیدها تا پاسی از شب گذشته به ویژه برای کسانی که نمی‌توانند کار روزانه را تعطیل کنند ادامه دارد.
تا زمانی که مسافرت‌های نوروزی رایج نشده بود در شهرها و محله‌هایی که آشنایی‌های شغلی و همسایگی و روابط چهره به چهره ای وجود داشت، بازدیدهای نوروزی وظیفه‌ای بیش و کم الزامی به شمار می‌رفت.
هدیه نوروزی یا عیدی
هدیه و عیدی دادن به مناسبت نوروز رسمی کهن است. کتاب‌های تاریخی از پیشکش‌ها و بخشش‌های نوروزی_پیش و پس از اسلام_خبر می‌دهند، از رعیت به پادشاهان و حکمرانان، از پادشاهان و حکمرانان به وزیران، دبیران، کارگزاران و شاعران، از بزرگتران خاندان به کوچکتران و به ویژه برای کودکان.
(منبع؛ کتاب آداب و سنن ایرانیان باستان)
علاوه بر این آداب و سنن، برخی از مناطق نیز رسم‌های مختص به خود را دارند که سنت دیرینه‌ی “شال سالاماق” در خطه‌ی آذربایجان از جمله این سنت‌هاست که اکنون بیشتر در برخی از روستاهای این استان بدان اهتمام می‌شود و در شهرها چندان رایج نیست؛ برای این کار كودكان و نوجوانان از لحظه‌ی غروب خورشید پارچه‌های رنگی به دست گرفته و در كوچه پس کوچه‌ها و خانه‌های اقوام، آشنایان و همسایه‌ها می‌افتند تا عیدی خود را دریافت کنند.
عیدهای قدیم شور و حال، صفا و مزه‌ی خاصی داشت
علی‌اصغر وطن‌پرست، پیشکسوت رادیو و تلوزیون که دوران کودکی‌اش را در دهه‌ی ۲۰ الی ۳۰ گذرانده و خاطرات و دانسته‌های فراوانی در این خصوص دارد، در رابطه با عید نوروز در گفت‌وگو با ایسنا گفت: عیدهای قدیم شور و حال، صفا و مزه‌ی خاصی داشتند و در مقایسه با عید نوروزهای امروزی تفاوت بسیاری دارند.
وی روحیه و زندگانی مردم و کم‌رنگ شدن رسم‌های قدیمی را از جمله تفاوت‌های عید نوروزهای قدیم با عید نوروزهای امروزی دانست و افزود: در قدیم الایام، یک ماه مانده به عید نوروز با سادگی اما با شادی و دلخوشی فراوان به استقبال ایام سعید عید نوروز می‌رفتیم.
وی ادامه داد: ما در آن زمان کودک بودیم و عید برای ما عالمی دیگر بود و همواره شور و شوق عیدی گرفتن و دید و بازدیدها را در سر داشتیم؛ در قدیم‌الایام، شور و حال و زیبا بودن عید نوروز نشات گرفته از سادگی و نزدیک بودن قلب‌ها و همچنین رابطه‌های صاف و صادقانه مردم بود.
پیشکسوت رادیو و تلوزیون با بیان این‌که امروزه متاسفانه فاصله‌ها و چشم و همچشمی‌ها، شور و حال عید را کم‌رنگ‌تر می‌کند، تشریح کرد: در گذشته با فرارسیدن عید، در خانه بزرگ فامیل جمع می‌شدیم و اگر سوء‌تفاهمی بین فامیل بود بزرگان قبل از تحویل سال پادرمیانی کرده و طرفین را آشتی می‌دادند.
وی خاطرنشان کرد: در آن زمان در لحظه‌ی تحویل سال توپ به هوا می‌کردند و ما با شنیدن صدای آن از تحویل سال باخبر می‌شدیم و همچنین از جمله رسوم زیبای عید دید و بازیدهای نوروزی بود و همچنین دلجویی از افرادی که عزیزی را از دست داده‌اند، در این راستا آشنایان در قالب «قره بایرام» برای دلجویی به دیدار خانواده‌ی داغدیده می‌رفتند.
وطن‌پرست بیان کرد: در گذشته‌ها عید نوروز همانند امروز نبود که با فرارسیدنش، هزینه‌ها، توقعات اضافی و چشم و همچشمی‌ها لذت عید را از بین ببرند؛ در آن زمان عمده‌ترین دلخوشی کودکان دریافت عیدی تخم‌مرغ رنگی از بزرگترها بود.
وی ادامه داد: عیدهای نقدی نیز بیش از یک قران یا ده شاهی نبود! در آن زمان خانواده‌ها فرهنگ پس‌انداز را در زندگی‌مان پیاده کرده بودند و عیدی‌ها را پس‌انداز می‌کردیم.
وی اضافه کرد: رسم «تکم‌خوانی» نیز از جمله مواردی بود که بدان اهتمام می‌شد و در شهر و اکثرا روستاهای ما رایج بود و تکم‌خوانان با لباس‌های محلی خاص وارد روستاها شده و با شعرهای دلنشین خبر از آمدن بهار می‌دادند و اهالی روستاها نیز تحفه‌های مختلفی را ارزانی‌شان می‌کردند.
پیشکسوت رادیو و تلوزیون با تاکید بر زدودن کدورت‌ها در سال جدید، گفت: در گذشته وقتی که کنار سفره جمع می‌شدیم تاکید بر آن می‌شد که اگر سال نو شده و طبیعت جان تازه‌ای می‌گیرد باید قلب‌هایمان نیز تازه شود.
و چه خوش گفت شهریار در وصف بهار؛
صبا به شوق در ایوان شهریار آمد/که خیز و سر به در از دخمه کن بهار آمد
ز زلف زرکش خورشید بند سیم سه تار/که پرده های شب تیره تار و مار آمد
به شهر چند نشینی شکسته دل برخیز/که باغ و بیشه شمران شکوفه زار آمد
به سان دختر چادرنشین صحرائی/عروس لاله به دامان کوهسار آمد
فکند زمزمه گلپونه ئی به برزن وکو/به بام کلبه پرستوی زرنگار آمد
گشود پیر در خم و باغبان در باغ/شراب و شهد به بازار و گل به بارآمد
دگر به حجره نگنجد دماغ سودائی/که با نسیم سحر بوی زلف یار آمد
بزن صبوحی و برگیر زیر خرقه سه تار/غزل بیار که بلبل به شاخسار آمد
برون خرام به گلگشت لاله زار امروز/که لاله زار پر از سرو گل عذار آمد
به دور جام میم داد دل بده ساقی/چهاکه بر سرم از دور روزگار آمد
به پای ساز صبا شعر شهریار ای ترک/بخوان که عیدی عشاق بی قرار آمد