بهترین مادر دنیا کیست؟

8 ویژگی یک مادر خوب

بهترین مادر دنیا

حضور مادر بهترین نعمتی است که خداوند به هر فرزندی می‌دهد و همه مادران بهترین‌اند اما موارد زیر نشان‌دهنده داشتن باحال‌ترین مادر دنیاست.

بیشتر مادران دوست دارند بدانند وظایف خود را به عنوان یک مادر درست انجام می دهند یا خیر. آن ها از قضاوت شدن می ترسند و همیشه دوست دارند بهترین کارها را برای فرزندان خود انجام دهند. به همین خاطر قصد داریم در این مقاله برخی از ویژگی های یک مادر خوب را با هم مرور کنیم.


8 ویژگی یک مادر خوب:


ما مادر بودن را به عنوان یک هدف می دانیم. چیزی که دوست داریم برای رسیدن به آن تلاش کنیم. در عوض، ویژگی های یک مادر خوب بر اساس دستاوردهای موجود تعیین نمی شود بلکه ریشه در درون ما دارد. انسان ها هیچ وقت نمی توانند کامل باشند اما می توانند صفاتی را در خورد پرورش دهند که می تواند رابطه سالمی با افراد ایجاد کند.

مادران نیز از این قاعده مستثنی نیستند. آن ها می توانند صفات خوبی را در خود ایجاد نمایند و به کمک این صفات رابطه سالمی با فرزندانشان داشته باشند.

مادر بودن یک سفر است. سفری که در آن می توان انواع مختلفی از صفات را توسعه داد و به کمک آن ها رابطه خوب و پایداری را ایجاد نمود.

در این مقاله سعی می کنیم نگاهی به ویژگی های یک مادر خوب بیندازیم. اگر همه این صفات را نداشته باشید قطعا خیلی از آن ها را در خود دارید. اگر خودتان فکر می کنید این صفات را ندارید بهتر است کمی روی آن ها کار کنید.


  1. یکدلی و همدردی کردن:

تعریف یکدلی بسیار ساده است. یکدلی به معنای توانایی افراد برای درک و حتی به اشتراک گذاشتن چیزهایی است که سایر افراد باید احساس کنند. با یکدلی پاسخ دادن به کودکان باعث می شود آن ها نیز از همین شیوه استفاده کنند و یک رابطه خوب و پایدار ایجاد شود.

این موضوع بدین معنی است که می توانید در شرایط سخت همه چیز را به راحتی آرام کنید. دفعه بعدی که با کودک خود بحثی داشتید، او را بغل کنید، به چشمانش نگاه کنید و بگویید من گاهی اوقات زیادی عصبانی می شوم یکدلی به این معناست که هر دوی شما در یک سمت قرار بگیرید به جای اینکه خود را در دو سمت مخالف ببینید.

رابطه شما با فرزندتان به معنای جنگ و مبارزه نیست. هر دوی شما در سفر یکسانی حضور دارید و باید بتوانید در شرایط مختلف با هم همگام و همراه شوید.

برای رسیدن به چنین شرایطی موارد زیر را امتحان کنید:

  • از خود بپرسید چرا کودکتان چنین رفتاری دارد؟ خودتان را جای او بگذارید و ببینید چه احساسی باید داشته باشد. اگر جای او بودید همین رفتاری را می کردید که او از خود بروز می دهد؟
  • کودک خود را تایید کنید: به او نشان دهید و بگویید که احساساتش را درک می کنید. گاهی از اوقات ما تنها می خواهیم این جملات را از اطرافیان خود بشنویم . کودک شما از این قاعده مستثنی نیست.

  1. صبوری:

با صبوری شما کمتر عصبانی می شود یا چیزهایی را به زبان می آورید که بعدا از گفتن آن ها پشیمان می گردید. به خصوص زمانی که عصبانی می شوید صبوری می تواند کمک بسیار زیادی به شما بکند. زمانی که صحبت از مادر بودن به میان می اید، صبوری یک نکته کلیدی خواهد بود.

شما ممکن است رفتار کودک خود را پذیرفته باشید و خود را جای او قرار داده باشید.

صبوری در این شرایط به شما کمک می کند بفهمید عبور کردن از مرزها یا رفتار مخالف نظر شما داشتن بخشی از فرآیند توسعه ای اوست. او برخی از اوقات به مستقل بودن نیاز دارد. پس سعی کنید در برخی از شرایط صبور باشید.

برای رسیدن به چنین قدرتی، حتما موارد زیر را تمرین کنید:

  • استراحت کنید: اگر احساس خستگی یا عصبانیت می کنید اتاق را ترک کنید و به خودتان استراحت بدهید. اینکار باعث می شود عصبانیت و خستگی که دارید از بین برود و بهتر در مورد شرایط موجود تصمیم بگیرید.
  • آرام باشید: همیشه که نمی توان همه چیز را سخت گرفت. کارها را اسان بگیرید. اصلا لازم نیست هر کاری در همان روز انجام شود. خودتان را تحت استرس و فشار غیر ضروری قرار ندهید. با خودتان مهربان باشید. قرار نیست معجزه کنید.
  • تمرین کنید تا بتوانید با آرامش به شرایط موجود پاسخ دهید: زمانی که با همسر، دوست و همکار خود رفتار می کنید هرگز رفتار عجولانه ای نخواهید داشت زیرا یاد گرفته اید به هنگام برقراری ارتباط با این افراد از فیلتر مناسبی استفاده کنید. چرا با کودک خود چنین رفتاری ندارید؟

  1. قدرت:

حتی قوی ترین زنان نیز زمانی که صحبت از مادر بودن به میان می آید افراد احساسی خواهند بود. قدرت بخشیدن به نیروی داخلی و با اقتدار برخورد کردن می تواند در این شرایط مهم تر از هر چیزی باشد.

کودک شما برای غلبه بر ترس ها، نگرانی ها و اضطراب هایش به قدرت تان نیاز دارد. او به فردی نیاز دارد که به طور مستمر از نگرانی هایش بکاهد و قدرتمندانه کنارش باشد.

او باید بداند در مکانی امن زندگی می کند و فرد قدرتمندی کنارش هست و از او مواظبت می کند.

زمانی که خودتان قدرت کافی ندارید چگونه می توانید این حس را به فرزندتان منتقل کنید؟ برای رسیدن به چنین قدرتی موارد زیر را امتحان کنید:

همیشه منطقی رفتار کنید و آرام باشید: در موقعیت های بحرانی، آرامش خود را از دست ندهید. مثلا روزی من و پسرم در آسانسور آپارتمان گیر افتاده بودیم. می دانستم که گاه به گاه چنین اتفاقی برای آسانسور رخ می دهد اما احساس گیر کردن و محبوس شدن در یک فضای تنگ و باریک، احساس خوبی برایم نبود.

اگر تنها بودم نمی توانستم احساستم را کنترل کنم. ضربان قلبم افزایش می یافت، دست هایم عرق می کرد و احساس نا امیدی می کردم. اما می دانستم که جلوی پسر شش ساله ام باید قوی ظاهر شوم.

در این شرایط بود که ذهنم وارد حالت منطقی شد و توانستم برای رهایی از شرایط موجود گام های مفیدی بردارم. ترس و نگرانی ام را کنار گذاشتم زیرا می دانستم پسرم به قدرت من نیاز دارد. با خودم گفتم این شرایط چیزی نیست که مرا نگران کند و من می توانم به راحتی از آن عبور کنم.


  1. فروتنی:

انسان ها مصون از خطا و لغزش نیستند. هیچ چیزی بدتر از مغرور بودن و تظاهر کردن نیست. کودکان نیاز دارند بدانند بزرگسالان نیز اشتباه می کنند. تا به حال برایتان پیش آمده است که بخواهید به خاطر خجالت کشیدن ، چیزی را از کودک خود مخفی کنید؟

اجازه دهید برخی از اوقات آن ها خطای شما را ببینند و بدانند خطا کردن می تواند بخشی از زندگی باشد. اگر خودمان هرگز خطاهایمان را نپذیریم نمی توانیم انتظار داشته باشیم فرزندمان نیز خطای خود را بپذیرد.

ما باید الگوی کودکان خود باشیم. اگر خودمان فروتن و خاضع باشیم آن ها نیز چنین رفتاری را از ما یاد می گیرند. عذرخواهی کردن به معنای احترام گذاشتن به کودکان است همانطور که به سایر افراد بزرگسال احترام می گذاریم و در مورد خطاهای خود از آن ها پوزش می طلبیم. اینکار باعث می شود فرزندمان احساس کند ما به او احترام می گذارین.

در حقیقت، هر چقدر فرزندمان در منزل احترام بیشتری دریافت کند به دیگران نیز احترام بیشتری خواهد گذاشت. فروتنی به ما یادآوری می کند که در مسیر طولانی یادگیری هستیم.

در یوگا، معلمان همیشه از قدرت تمرین کردن صحبت می کنند. تمرین کردن برای فروتنی نیز می تواند شرایط شما را بهبود ببخشد. سعی کنید فروتنی را تمرین کنید و در سفر مادر بودن خود ، شرایط موجود را بهتر نمایید.

برای رسیدن به چنین هدفی می توانید موارد زیر را امتحان کنید:

  • خود را به رخ نکشید: تا به حال به این نکته توجه کرده اید که هر چقدر فردی در موضوعی مهارت داشته باشد کمتر تلاش می کند در آن حوزه خود را به رخ بکشد؟ به رخ کشیدن و نشان دادن توانایی ها به شیوه اغراق آمیز برای اطرافیان اصلا خوشایند نیست. پس این رفتار را کنار بگذارید.
  • برای اشتباهات خود عذرخواهی کنید: این گزینه کمی برایتان سخت خواهد بود. کنار گذاشتن غرور و پذیرفتن خطاهایی که انجام داده اید به خصوص جلوی بچه ها کمی دشوار است. اما اگر بدانید چه مزایایی برایتان خواهد داشت قطعا بر روی ان تمرین می کنید.
  • سعی نکنید همیشه خود را برنده نشان دهید: زمانی که بر روی برنده بودن خود اصرار می کنید بیشتر وارد کشمکش و چالش با فرزند خود خواهید شد. یاد بگیرید نظرات کودک خود را جویا شوید و هر وقت حق با او بود بحث را کنار بگذارید.

  1. محترم بودن:

چشمان خود را برای یک دقیقه ببندید و به این فکر کنید که چگونه می توانید با کودک خود رفتار کنید. سپس از خودتان بپرسید اگر فرد بزرگسال دیگری همچون معلم چنین رفتاری را با کودک شما داشت خوشحال می شوید؟

این یک شیوه قدرتمند برای اصلاح رفتارمان است. اینطور نیست؟ ممکن است شما همیشه با حالت بد و با بی احترامی با کودک خود صحبت کنید.

شیوه ای که هیچ وقت دوست ندارید سایرین چنین رفتاری با کودکتان داشته باشند. پس چرا این رفتارها را تکرار می کنید؟ چرا تلاش نمی کنید رفتار خود را اصلاح نمایید؟

به کودک خود احترام بگذارید زیرا او یک شخصیت منحصر به فرد است و شبیه هیچ کس دیگری نیست. او یک فرد مستقل و شگفت انگیز با شخصیت و صفاتی منحصر به فرد است و خواسته ها و علایق خاص خود را دارد.

ممکن است با ایده ها و عقاید او موافق نباشید اما این دلیل نمی شود که با کودک خود بدون احترام رفتار کنید. از خودتان بپرسید دوست دارید:

  • همانطور که شما با کودک خود رفتار می کنید سایرین نیز با او همین رفتار را داشته باشند؟
  • سایر بزرگسالان با او همان رفتار را داشته باشند؟
  • دیگران با او با بی احترامی صحبت کنند؟

اگر پاسخ شما به سوالات بالا منفی است پس بهتر است رفتار خود را تغییر دهید.


  1. قانونمند بودن و معتبر بودن:

یک مادر خوب می داند چگونه باید رفتار کند و کودک خود را رشد و پرورش دهد اما در مواقعی که مورد نیاز است باید توانایی و اعتبار خود را به رخ بکشد. کودکان نیاز به مرزهایی دارند تا بتوانند در امنیت زندگی کنند.

به عنوان مثال زمانی که کودک شما شروع به راه رفتن با چهار دست و پا می کند این وظیفه شماست که محدودیت ها و مرزها را نشانش دهید و خانه را برایش امن سازید.

همین قانون در سایر بخش های زندگی کودک نیز صدق می کند. این وظیفه شماست که به عنوان یک والد منابع و حمایت کافی را در اختیار کودک قرار دهید تا بتواند یاد بگیرد و رشد کند.

برای رسیدن به چنین توانایی می توانید موارد زیر را امتحان کنید:

  • ثابت قدم باشید و نتایج را دنبال کنید: بی ثباتی می تواند باعث سردرگمی کودک شما شود. او در این شرایط نمی داند شما چه انتظاری دارید و ممکن است به شیوه دیگری رفتار کند زیرا فعالیت های او با قوانین پایداری همراه نبوده است.
  • انتظارات خود را بیان کنید و مطمئن شوید کودک شما همه این انتظارات را به درستی می شناسد. او تا زمانی که انتظارات شما را دقیق درک نکند نمی تواند کاری که می خواهید را برایتان انجام دهد.
  • به کودک خود حق انتخاب بدهید: انتخاب به کودک شما کمک می کند قدرت بیشتری برای کار کردن داشته باشد و بتواند مسئولیت کارهای خود را بر عهده گیرد. اگر چیز نادرستی را به انتخاب خود انجام دهد راحت تر می تواند مسئولیت کارهایش را بپذیرد و به اصلاح آن بپردازد.

  1. حامی بودن:

اگر فردی هستید که زیاد از کودک خود حمایت نمی کنید شنیدن این بخش برایتان کمی دشوار خواهد بود. ما می توانیم کودک خود را به گونه ای پرورش دهیم که از ارزش ها تبعیت کند اما ممکن است نتوانیم آن ها را به عنوان یک انسان آنگونه که دوست دارید بار بیاوریم.

من دوستی دارم که سه فرزند پسر دارد. او بعد از به دنیا آوردن فرزند اول خود، تصمیم گرفت فرزندش را در اینده در کلاس های ورزشی ثبت نام کند و از او یک ورزشکار بسازد.

زمانی که فرزندشان کمی بزرگ تر شد هیچ علاقه ای به ورزش کردن نداشت و در عوض دوست داشت بیشتر اوقات خود را با خواندن کتاب سپری کند.

حالا می توانید احساس نارضایتی و نا امیدی این پدر و مادر را به خوبی درک کنید .با اینحال فرزند دوم آن ها علاقه زیادی به ورزش کردن داشت و فرزند سومشان هیچ علاقه ای به این دو حوزه نشان نمی داد.

هر فردی علایق و نیازهای خاص خود را دارد. دوست من از این ماجرا یک درس بزرگ گرفت: مجبور کردن کودکان برای تغییر سرگرمی ها، شخصیت و علایق خو بیشتر از اینکه به رشد آن ها کمک کند مانع از رسیدنشان به مراتب بلند زندگی می شود.

اگر می خواهید فرد حامی باشید تمرینات زیر را هرگز فراموش نکنید:

  • به سرگرمی ها و علایق کودک خود احترام بگذارید و او را برای رسیدن به اهدافش تشویق کنید: خودتان را درگیر سرگرمی های کودکتان کنید. منابعی که نیاز دارد را برایش فراهم اورید.
  • علایق و توانایی های او را قضاوت نکنید: او در حال توسعه استعدادها و تمایلات خود است. پس به او احترام بگذارید. به او اجازه کاوش کردن بدهید. منابع مورد نیاز را برایش تهیه کنید. اگر به کتابی نیاز دارد آن را بخرید یا از کتابخانه امانت بگیرید.
  • با او همراه شوید. به جای اینکه او را مجبور کنید با خواسته های شما کنار بیاید با او همراه شوید.

  1. دوست داشتن و عشق ورزیدن:

زمانی که در حال نوشتن این مقاله بودم پسرم از من پرسید در مورد چه چیزی مطلب می نویسی؟ به او گفتم مطلبم در مورد ویژگی های یک مادر خوب است.

کمی مکث کردم و سپس از او پرسیدم به نظرت ویژگی یک مادر خوب چه چیزی است؟ بدون هیچ وقفه ای پاسخ داد: عشق ورزیدن و دوست داشتن.

بله این موضوع از اهمیت زیادی برخوردار است. کودکان نیاز به موارد زیادی ندارند آن ها عشق ورزیدن را ضروری می دانند و برایشان بسیار مهم است.

عشق ورزیدن و دوست داشتن زبانی است که آن ها مطمئن می سازد به دنیای شما تعلق دارند. عشق پیوند ناگسستنی بین شما و فرزندتان ایجاد می کند. برای رسیدن به چنین قدرتی تمرینات زیر را همیشه مدنظر داشته باشید:

  • به کودک خود بگویید که دوستش دارید حتی اگر اشتباهی مرتکب می شود
  • به کودک خود یادآوری کنید که او را به خاطر خودش دوست دارید: مطمئن شوید که او می داند مجبور نیست برای دریافت عشق شما کار خاصی انجام دهد. همین که شما او را به دنیا آورده اید برای بخشش عشق و دوست داشتن کافی است.

نتیجه گیری:

همه انسان ها عقاید و نظرات خاص خود را دارند. در مورد ویژگی های یک مادر خوب نیز افراد ممکن است عقاید خاص خود را داشته باشند. امروزه ما در دنیای پر از اطلاعات زندگی می کنیم. شما به عنوان یک مادر باید اطلاعات خود را به روز کنید

. چیزی که در این دوره زمانی شما را تبدیل به یک مادر خوب می کند این است که صفات خوبی داشته باشید و بتوانید این صفات خوب را به فرزندتان نیز منتقل کنید.

مادر بودن همانند در دست گرفتن آینه جلوی خودتان است که می تواند خوبی ها و بدی هایتان را برجسته کند. به افکار، رفتار عقاید خود دقت کنید. سعی کنید ویژگی ها و صفات خوبی را در خود پرورش دهید.


نظر خود را بیان کنید