بیماری ورتیگو (سرگیجه) چیست؟

هر آنچه لازم است در مورد بیماری ورتیگو بدانید

Medical Reasons You Feel Dizzy

فرد مبتلا به ورتیگو اغلب احساس سرگیجه دارد. سرگیجه می تواند نشانه طیف وسیعی از بیماری ها باشد. اغلب می‌ تواند زمانی اتفاق بیفتد که مشکلی در مسیر داخلی گوش ، مغز و یا عصب حسی وجود دارد.

سرگیجه مربوط به ورتیگو می تواند در هر سنی اتفاق بیفتد اما در افراد 65 سال به بالا شایع تر است. ورتیگو می تواند موقتی یا طولانی مدت باشد. این بیماری می ‌تواند در دوران بارداری یا به عنوان نشانه ‌ای از عفونت گوش رخ دهد.

افرادی که دارای اختلال گوش داخلی (Inner Ear) مانند بیماری منییر هستند، گاهی اوقات نیز سرگیجه را تجربه می کنند.


ورتیگو چیست؟

ورتیگو احساس سرگیجه ای است که گویی اتاق یا محیط اطراف شخص، در حال چرخش هستند. بسیاری از مردم از این اصطلاح برای توصیف ترس از ارتفاع استفاده می‌ کنند، اما این درست نیست. وقتی فرد از ارتفاع زیاد به پایین نگاه می ‌کند سرگیجه می ‌تواند اتفاق بیفتد، اما ورتیگو معمولا به هر گونه اثر موقتی یا مداوم سرگیجه که به خاطر مشکلات گوش داخلی یا مغز رخ می‌ دهد، اشاره می ‌کند.

ورتیگو یک بیماری نیست بلکه نشانه یک بیماری است. بسیاری از شرایط مختلف می توانند باعث سرگیجه شوند.

علائم ورتیگو

فرد مبتلا به ورتیگو اغلب احساس می کند که اتاق یا چیزهای اطراف دور سرش می چرخند. سرگیجه یک علامت است، اما می تواند در کنار علائم دیگر نیز ایجاد شده یا رخ دهد.

سایر علائم شامل موارد زیر است:

  • اختلالات تعادل
  • احساس گیجی
  • بیماری در حال حرکت
  • تهوع و استفراغ
  • احساس زنگ در گوش یا وزوز گوش
  • احساس کیپی و پری گوش
  • سردرد
  • نیستاگموس (حرکات منظم و مکرر چشم‌ ها در یک یا چند منطقه بینایی که به طور غیر ارادی رخ می‌ دهد.)

علل ورتیگو

شرایط مختلف می تواند به ورتیگو منجر شود که معمولاً یا عدم تعادل در گوش داخلی یا مشکلی در سیستم عصبی مرکزی (CNS) ایجاد می کنند.

شرایطی که می ‌تواند منجر به ورتیگو شود شامل موارد زیر است:

  1. لابیرنتیت

این اختلال می تواند زمانی اتفاق بیفتد که عفونت باعث التهاب لابیرنت گوش داخلی شود. این عصب، اطلاعات درباره حرکت سر، موقعیت و صدا را به مغز ارسال می ‌کند. جدا از سرگیجه ، فرد مبتلا به لابیرنتیت ممکن است از دست دادن شنوایی، وزوز گوش، سردرد، درد گوش و تغییر دید را تجربه کند.

  1. نوریت وستیبولار

نوریت وستیبولار همان التهاب عصب تعادلی است که توسط عفونت ایجاد می شود. این شرایط شبیه به لابیرنتیت است اما بر شنوایی فرد تأثیر نمی گذارد. نوریت وستیبولار سرگیجه ای ایجاد می کند که ممکن است تاری دید، حالت تهوع شدید یا احساس عدم تعادل را همراه داشته باشد.

  1. کلستاتوم

کلستاتوم رشد پوستی است که در ناحیه ‌ای غیر طبیعی، در گوش میانی پشت پرده گوش اتفاق می افتد و اغلب به علت عفونت مکرر ایجاد می شود. همانطور که در پشت پرده گوش رشد می کند، می تواند به ساختارهای استخوانی گوش میانی آسیب برساند و منجر به کم شنوایی و سرگیجه شود.

  1. بیماری منیر

این بیماری باعث تجمع مایع در گوش داخلی می ‌شود که می ‌تواند منجر به حملات ورتیگو با زنگ زدن در گوش ‌ها و کاهش شنوایی شود. این بیماری بیشتر در میان افراد بین سنین ۴۰ تا ۶۰ ساله معمول است.

انستیتوی ملی ناشنوایی و سایر اختلالات ارتباطی تخمین می زند که 615000 نفر در ایالات متحده در حال حاضر مبتلا به بیماری منیر هستند و پزشکان هر ساله حدود 45500 مورد جدید را تشخیص می دهند. علت دقیق این بیماری مشخص نیست، اما ممکن است ناشی از انقباض عروق خونی، عفونت ویروسی یا واکنش خود ایمنی باشد.


ورتیگو وضعیتی خوش خیم حمله ای (BPPV)

گوش داخلی شامل ساختاری به نام اندام های اتولیت است که حاوی مایعات و ذرات بلوری کربنات کلسیم است. در BPPV، این بلورها از جا کنده می‌ شوند و در مجاری نیم دایره قرار می گیرند. در آنجا، هر بلور کنده شده، سلول‌ های مویی حسی را در وسط مجاری نیم دایره در طول حرکت لمس می ‌کنند. در نتیجه ، مغز اطلاعات نادرست در مورد موقعیت فرد دریافت می کند و دچار سرگیجه می شود. افراد معمولاً دوره هایی از سرگیجه که کمتر از 60 ثانیه طول بکشد را تجربه می کنند، اما حالت تهوع و سایر علائم نیز ممکن است رخ دهد.

عوامل دیگر

سرگیجه می تواند با موارد زیر نیز همراه شود:

  • سردردهای میگرنی
  • آسیب به سر
  • جراحی گوش
  • فیستول پره لنفاتیک (Perilymphatic Fistula) شرایطی که در آن یک پیوند غیرنرمال (مانند یک پارگی یا نقص) بین گوش میان و گوش داخلی به وجود می ‌آید که منجر به نشت مایع به گوشت میانی می شود.
  • زونا در گوش یا اطراف آن (سندرم رامسی هانت نوع دو (herpes zoster oticus))
  • اتواسکلروز، هنگامی که مشکل رشد استخوان گوش میانی منجر به کم شنوایی می شود
  • سیفیلیس
  • آتاکسی، که منجر به ضعف عضلات می شود
  • سکته مغزی یا یک حمله ایسکمیک گذرا که افراد گاهی اوقات آن را مینی سکته مغزی می نامند
  • نوروم آکوستیک ، که یک رشد خوش خیم است که در عصب وستیبولوکلوکلر در نزدیکی گوش داخلی ایجاد می شود
  • مولتیپل اسکلروزیس

استراحت طولانی مدت در تختخواب و استفاده از برخی داروها نیز می تواند منجر به سرگیجه شود.


ورتیگو در بارداری

حالت تهوع و سرگیجه از مشکلات شایع در دوران بارداری است. به نظر می رسد تغییرات هورمونی در این سرگیجه ها نقش داشته باشند، چرا که بر خصوصیات مایعات بدن تأثیر می گذارد. تغییر در ویژگی‌ های مایع گوش داخلی می ‌تواند منجر به علائمی نظیر:

  • سرگیجه
  • بی ثباتی ناشی از، از دست دادن تعادل
  • وزوز گوش و مشکلات شنوایی
  • احساس کیپی و پر بودن گوش

یک مطالعه در سال 2010 ، 82 زن را در دوران بارداری بررسی کرد. بیش از نیمی از آنها گزارش داده اند که در طی سه ماهه اول سرگیجه داشته اند، این در حالی است که یک سوم گزارش شده در سه ماهه سوم سرگیجه داشته اند.

حالت تهوع امری رایج در تمام دوران بارداری است، اما با پیشرفت بارداری به ماه های بالاتر، از شدت آن کاسته می شود. بسیاری از زنان در این بررسی حالت تهوع را با سرگیجه مرتبط برشمرده اند. مشکلات مربوط به تعادل نیز در این میان متداول بود، اما این روند در طول سه ماهه دوم و سوم رو به وخامت رفته بود.

نویسندگان اظهار داشتند که در دوران بارداری، تغییرات هورمونی باعث ایجاد تغییراتی در گوش داخلی می شود. آنها پیشنهاد کردند که با گذشت زمان، زن باردار به تعادل جدید گوش عادت می کند و علائم تهوع و سرگیجه بهبود می یابد. بدتر شدن مشکلات تعادل می تواند ناشی از تغییر در وزن بدن و وضعیت بدنی در دوران بارداری باشد. در سال 2017 دانشمندان تحقیقاتی را منتشر کردند که شامل چهار مطالعه موردی بود. نویسندگان اظهار داشتند تغییرات هورمونی ممکن است در دوران بارداری منجر به BPPV شود و استروژن به طور خاص ممکن است در این زمینه نقش داشته باشد.

درمان های دارویی برای کاهش حالت تهوع، سرگیجه و سایر علائم مربوط به سرگیجه در دوران بارداری وجود دارد، اما این داروها فقط باید توسط پزشک تجویز شود. برخی از درمان ‌ها ممکن است برای استفاده در این زمان مناسب نباشند.


آیا ورتیگو ارثی است؟

خود ورتیگو لزوماً ارثی نیست، اما معمولاً نشانه ای از شرایط و سندروم های مختلف است.

به نظر می رسد برخی از این موارد شامل عوامل ژنتیکی خاصی است و ممکن است در خانواده ها رخ دهد. اگر فردی سرگیجه های مکرر داشته باشد، ممکن است یک مؤلفه ارثی یا ژنتیکی در این مورد وجود داشته باشد.

دانشمندان در حال بررسی مجموعه تنظیمات ژنتیکی شرایط مختلف که منجر به ورتیگو می ‌شوند، هستند. نمونه هایی از شرایطی که می توانند باعث ایجاد ورتیگو شوند و به نظر می رسد عوامل ژنتیکی را درگیر می کند، عبارتند از:

  • آتاکسی اپیزودیک خانوادگی
  • سرگیجه میگرنی
  • بیماری خانوادگی مینیر

پزشک ممکن است از یک فرد مبتلا به سرگیجه درباره تاریخچه پزشکی خانواده او سؤال کند.


درمان ورتیگو

برخی از انواع سرگیجه بدون در پیش گرفتن راه های درمانی برطرف می شوند، اما ممکن است فرد برای یک مشکل اساسی به درمان نیاز داشته باشد. به عنوان مثال، ممکن است پزشک آنتی بیوتیک را برای عفونت باکتریایی یا داروهای ضد ویروسی برای زونا تجویز کند. داروهایی نیز در دسترس هستند که می توانند برخی از علائم ورتیگو را تسکین دهند. این داروها شامل آنتی هیستامین و ضد حساسیت به منظور کاهش بیماری حرکتی و حالت تهوع هستند.

اگر سایر روش های درمانی مؤثر نباشد، ممکن است عمل جراحی ضروری باشد. BPPV و نوروم آکوستیک شرایطی هستند که ممکن است برای درمان نیاز به عمل جراحی داشته باشند.

درمان بیماری منیر

پزشک ممکن است برای مبتلایان به منیر، داروهایی نظیر مكلزین، گلیكوپیرولات یا لورازپام تجویز کند.

گزینه های دیگر عبارتند از:

  • محدود کردن مصرف سدیم و استفاده از داروهای ادرارآور برای کاهش سطح مایعات
  • درمان پالس فشار، که شامل قرار دادن یک دستگاه در گوش است
  • تزریق آنتی بیوتیک یا کورتیکواستروئیدها در گوش میانی
  • اجتناب از کافئین، شکلات و الکل و سیگار کشیدن

درمان ‌های خانگی سرگیجه

افراد می ‌توانند برای کمک به درمان سرگیجه و محدود کردن اثرات آن، از درمان های خانگی نیز استفاده کنند.

  • تغییرات سبک زندگی

مراحلی که می توانند به کاهش اثرات سرگیجه کمک کنند عبارتند از:

هنگامی که سرگیجه شدید همراه با چرخش اطراف دور سرتاناحساس می کنید، در یک اتاق آرام و تاریک دراز بکشید.

به محض اینکه احساس سرگیجه ظاهر شد، بنشینید.

برای انجام حرکاتی که ممکن است علائمی مانند بلند شدن، نگاه به سمت بالا یا چرخاندن سر را ایجاد کند، بیشتر دقت کنید.

در صورت در هنگام پیاده روی لزوم از عصا استفاده کنید.

برای بالا نگه داشتن سر، هنگام خواب دو بالشت زیر سرتان بگذارید.

هنگام بلند شدن در شب برای جلوگیری از افتادن چراغ ها را روشن کنید.

کسی که ورتیگو یا انواع دیگری از سرگیجه را تجربه می کند، نباید از نردبان بالا برود یا رانندگی کند.

  • داروهای گیاهی

برخی از داروهای گیاهی ممکن است به بهبود علائم ورتیگو کمک کنند.

این داروها شامل موارد زیر است:

شواهد کافی برای تأیید این که داروهای گیاهی می توانند سرگیجه را تسکین دهند، وجود ندارد. با این حال ، یک کارآزمایی بالینی در حال حاضر برای بررسی اثرات Gongjin-dan در حال انجام است.

یک مطالعه در سال 2015 نشان داد که 30 دقیقه طب سوزنی در 60 نفر که به خاطر سرگیجه به اورژانس مراجعه کرده بودند، باعث کاهش علائم می شود. با این حال ، برای تأیید اثربخشی این روش درمانی ، تحقیقات بیشتری لازم است.

افراد قبل از استفاده از هر روش درمانی جایگزین باید از پزشک خود سؤال کنند. در صورت شروع ناگهانی سرگیجه یا بدتر شدن آن، باید به پزشک معالج مراجعه کنید، زیرا ممکن است نشانه یک بیماری زمینه ای باشد و نیاز به درمان داشته باشند.

  • ورزش

ورزش در بعضی موارد می تواند به تسکین علائم سرگیجه کمک کند.


مانور Epley برای درمان BPPV :

تکنیکی که به عنوان مانور Epley شناخته می شود، می تواند به برخی از افراد مبتلا به ورتیگو که از BPPV ناشی می شود، کمک کند. این مانور قصد دارد تا ذرات کربنات کلسیم را از کانال های نیم دایره ای خلفی به اندام های اوتولیت منتقل کند، جایی که احتمال بروز علائم در گوش داخلی کمتر است.

مانور اپیلی برای گوش داخلی سمت چپ:

  • روی یک تخت‌ خواب بنشینید و یک بالش در پشت بدن قرار دهید به طوری که شانه‌های تان در حالت استراحت باشند.
  • سر را 45 درجه به سمت چپ بچرخانید.
  • در شرایطی که موقعیت سر حفظ شود، به پشت دراز بکشید و در حالت استراحت قرار بگیرید، به طوری که سر کمی عقب رفته و تخت را لمس کند.
  • 30 ثانیه در این وضعیت بمانید.
  • سر را 90 درجه به سمت راست بچرخانید و 30 ثانیه نگه دارید.
  • بدن و سر را در موقعیت های فعلی خود ، 90 درجه به سمت راست بچرخانید و 30 ثانیه در این وضعیت بمانید.
  • به آرامی برخیزید و روی تخت بنشینید و پاها را در سمت راست تخت پایین بیاورید و چندین دقیقه در این وضعیت بمانید.

انواع ورتیگو

انواع مختلف ورتیگو وجود دارد که علت آن ها متفاوت است.

  • ورتیگو محیطی

حدود 80٪ موارد ورتیگو از این نوع هستند. ورتیگو محیطی معمولاً از مشکلات گوش داخلی ناشی می شود. اندام‌ های ریز در گوش داخلی به جاذبه و موقعیت فرد با ارسال پیام‌ ها از طریق سیگنال ‌های عصبی به مغز پاسخ می‌ دهند. این فرآیند به افراد این امکان را می ‌دهد که هنگام ایستادن، تعادل خود را حفظ کنند.

تغییر در این سیستم می تواند سرگیجه را ایجاد کند. BPPV و التهاب دلایل شایع این نوع ورتیگو هستند. از دیگر دلایل آن می توان به بیماری منیر و نوروم آکوستیک اشاره کرد.

  • ورتیگو مرکزی

ورتیگو مرکزی به مشکلات با CNS مرتبط است. این بیماری معمولا از یک مشکل در بخشی از مخچه مغز ناشی می ‌شود. تقریباً 20٪ موارد ورتیگو از این نوع هستند.

علل احتمالی آن عبارتند از: میگرن دهلیزی، دمیلیناسیون و تومورهای درگیر در نواحی CNS


تشخیص ورتیگو

پزشک سعی خواهد کرد بفهمد چه چیزی باعث سرگیجه فرد مراجعه کننده شده است. پزشک ممکن است معاینه جسمی را انجام دهد، از فرد سؤال کند که سرگیجه چه احساسی را در وجود او ایجاد کرده و تاریخچه پزشکی او را بررسی کند.

همچنین ممکن است پزشک آزمایشات ساده ای را برای تشخیص انجام دهد.

در اینجا دو مثال آورده شده است:

  • آزمایش رومبرگ: پزشک از فرد می خواهد که بایستد و پاهایش را کنار هم قرار دهد و چشم هایش را ببندد. اگر فرد بعد از بستن چشم هایش تعادلش را از دست بدهد، این می تواند نشانه مشکل CNS باشد.
  • آزمایش Fukuda – Unterberger: دکتر از فرد می ‌خواهد تا ۳۰ ثانیه با چشم‌ های بسته در جای خود راه برود. اگر او به یک طرف چرخش داشته باشد، این ممکن است ضایعه در گوش داخلی را نشان دهد، که می ‌تواند باعث ورتیگو محیطی شود.

بسته به نتایج این آزمایشات و آزمایشات دیگر، پزشک ممکن است برای بدست آوردن جزئیات بیشتر، یک سی تی اسکن سر یا MRI را توصیه کند.


نظر خود را بیان کنید