چگونه با احساس تنهایی مقابله کنیم؟ با تنهایی چه کنیم؟

تنها بودن سخت است اما مسلماً بهتر از بودن با کسی است که در کنارش احساس آرامیش نداشته باشید.

تنهایی یک احساس درونی است. گاهی افراد زیادی از جمله اعضای خانواده، دوستان یا همکاران در اطرافمان هستند، اما باز هم احساس تنهایی می کنیم، معمولا گاهی اوقات ارتباط با دوستان یا افراد خانواده هم نمی تواند مانع از ایجاد احساس تنهایی شود و ما عمیقا این تنهایی را احساس می کنیم.

خبر خوب این که راهکارهایی وجود دارد که می تواند به ما کمک کند به طور موثرتری با این احساس رنج آور مقابله کنیم، در این مطلب از مجله آلامتو به معرفی راهکارهای مقابله با تنهایی می پردازیم، لطفا تا انتها با ما همراه باشید.

احساس تنهایی به جز تاثیرات مخربی که بر روی روح و روان فرد می گذارد، می تواند به سلامت جسمی او نیز خدشه وارد کند.

تنهایی پاسخ های استرس جسمی و روانی ما را فعال می کند و عملکرد سیستم ایمنی بدن ما را سرکوب می کند. این اتفاق ما را در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به انواع بیماری ها از جمله بیماری های قلبی و عروقی قرار می دهد. علاوه بر این، خطر طولانی ‌مدت تنهایی مزمن برای سلامت و طول عمر ما به حدی شدید است که می تواند خطر مرگ زودرس را به میزان ۲۶ درصد افزایش دهد.

بیرون آمدن از تنهایی بسیار دشوارتر از چیزی است که تصور می کنیم

احساس تنهایی در برخی از افراد به تدریج به وجود می آید، مثل اینکه از دوست صمیمی مان دور شویم، دوست دیگرمان بچه دار شده و دیگری نیز ساعات زیادی را در محل کار می گذراند، می بینیم که به تدریج حلقه ارتباطی مان کوچک تر و کوچک تر می شود.

برخی دیگر کاملا ناگهانی تنهایی را احساس می کنند، مثل زمانی که از شهر خود دور می شوند تا به دانشگاه بروند، یا زمانی که شریک زندگی شان را به خاطر مرگ یا طلاق از دست داده اند یا زمانی که به واسطه شغل جدید به شهر یا کشور دیگر می روند، این ها همه باعث می شود کاملا ناگهانی احساس رنج آور تنهایی را تجربه کنند.

برخی نیز به سبب ابتلا به بیماری مزمن، از کارافتادگی یا سایر شرایط محدود کننده، برایشان تنهایی به یک زندگی مادام العمر تبدیل شده است.

متأسفانه، بیرون آمدن از لاک تنهایی بسیار دشوارتر از آن است که ما تصور کنیم، زیرا آسیب های روانی که تنهایی بر جای می گذارد، تله ای ایجاد می کند که رهایی از آن دشوار است. تنهایی ادراک ما را مخدوش می کند، باعث می شود باور کنیم که مردم اطراف ما بسیار کمتر از آنچه که واقعا رفتار می کنند به ما اهمیت می دهند و باعث می شود که روابط موجود خود را منفی تر ببینیم.

این تاثیر مخرب تنهایی، باعث می شود که خوبی هایی که دیگران به ما می کنند را کمتر ببینیم و در مورد هر چیز منفی قضاوت کنیم و در مورد تلاش دیگران برای خوب تر کردن حال ما، پاسخ آن ها را با تردید و کینه و بدبینی بدهیم. در نتیجه، بسیاری از افراد تنها برای جلوگیری از طرد شدن یا ناامید شدن بیشتر، منزوی تر و گوشه گیر تر می شوند.

خلاص شدن از تنهایی و ترمیم زخم های روانی ما ممکن است، اما این خلاص شدن از تنهایی یک اراده محکم برای تصمیم گیری می خواهد، تصمیمی برای غلبه بر افکاری که میخواهند ما را تنهاتر و منزوی تر کنند!

برای غلبه بر تنهایی باید سه گام مهم را بردارید:

اقدام کنید

بپذیرید که تنهایی بر روی ادراک شما تاثیر گذاشته و درک کنید که مردم پاسخ مثبت تری از آنچه انتظار دارید را نشان می دهند.

اگر احساس می کنید ارتباط اجتماعی شما قطع شده است، با پیغام، ایمیل یا هر راه ارتباطی دیگر با دوستان قدیمی تان صحبت کنید و لیستی از افرادی را که مدتی است ندیده اید و با آنها صحبت نکرده اید، تهیه کنید.

با دوستان نزدیک و عزیزانتان صحبت کنید و به آن ها بگویید که چقدر دلتان می خواهد دوباره دور هم جمع شوید. می دانم، در ابتدا ممکن است این کار یک اقدام ترسناک به نظر بیاید و ممکن است باعث اضطراب شما بشود، اما نگران نباشید، این گام اول برای بیرون آمدن از لاک تنهایی است.

شک و تردیدها را کنار بگذارید

منصفانه است که فرض کنیم افرادی که در گذشته از بودن در کنار شما لذت می ‌برده اند، به احتمال زیاد از گذراندن وقت با شما در حال حاضر نیز لذت می‌ برند. بله، شاید خارج از دسترس باشند، شاید آن‌ها بعد از این که قول داده‌اند به زودی شما را ببینند تماس نگرفته اند، اما شما باید بپذیرید که دلیلی که آن‌ها را از شما این قدر دور کرده، ممکن است هیچ ارتباطی با شما نداشته باشند.

به احتمال زیاد این زندگی پرمشغله، اولویت های رقابتی، استرس یا سایر گرفتاری های آن ها منجر به قطع ارتباط شده است. هرگونه فکر منفی که می خواهد شما را از ارتباط مجدد با عزیزان تان باز دارد، را از خود دور کنید و در تصمیم تان برای بیرون آمدن از کنج تنهایی جامه عمل بپوشانید.

با دیدگاهی مثبت نزدیک شوید

بله می دانم شما در این لحظه، از طرد شدن می ترسید، این یک واکنش طبیعی است، اما نباید زیاد به آن بها بدهید. زمانی که می خواهید با دوستان یا عزیزان تان تماس پس از مدت ها تماس بگیرید، ایمیل بزنید و یا پیغام بدهید، رویکردی مثبت را در پیش بگیرید.

اگر از ایمیل یا پیغام برای ارتباط مجدد با آن ها استفاده می کنید، از شکلک های خنده استفاده کنید تا احساس بهتری داشته باشید. پیام های خود را قبل از ارسال مرور کنید تا از جذاب بودن آن مطمئن شوید. از گفتن حرف هایی مانند اینکه ” خیلی وقت است که با من تماس نگرفته ای” یا “می دانم ممکن است حرف های من برایت عجیب باشد” خودداری کنید.

سعی کنید جملات مثبت به کار ببرید، مثلا بگویید ” خیلی دلتنگت هستم” یا “بیا دوباره همدیگر را ببینیم و یک قهوه یا شام را در کنار هم بخوریم” و در انتها سعی کنید بازه زمانی را نیز مشخص کنید، مثلا بپرسید که “هفته آینده چطور است؟” یا “چه روزی را برای این کار پیشنهاد می کنی”

همین جملات به ظاهر ساده، می تواند ارتباط مجدد شما را با کسانی که دوست شان دارید برقرار سازد و بر تنهایی رنج آورتان غلبه کنید.

و اما سخن پایانی…

تنهایی بسیار دردناک است، اما وقتی تحریف های ادراکی ناشی از آن و دام روانی ایجاد شده را تشخیص دهید، می توانید شجاعت خود را به دست بیاورید، اراده کنید و برای بیرون آمدن از آن برنامه ریزی کنید. به یاد داشته باشید که تنهایی احساسی درونی است که هر چه بیشتر به آن بها بدهید در آن غرق تر خواهید شد، سعی کنید به خاطر سلامت جسم و روح تان هم که شده بر این احساس رنج آور غلبه کنید و گام هایی که در این مطلب به آن اشاره کردیم را قدرتمند و بااراده بردارید.